ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1319

สองชั่วโมงต่อมา เขาใช้บาตรตักศพเล็กๆขึ้นมาแล้วห่อด้วยผ้ากาสาวพัสตร์สีเหลือง ท่ามกลางเสียงสวดของพระชราในห้องโถงใหญ่ของวัด

เขาส่งให้แสนรักอย่างตั้งใจ

"เขาเป็นเด็กจิตใจดี อาตมาไม่รู้ว่าเขายังมีภารกิจแบบนี้ โยมพาเขาไปเถอะ"

ประโยคเดียวทำเอาทุกคนที่อยู่ตรงนั้นเกือบทำลายการป้องกัน

แสนรักถือบาตรขนาดเล็กด้วยสายตาเคร่งขรึม จากนั้นเขาก็ออกจากวัด

ไชยันต์ "..."

ขณะที่กำลังจะพูดอะไรบางอย่าง จู่ๆหลานชายตัวน้อยที่เดินผ่านเขากลับกระซิบข้างหูของเขาว่า "ใจเย็นๆ เขาขาดกระดูกซี่โครงไปสองซี่"

"..."

เพียงแค่ประโยคเดียว คำพูดของชายชราที่มาถึงคอก็ไม่ออกมาอีก

หลังจากรอประมาณครึ่งชั่วโมง ชายชราออกมาอีกครั้ง แสนรักก็ขับรถ ทั้งสองลงจากภูเขาด้วยกัน

"วันนี้แกจะกลับญี่ปุ่นแล้วใช่ไหม?"

"อืม โดโมโตะกำลังรออยู่"

แสนรักที่อยู่ในรถตอบเรียบๆ

ไชยันต์ไม่พูดอะไร แต่สามารถเห็นร่องรอยของความกังวลได้จากระหว่างคิ้วของเขา

ตอนนี้สถานการณ์คงที่แล้ว สิ่งที่ตระกูลเทวเทพเป็นห่วงก็คือสิ่งนี้ ถ้าหากทารกนี้สามารถใช้รักษาและฟื้นตัวได้ เขาหวังว่าเรื่องนี้จะเกิดขึ้นในเร็ววันมากกว่าใคร

ไชยันต์ส่งหลานชายไปสนามบินด้วยตัวเอง

"จริงสิ เด็กทั้งสามคนอยู่ที่เมืองA พวกเราไม่ได้อยู่ด้วย ถ้าหากคุณทำงานเสร็จแล้วก็ไปเยี่ยมได้"

ตอนที่กำลังจะขึ้นเครื่อง แสนรักหยุดชะงักแล้วหันมาคุยกับชายชรา

ดวงตาของชายชราเป็นประกายขึ้นทันที

"ได้ๆ พรุ่งนี้หลังจบการเลือกตั้งฉันจะไปที่นั่น" ชั่วพริบตาชายชราก็ยิ้มอีกครั้ง

แสนรักถึงจะขึ้นเครื่องบิน...

--

วันต่อมา

เมืองA

เดิมทีแสงดาวอยากจะไปดูว่าเชียนหยวนล๋ายเย่ทำงานเป็นอย่างไรบ้าง แต่จู่ๆพี่ภาเตือนเธอว่าวันนี้หนูดาราต้องไปฉีดวัคซีน

"อา วันนี้ถึงเวลาแล้วเหรอ?

หญิงสาวตระกูลเทวเทพรีบลงไปชั้นล่างเพื่อหยิบสมุดวัคซีนของลูก

เมื่อเปิดดู จริงด้วย

งั้นต้องไปโรงพยาบาลก่อนแล้ว

แสงดาวออกไปที่สวนดอกไม้ไปจับลูกสาวที่กำลังคลานไปทั่วอยู่กับพี่สาวหนูรินจังกลับมา ตอนนี้สาวน้อยคนนี้เดินได้แล้วก็ยิ่งซนสุดๆ

พอเช้ามาก็ไม่มีใครหาเจอ เธอมักจะติดหนูรินจัง

หนูรินจังล่ะ?

ถึงแม้อายุจะสิบขวบแล้ว แต่เธอที่น่ารักตั้งแต่เกิดก็ยังอยู่ในวัยที่ติดเล่น