“พวกคุณห้ามพูดแบบนี้นะ……”
“ถูกต้อง ช่วงนี้ผมไปใกล้ชิดกับพ่อบุญธรรมของผมจริงๆ แต่ว่า นั่นไม่ใช่เพราะว่าเขาต้องการให้บริษัทซาจาแก่ผม แต่เป็นเพราะว่า เขาถูกลูกชายทั้งสองคนอย่างพวกนายทำให้เป็นแค่หุ่นเชิด แม้แต่ทานข้าวก็ยังลำบาก เขาไม่ตามหาฉัน แล้วจะไปตามหาใครได้อีกล่ะ?”
ก็ถือซะว่าเป็นเชียนหยวนล๋ายเย่ต้องการตวาดคนพวกนี้โดยไม่ต้องนึกถึงสิ่งอื่นใด ตอนที่ไม่ยอมให้พวกเขาดูหมิ่นผู้ชายคนนี้แบบนี้
จู่ๆ เขาเอ่ยปากแล้ว
เขายืนอยู่หน้าประตูโรงแรมนี้ ใบหน้าที่เย็นชาจนไม่แสดงสีหน้าใดๆเลยสักนิดเดียว ทุกอย่างถูกปกคลุมด้วยน้ำค้าง แต่ว่าสายตาของเขาก็ยังคงนิ่งเงียบมากเหมือนเดิม และท่วงทำนองการพูด ก็ไม่มีความเปลี่ยนแปลงใดๆ
คนที่อยู่ในเหตุการณ์ต่างตกอกตกใจกัน
เป็นถึงท่านประธานเฮกังคนเก่า นึกไม่ถึงว่าจะตกต่ำแม้แต่ข้าวก็ยังไม่ได้ทานเลยเหรอ?
นี่จะเป็นไปได้ยังไงล่ะ?
หน้าประตูโรมแรมผู้คนต่างแสดงความคิดเห็นต่างๆนาๆกันอีกครั้ง และทุกคนวิพากษ์วิจารณ์ขึ้นมากันอยู่ในนั้น
แม้แต่คนตระกูลเชียนหยวน ก็จ้องมองพี่น้องเฮกังนี้ด้วยเช่นกัน เผยสีหน้าที่ตกใจอย่างมาก
“นี่มันเป็นไปไม่ได้หรอก พวกผมจะทำกับท่านประธานเฮกังคนเก่าแบบนี้ได้ลงคอเหรอครับ?”
“ผมก็คิดว่าเป็นไปไม่ได้เช่นกัน นั่นเป็นพ่อของพวกผมนะครับ พวกผมจะทำแบบนี้กับพ่อได้ยังไงกันครับ? บริษัทซาจาก็เป็นพ่อที่ก่อตั้งมันขึ้นมา”
“ใช่ครับ!”
ทุกคนต่างไม่ค่อยเชื่อเรื่องแบบนี้กัน
คณาธิปเห็นแล้ว ก็เอ่ยปากอย่างเย็นชาว่า “ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ล่ะ?” พวกนายเห็นว่าวันนี้พ่อบุญธรรมของฉันมาด้วยเหรอ? ในสถานการณ์นี้วันนี้ ลำดับความอาวุโสของฉันต่างหากที่สูงที่สุด?”
“……”
แค่ประโยคเดียว ถึงกับนิ่งเงียบกันทั้งงาน
แม้แต่คนทางตระกูลเชียนหยวนก็นิ่งเงียบไม่พูด เริ่มตรวจสอบเรื่องนี้อย่างพินิจพิจารณาขึ้นมาใหม่อีกครั้ง
ทั้งสองคนจากตระกูลเฮกังเห็นแล้ว สีหน้าจึงเปลี่ยนไปในทันที พวกเขาดูท่าทางตระกูลเฮกังอย่างพวกเขานี้ด้วยความเกลียดชัง แทบอยากจะสับเขาให้เป็นหมื่นท่อน
“อย่าเพิ่งตื่นตระหนก จะได้ไม่ติดกับเขา!”
เฮกังโชใจเย็นอยู่เล็กน้อย หลังจากเห็นว่าเรื่องราวที่ไม่เอื้อผลต่อพวกเขาแล้ว จึงเริ่มกำชับน้องชายว่าอย่าผลีผลาม
ดังนั้นไม่กี่นาทีต่อมา ผู้คนที่หน้าประตูโรมแรมนี้ ก็ได้ยินข่าวใหญ่ที่ทำให้สังคมตกใจเรื่องหนึ่งอีกครั้ง
“อากิยามะ นายไม่ต้องพูดจาใส่ร้ายพวกเราสองพี่น้องที่นี่หรอกนะ ที่นายทำสิ่งนี้ในวันนี้ ก็แค่เพื่อเเย่งลูกสาวตระกูลเชียนหยวน จากน้องชายฉันไม่ใช่เหรอ? ทุกท่านครับ พวกคุณอาจจะยังไม่รู้กันสินะว่า? บุตรบุญธรรมตระกูลเฮกังของเรานั้น อันที่จริงก่อนที่เชียนหยวนล๋ายเย่จะรวมทองเป็นแผ่นเดียวกันกับน้องชายผม ก็รู้จักกับคุณเชียนหยวนท่านนี้แล้ว ดังนั้น วันนี้เห็นว่าพวกเขาสองคนกำลังจะแต่งงานกันแล้ว ในใจจึงรู้สึกโกรธเคือง เลยมาเพื่อเเย่งคนโดยเฉพาะครับ”
“โอ้พระเจ้า!”
หน้าประตูทั้งหมดเข้าขั้นดุเดือดกันแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก