ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1346

สุดท้ายพ่อของเชียนหยวนล๋ายเย่ก็เห็นด้วยแล้ว

“ได้ ไม่มีปัญหา”

“ไม่มีปัญหาอะไร? คุณท่านเชียนหยวน คุณต้องบอกสื่อและคนที่มุงดูทั้งหมดที่นี่สักหน่อยว่า น้องชายฉันไม่ได้มาเเย่งลูกสาวคุณ เเต่เป็นเพราะว่ารับภรรยาของเขากลับบ้านเท่านั้นเอง”

แสงดาวไม่ยอมปล่อยตาแก่ชาวญี่ปุ่นคนนี้ไป

เธอบังคับให้เขาอธิบายเรื่องนั้นให้ทุกคนฟัง เพื่อล้างมลทิลให้กับคณาธิป คืนความบริสุทธิ์ให้เขา

คณาธิป “……”

เพียงครู่เดียว เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนี้อายุก็ไม่ได้แก่กว่าตัวเองสักเท่าไหร่แท้ๆ แต่ว่า เขาราวกับว่ามีของอะไรสำลักอยู่ในลำคอ ติดจนความเขินอายนิดหน่อยในตาของเขาออกมาแล้ว

เขารู้สึกว่าเธอวุ่นวายนิดหน่อย

เขาไม่ใช่เด็กๆเเล้ว และเขายังต้องออกหน้า เรื่องแบบนี้เอง

เเต่ว่า เขาไม่อยากไปขัดขวางอีก เพราะว่า ตอนนี้ฉากนี้ ทำให้เขาคิดถึงอย่างมาก

แม้ว่าบาดแผลถูกลอกออกเมื่อกี้นี้แล้ว ประหนึ่งว่ามีมือคู่หนึ่งพันแผลมันขึ้นมา เสมือนสมานแผลให้มันใหม่อีกครั้ง

สุดท้ายพ่อของเชียนหยวนล๋ายเย่ก็เอ่ยออกมาต่อหน้าทุกคนถึง เรื่องที่เฮกังมาสู่ขอให้คือคณาธิปตั้งแต่แรกแล้ว และในเวลานี้ ท่านเฮกังก็ถูกพาเข้ามาด้วย

หลังจากที่เขาถึงหน้างาน เห็นฉากนี้แล้ว มาถึงก็จูงมือของคณาธิปไว้ และก็ไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น

“ลูกไม่ได้รับความเป็นธรรมเลย……”

เพียงประโยคเดียว ความอยุติธรรมที่คณาธิปได้รับอย่างไร้เหตุไร้ผลเมื่อกี้นี้ถูกชำระล้างไปจนหมด

แต่ว่า คณาธิปกลับส่ายหัวอย่างเฉยเมยเอ่ยว่า “ไม่เป็นไรครับ ต่อไปพ่อ……อยากไปใช้ชีวิตด้วยกันกับผมไหมครับ?”

เขามองสองคนนั้นที่อยู่ภายใต้การถูกเฝ้าดูจากทุกคน ในสถานการณ์ที่ตัวเองอับอายขายหน้าด้วยความสิ้นหวัง คนเตรียมจะหนี จึงถามมาประโยคหนึ่งอย่างฉับพลันทันทีว่า

เกิดเรื่องวุ่นวายใหญ่ขนาดนี้ ลูกชายสองคนนั้นของพ่อ จะไม่ปล่อยผมไปอย่างแน่นอน

ดังนั้น อยู่ด้วยกันกับผม เป็นหนทางที่ดีที่สุดครับ

แต่ว่าพ่อบุญธรรมคนนี้กลับส่ายหัว

“พ่อแก่แล้ว ไม่อยากไปไหนทั้งนั้น พ่อเเค่อยากอยู่ในสวนเสาเย่าที่พ่ออาศัยอยู่กับแม่ของลูกในตอนแรก ต่อไป หากลูกแต่งงานกับเชียนหยวนล๋ายเย่แล้ว ถ้ามีเวลาก็มาเยี่ยมพ่อบ้าง ก็พอแล้ว”

เขาหลุบตาลง เผยสภาพไม่มีแรงของวัยสูงอายุเท่านั้นที่จะมีได้

คณาธิปได้ยิน จึงนิ่งเงียบไม่พูดแล้ว

ที่จริงแล้วเขาเกลียดแม่คนนั้นของตัวเองมากจริงๆ เพราะว่า สิ่งที่แม่ทำไม่ดีไปสารพัด สุดท้ายกลับได้รับผู้ชายคนหนึ่งที่จริงใจกับเธอจริงๆ และก็ไม่เคยลืมเลือน แม้ว่าจะตายไปแล้ว

แต่คณาธิปล่ะ ถูกเธอพามายังบนโลกแห่งนี้ สุดท้ายได้อะไรไปแล้วบ้าง?

อีกสองชั่วโมงต่อมา คณาธิปไปตระกูลเชียนหยวนอย่างเป็นทางการพร้อมของขวัญ และแน่นอนว่าข้างๆเขาคือแสงดาวอีกคนที่ตามมาด้วย

“เดี๋ยวก่อนนะ นายวางแผนให้ของขวัญอะไรพวกเขาล่ะ? เงินหรือว่าของขวัญ?”

เธอคอยถามโน่นถามนี่ตลอดทางไม่หยุด

ประมาณว่า เป็นครั้งแรกที่จัดงานแต่งงานนี้ ในฐานะผู้ดูแลครอบครัว เธอจึงประหม่านิดหน่อย และก็ไม่มีประสบการณ์

คณาธิปหันศีรษะเข้าไปในรถมองเธออย่างเงียบๆ

“พี่ไม่ต้องกังวลไปหรอก ผมพร้อมเเล้ว”

“โอ้ งั้นก็ดีๆ” แสงดาวรู้สึกโล่งอกไปทีเมื่อได้ยินแบบนี้ หลังจากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์ออกมา และเริ่มพิมพ์ขึ้นมาอย่างเมามันบนหน้าจอ