ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1317

สรุปบท บทที่ 1317 ประธานแสนรักคุณต้องกลับไป: ยัยหมอวายร้ายที่รัก

สรุปเนื้อหา บทที่ 1317 ประธานแสนรักคุณต้องกลับไป – ยัยหมอวายร้ายที่รัก โดย เมียวเมียว

บท บทที่ 1317 ประธานแสนรักคุณต้องกลับไป ของ ยัยหมอวายร้ายที่รัก ในหมวดนิยายโรแมนซ์ เป็นตอนที่โดดเด่นด้วยการพัฒนาเนื้อเรื่อง และเปิดเผยแก่นแท้ของตัวละคร เขียนโดย เมียวเมียว อย่างมีศิลป์และชั้นเชิง ใครที่อ่านถึงตรงนี้แล้ว รับรองว่าต้องติดตามตอนต่อไปทันที

แต่เธอก็ยังคงดูตั้งใจ

นี่ทำให้เธอพอใจมาก

ดูเหมือนว่าหญิงสาวญี่ปุ่นคนนี้จะไม่เลวเลย

"เธอทำอะไรอยู่?"

กำลังคุยกันเพลินเลย จู่ๆประตูห้องพักผู้ป่วยก็ถูกเปิดออก แสนรักถือยากลับมา

เส้นหมี่เห็นเช่นนั้นก็รีบเก็บโทรศัพท์

"เปล่า ฉันก็แค่คุยกับเหล่าพี่ๆ"

"คุยอะไร? บอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าช่วงนี้เธอต้องพักผ่อน ดูสิตาของเธอแดงมาก โดโมโตะบอกแล้วว่าตอนนี้ตาของเธอไม่สามารถโดนแสงสีฟ้ากับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ได้"

ชายหนุ่มกังวลมากๆ ดวงตาดำสนิทมองหญิงสาวคนนี้ด้วยความโกรธ

เส้นหมี่ไม่กล้าส่งเสียง

เธอก้มหน้าอย่างละอายใจ แต่ก็อัดอั้นใจ

เธอก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้ แต่บางครั้งมันก็ทนไม่ไหว ตอนนี้ก็เจอวิธีการหยุดยั้งเชื้อโรคในร่างกายแล้วไม่ใช่เหรอ?

หรือว่าเธอจะตาบอดจริงๆ?

"โอเค พี่ชาย อย่าโกรธเลยนะคะ ต่อไปนี้ฉันจะไม่ดูแล้ว"

สุดท้ายเธอจึงทำได้แค่ประนีประนอม

แสนรักที่อยู่ตรงหน้าเธอเห็นเช่นนั้น อารมณ์ก็กลับมาเป็นปกติ เมื่อเห็นแม้แต่ดวงตาก็เริ่มแดงของเธอก็รู้สึกเจ็บปวดและละอายใจสุดๆ ทำได้เพียงกอดเธอไว้ในอ้อมแขน

"ขอโทษ เมื่อกี้น้ำเสียงฉันแรงเกินไป"

"ไม่เลย ฉันรู้ว่าพี่ทำไปก็เพื่อฉัน ต่อไปฉันจะไม่ดูอีกแล้ว"

พอเส้นหมี่ได้ยินเขาโทษตัวเอง ทันใดนั้นในใจก็รู้สึกเสียใจขึ้นมา เธอกางแขนโอบกอดชายคนนี้ไว้

แสนรัก "รับปากฉันว่าก่อนที่พวกเราจะได้ยารักษาจะต้องเชื่อฟัง คุณหมอไม่ให้ทำอะไรก็ห้ามทำเด็ดขาด ได้ไหม?"

"ได้"

หญิงสาวในอ้อมแขนรับปากอย่างเชื่อฟัง

เพราะในช่วงเวลานี้ชายคนนี้ทำทุกอย่างเพื่อเธอทั้งหมด แม้ว่าเขาจะไม่พูด แต่เธอก็รู้ดี

เพื่อที่จะหาของสองสามอย่าง แค่ในเวลาสั้นๆขอบตาเขาก็ดำขึ้น ดวงตาดำสนิทที่แสนสวยก็เต็มไปด้วยรอยเส้นเลือด

เขาน่าจะลำบากมาก

และแบกรับไว้มากเกิน

ดังนั้นต่อจากนี้เธอต้องเชื่อฟัง ไม่ทำอะไรทั้งนั้น

สุดท้ายเส้นหมี่ก็หลับไปในอ้อมแขนของชายคนนี้ แสนรักห่มผ้าให้เธอเบาๆแล้วจึงออกมา

"ท่านประธานครับ คุณนายหลับแล้วเหรอครับ?"

"อืม"

แสนรักเงียบไป

"คุณแสนรัก คุณหาไม่เจอแล้วหรือ?"

โชกิ โดโมโตะเห็นเช่นนั้นก็เผยสีหน้าผิดหวัง

"เปล่า" แสนรักปฏิเสธ เขานึกออกว่าก่อนหน้านั้นตอนอยู่ที่เมืองหลวงเส้นหมี่เคยบอกเขาว่า เด็กคนนั้นถูกฝังไว้ที่ใต้ต้นเมเปิลที่อายุพันปี

"งั้นก็ดีเลยครับ คุณรีบพาเด็กมา คุณแสนรัก ผมรู้ว่าคุณเสียใจมาก แต่จากที่หลายวันมานี้ที่ผมวิจัยมา ผมสามารถมั่นใจได้ว่าจะสามารถต้นเหตุของเชื้อโรคได้จากร่างของเด็กคนนั้น"

"ใช่!"

โทอิสก็พยักหน้าเห็นด้วย

"เพราะเด็กคนนั้นถูกคลีพัตราเร่งให้คลอดออกมา เธอฝืนให้ร่างกายของคุณนายเกิดการเปลี่ยนแปลง ดังนั้นเด็กก็เหมือนกับของทดลองของเธอครับประธาน"

"..."

เงียบไปหลายวินาทีอีกครั้ง

ในที่สุดชายหนุ่มก็ลุกขึ้นมาจากเก้าอี้

"ครับ ผมจะไปเอา อย่างเร็วที่สุดจะเอามาให้พวกคุณในวันพรุ่งนี้" ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจ

จากนั้นเขาก็ออกมาจากห้องทำงาน

ดลธีที่อยู่ข้างหลังก็ได้ยินเช่นกัน หลังจากที่เห็นเขาออกมาก็เดินตามหลังไปเงียบๆจนกระทั่งชายหนุ่มที่ไม่พูดอะไรใกล้จะเดินถึงประตูห้องพักผู้ป่วย

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก