ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1324

สรุปบท บทที่ 1324 กำลังจะถูกเปิดโปง!: ยัยหมอวายร้ายที่รัก

บทที่ 1324 กำลังจะถูกเปิดโปง! – ตอนที่ต้องอ่านของ ยัยหมอวายร้ายที่รัก

ตอนนี้ของ ยัยหมอวายร้ายที่รัก โดย เมียวเมียว ถือเป็นช่วงเวลาสำคัญของนิยายโรแมนซ์ทั้งเรื่อง ด้วยบทสนทนาทรงพลัง ความสัมพันธ์ของตัวละครที่พัฒนา และเหตุการณ์ที่เปลี่ยนโทนเรื่องอย่างสิ้นเชิง บทที่ 1324 กำลังจะถูกเปิดโปง! จะทำให้คุณอยากอ่านต่อทันที

"ก็ได้" เธอรับปาก

อากิโกะ นากาจิมะเห็นดังนั้นก็โล่งใจ

จากนั้นเธอก็กลับขึ้นไป

ในช่วงบ่าย บริษัทเงียบมาก อากิโกะ นากาจิมะก็ยุ่งอยู่กับงานอยู่ที่ห้องทำงานของประธาน

จนกระทั่งในที่สุดคณาธิปออกมาจากห้องประชุม เธอวางงานที่กำลังยุ่งอยู่ในมือ แล้วรับเอกสารและสมุดบันทึกทางธุรกิจจากมือของเขา

"อากิยามะ ใกล้จะเลิกงานแล้ว คืนนี้ต้องการให้สั่งอาหารให้ไหมคะ?"

"ไม่ต้อง เดี๋ยวฉันจะไปบ้านผู้หญิงที่พาตัวเด็กไป เธอเลิกงานเองเถอะ"

คณาธิปซึ่งกลับมาที่โต๊ะทำงานพูดพลางเริ่มเก็บของไปด้วย

เขาพูดว่าอะไรนะ?

ยังต้องไปบ้านผู้หญิงวัยกลางคนคนนั้น?

อากิโกะ นากาจิมะ เหมือนถูกฟ้าผ่าในทันที เธอมองชายหนุ่มอย่างเหม่อลอย ร่างกายเย็นวาบไปหมด จนลืมไปแล้วว่าจะพูดอะไร?

"เธอเป็นอะไรไป? ทำไมจู่ๆสีหน้าถึงแย่ขนาดนั้น?"

คณาธิปสังเกตเห็นความผิดปกติของเธอจึงขมวดคิ้วถาม

อากิโกะ นากาจิมะถึงได้สติ จากนั้นก็ปฏิเสธทันที "ไม่...ไม่เป็นไรค่ะ ให้ฉันไปด้วยไหมคะ? ฉันจะเตรียมรถให้คุณ"

"ไม่ต้อง!"

ชายหนุ่มปฏิเสธฝอย่างรวดเร็ว

ไม่กี่นาทีต่อมา เขาก็ถือกระเป๋าเอกสารและกุญแจรถออกจากห้องทำงานไป

อากิโกะ นากาจิมะ "..."

ราวกับพายุลูกใหญ่กำลังพัดกระหน่ำในชั่วพริบตา

หญิงชาวญี่ปุ่นยืนอยู่ในห้องทำงานนี้ด้วยความตระหนกและโกรธ เธอคว้าโทรศัพท์บนโต๊ะกดโทรออก

"ฮัลโหล?"

เสียงที่นุ่มนวลและอ่อนหวานของหญิงสาวดังมาจากโทรศัพท์

พออากิโกะ นากาจิมะได้ยินก็ก่นด่าทันที "เชียนหยวนล๋ายเย่! เธอกล้าหลอกฉันเหรอ? ฉันบอกให้เธอสั่งคนพวกนั้นออกไปไม่ใช่หรอ? ทำไมเธอไม่สั่ง? แล้วยังให้อากิยามะไป?"

"อะไร?"

