ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1328

หญิงสาวพูดอย่างชัดเจน

ไม่มีช่องว่างให้อากิโกะ นากาจิมะได้พูดแทรก

อากิโกะ นากาจิมะ ตื่นตระหนกทันที ใบหน้าเธอยิ่งซีดลงกว่าเดิม

"ไม่นะ ใครเป็นคนบอกเธอ? ฉันบอกเธอแล้วว่าในเมื่อเธอเข้ามาแล้ว สามารถมาหาฉันได้ทุกเมื่อ ถ้าเจออะไรที่ไม่เข้าใจ"

คณาธิปขมวดคิ้วกล่าวปฏิเสธ

ทันใดนั้นบรรยากาศในห้องทำงานก็เย็นวาบ ซึ่งเกิดมาจากหญิงสาวผู้สูงศักดิ์ที่เพิ่งบรรลุนิติภาวะคนนี้ หลังจากทำให้เธอโกรธได้สำเร็จ ดวงตาเธอสีดำกลมโต

ใครก็คงคิดไม่ถึงว่าวันหนึ่งเธอจะมีสายตาที่เย็นชาเช่นนี้

"อากิโกะ นากาจิมะ!"

"เชียนหยวน ฮอน!"

อากิโกะ นากาจิมะ คุกเข่าลงต่อหน้าเธอทันที

"ฉันขอโทษค่ะเชียนหยวน ฮอน ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรแอบอ้างคำพูดของอากิยามะอย่างผิดๆ ตอนแรกฉันคิดว่าสิ่งนี้จะทำให้อากิยามะมีความประทับใจที่ดีต่อเชียนหยวน ฮอนสักหน่อย ฉันผิดไปแล้ว ขอให้เชียนหยวน ฮอนลงโทษฉันด้วยค่ะ"

ไม่คิดมาก่อนเลยว่าผู้หญิงคนนี้พอเห็นว่าตัวเองจะตกอับเพราะคำโกหกของตนกลับกล้าลงมือก่อนด้วยการยอมรับความผิดของตน แถมยังคุกเข่าลงบนพื้น ใช้วิธีแสดงความนอบน้อมเคารพอย่างถึงที่สุด

คณาธิปที่ยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องราวดีเห็นเช่นนั้นก็รู้สึกสับสน

ดังนั้นจึงเหลือเพียงเชียนหยวนล๋ายเย่ที่ยืนอยู่ตรงนั้น หลังจากที่ไม่สามารถระบายความโกรธได้ หญิงสาวก็ยืนอยู่ตรงนั้นด้วยความรู้สึกอึดอัดอย่างมาก

เธอไม่เคยเจอคนธรรมดาที่อาจกล้าเช่นนี้มาก่อน

แม้แต่ตระกูลคิววายในญี่ปุ่นก็ไม่มีคนรับใช้คนไหนที่กล้าตัดสินใจแทนเจ้านายเองโดยไม่ได้รับอนุญาต หากทำเช่นนั้นจะถูกลงโทษสถานหนักและถูกขับไล่ออกจากตระกูล

เชียนหยวนล๋ายเย่โกรธมาก

"เธอ...เธอ มันจะมากเกินไปแล้ว เธอมีหน้าที่ตัดสินใจเรื่องของฮอนเด็นตั้งแต่เมื่อไร?"

"ใช่ๆๆ อากิโกะผิดไปแล้ว อากิโกะยอมรับการลงโทษ ไม่ว่าเชียนหยวน ฮอนจะลงโทษอากิโกะยังไง อากิโกะจะไม่บ่นอย่างแน่นอน"

ขณะที่อากิโกะ นากาจิมะพูด เธอหมอบลงไปกับพื้นทั้งตัว

มองดูแวบแรกดูเหมือนกับสุนัขตัวหนึ่ง

คณาธิป "..."

เพียงขณะภาพอีกภาพหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในสมองของเขา

ในฉากนี้เป็นฉากที่เนติพาเขาที่อายุ 18 ปีไปหาตระกูลเฮกังที่ญี่ปุ่นเป็นครั้งแรก ครั้งนั้นเพื่อที่จะให้เฮกังรับเลี้ยงเขาไว้เป็นบุตรบุญธรรม

วิธีที่เขาคุกเข่าไม่ได้ดีไปกว่าผู้หญิงญี่ปุ่นที่อยู่ข้างหน้าเขาเลย

และสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือหลังจากที่เขากลายเป็นบุตรบุญธรรมของเฮกังในที่สุด แทบจะเกือบทุกวันที่เขาออกมาจากห้อง หากไม่คุกเข่าทำความเคารพเฮกัง

ก็ต้องคุกเข่าทำความเคารพลูกชายทั้งหลายของเขา

เขาคุกเข่าตั้งแต่อายุสิบแปดปีจนเรียนจบมหาวิทยาลัยและมีธุรกิจส่วนตัว

รูม่านตาของคณาธิปหดลงอย่างมาก เขาจ้องผู้หญิงที่คุกเข่าอยู่บนพื้นแล้วตะโกนออกไปโดยไม่คิด "เธอจะคุกเข่าต่อหน้าเธอไปทำไม? เป็นสุนัขของเธอหรอ? ที่จะต้องคุกเข่าแบบนี้?"