เชียนหยวนล๋ายเย่ซึ่งยังอยู่ในแผนกชั้นล่างยังไม่เลิกงานชะงักไปเมื่อได้ยินเสียงหญิงสาวด่าตัวเอง

"อากิโกะเหรอ? ใช่ ฉันไม่ได้สั่ง เพราะฉันคิดไว้แล้วว่าเรื่องนี้มีบางอย่างผิดปกติ ไม่สามารถเพิกเฉยได้ อากิยามะจะต้องไปดูแน่นอน ถ้าคนคนนั้นจงใจเอาตัวเด็กไป มันจะยุ่งยาก"

"..."

"อีกอย่าง อากิโกะ นากาจิมะ ใครอนุญาตให้เธอใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดกับฉัน? เธอลืมฐานะของตัวเองไปแล้วเหรอ?"

ประโยคสุดท้ายน้ำเสียงที่อ่อนหวานของหญิงสาวได้เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึมแล้ว

อากิโกะ นากาจิมะ "..."

เธอบีบโทรศัพท์อยู่อย่างนั้นด้วยใบหน้าซีดและโกรธ ใช้เวลาไป 1 นาทีกว่า เธอถึงจะกด"ติ๊ด"วางสาย

เชียนหยวนล๋ายเย่!!!

หญิงสาวรีบเก็บของแล้วลงไปชั้นล่าง

ท่ามแสงสีจากสถานบันเทิงในยามราตรี ท่ามกลางเมืองใหญ่เช่นนี้ เมื่อถึงเวลานี้เป็นเวลาที่ชายหนุ่มและหญิงสาวเหล่านี้จะปลดปล่อยสัญชาตญาณของตนเองออกมา คณาธิปไม่ชอบเต้นหรือร้องเพลง

ดังนั้นเมื่ออยู่ท่ามกลางเสียงเพลงที่ดังก้องในไนท์คลับ เขาจะเลือกที่จะดื่มเหล้าและคุยกับบาร์เทนเดอร์ที่อยู่ตรงหน้า

"ประธานคณาธิป ช่วงนี้ดูเหมือนว่าคุณจะอารมณ์ดีเลยทีเดียว มีเรื่องอะไรที่น่ายินดีไหม?"

"เรื่องที่น่ายินดี?"

คณาธิปเหลือบมองบาร์เทนเดอร์ รู้สึกอยากหัวเราะ

"จะเรื่องน่ายินดีที่ไหนกัน? ฉันก็แค่ชายแก่ขี้เหงา ถ้าหากจะมีเรื่องน่ายินดีจริง ผมก็คงไม่มาดื่มที่นี่หรอก"

"ทำไมประธานคณาธิปถึงพูดถึงตัวเองแบบนั้นล่ะครับ เพียงแค่คุณยินยอม สาวสวยมากมายในเมืองAก็พร้อมที่จะส่งตัวเองเข้ามาหาคุณทั้งนั้นไม่ใช่หรือ?"

บาร์เทนเดอร์ชำเลืองมองภาพเตะต่อยที่อยู่ไม่ไกล เขายิ้มแล้วยื่นคอกเทลอีกแก้วที่เขาเพิ่งผสมให้ท่านประธาน

หลังจากดื่มเหล้าไปสองแก้ว ในที่สุดคนข้างหลังก็เดินเข้ามา

"ประธานคณาธิปครับ เธอยังไม่ยอมพูดครับ"

"งั้นหรอ?"

คณาธิปวางแก้วลง

จากนั้นเขาก็ก้าวขายาวเดินมาตรงหน้าหญิงวัยกลางคนที่ถูกทุบจนล้มไปกองกับพื้นจนไม่สามารถลุกได้ด้วยอาการกรึ่มๆ

"กระดูกยังค่อนข้างแข็งดี ดูท่าคงเตรียมพร้อมจะไม่ยอมบอก ก็ได้ ไปพาลูกชายของเธอมา ดูเหมือนว่าเธอจะมีลูกด้วยคนหนึ่ง"

"ไม่เอา--"

ในที่สุดหญิงวัยกลางคนก็ร้องออกมาด้วยความตกใจกลัว

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก