ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1352

“ดาว ดาว เธอดูหน่อยว่าชุดนี้ของพี่สะใภ้เป็นยังไงบ้าง? เฮ้อ ฉันเลือกอยู่นานมาก ไปร่วมงานแต่งงานที่ไกลขนาดนี้ พวกเรายังเป็นถึงญาติของฝ่ายชาย กลัวว่าจะเสียมารยาทน่ะ”

“ฉันก็ด้วยฉันก็ด้วย ดาว รีบดูให้ฉันด้วย”

“ยังมีฉันด้วย.....”

พี่สะใภ้สองสามคนต่างพากันเข้ามาหา และต้องการให้แสงดาวช่วยดูเครื่องแต่งกายและการแต่งตัวของพวกเธอว่าจะเสียมารยาทหรือไม่

แสงดาวเห็นแล้ว ก็โบกมือไปตรงๆ : “ไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ ฉันทำไว้ให้พวกพี่หมดแล้ว เดี๋ยวม็อกโกจะเอามาส่งให้ ผู้หญิงและผู้ชายทุกคนล้วนต้องสวมชุดออกงานที่ฉันสั่งตัดเอาไว้ให้พวกพี่ ยังมีเครื่องประดับด้วย”

“……”

เผด็จการ!!

ทั้งคฤหาสน์หลังเก่าคึกคักขึ้นมาแล้ว

ในตอนนั้น เมื่อทุกคนต่างจัดเตรียมกันเรียบร้อยและเดินออกมาจากข้างใน ภาพที่เกิดขึ้นคือดูอลังการราวกับพวกสตรีผู้สูงศักดิ์ที่เตรียมตัวเข้าพระราชวังเหมือนในละครทีวี ไม่ต้องพูดถึงเลยว่าจะยิ่งใหญ่อลังการเพียงใด

ม็อกโกที่ยืนอุ้มลูกสาวอยู่ข้างๆ เห็นแล้วก็รู้สึกว่าน่าตลกนิดหน่อย

“ที่รัก ดูคุณเป็นเจ้าของบ้านสิ คราวหน้าเกรงว่าน้องชายคุณจะไม่ให้คุณได้เป็นอีกแล้ว”

“ทำไม?”

แสงดาวเลิกคิ้วทันที

ประจวบเหมาะที่พี่ภาเดินผ่านตรงนี้พอดี ได้ยินคำพูดนี้ก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะ: “คุณผู้ชาย คุณก็อย่าไปว่าคุณหนูใหญ่พวกเราเลย เธอทำก็เพื่อให้คุณชายรองของพวกเรามีหน้ามีตาต่อคนทางนั้น จ่ายไปเท่าไหร่ก็ไม่สำคัญ”

ม็อกโก: “.......”

แสงดาว: “ใช่!”

จากนั้นคุณหนูใหญ่คนนี้ก็นำคนกลุ่มนี้ออกเดินทางอย่างยิ่งใหญ่อลังการ

เส้นหมี่ที่อยู่ที่เรืองรองเองก็จัดการให้กับพวกเด็กๆ เสร็จเรียบร้อยแล้ว เพียงแค่เด็กน้อยทั้งสามคนออกไป ก็เป็นชนิดที่สามารถฆ่านักข่าวสำนักใหญ่ๆ ได้ทันทีอย่างแน่นอน

“หม่ามี๊ แล้วหม่ามี๊ใส่ชุดอะไรเหรอ?”

“หม่ามี๊หรอ......”

เส้นหมี่ลองดูกระโปรงในตู้เสื้อผ้า ในท้ายที่สุด ก็เลือกชุดกระโปรงยาวสีดอกบัวที่ค่อนข้างดูธรรมดาตัวหนึ่ง

วันนี้เธอไม่ต้องการจะไปแย่งซีนเจ้าภาพในงานแบบนี้ เพราะเธอรู้ว่า งานแต่งงานวันนี้ บางทีเจ้าบ่าวอาจไม่เต็มใจจริงๆ ก็ได้ ข้ามผ่านก้าวนี้ไปจะมากจะน้อยก็ยังคงเป็นการสะเทือนอารมณ์ของเธอ

เส้นหมี่เพิ่งจะเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จ แสนรักก็กลับมาแล้ว

“เสร็จแล้ว?”

แสนรักมาถึงประตูห้องนอนเห็นเธออยู่ในห้อง ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้าหรือการแต่งตัวต่างก็ไม่เหมือนกับปกติ จึงอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วนิดหน่อย

เส้นหมี่พยักหน้า: “เสร็จแล้ว คุณจะเปลี่ยนเสื้อผ้าไหม?”

แสนรัก: “........”

ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก จึงเข้ามาถอดเสื้อสูทชั้นนอกออก จากนั้นก็หาเสื้อเชิ้ตสีสว่างเล็กน้อยตัวหนึ่งออกมาจากในตู้ แล้วสวมใส่มัน

เขาเป็นคนฉลาดมากคนหนึ่ง หลังจากที่เห็นการแต่งตัวผู้หญิงคนนี้ แน่นอนว่ารู้ถึงเจตนาของเธอ ฉะนั้น เธอชอบทำแบบไหน เขาก็จะทำเป็นเพื่อนเธอ

สองสามีภรรยาเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จลงมาชั้นล่าง ที่ด้านนอกดลธีเองก็มาถึงแล้ว

“ท่านประธาน เครื่องบินส่วนตัวทั้งหมดหกลำ เดอะวิวซีทางนั้นก็มีเฮลิคอปเตอร์มาด้วยสิบลำ คงจะพอแล้วนะครับ”

“อะไรนะ?”

เส้นหมี่ตกตะลึงอ้าปากค้าง!

นี่คือไปร่วมงานแต่งงาน ทำจนใหญ่เอิกเกริกแบบนี้ คือจะไปทำสงครามจริงเหรอ?

“พี่ชาย นี่........”

“ไม่เป็นไร จัดการแบบเถอะ ร่างกายของคุณยังฟื้นตัวไม่ดีนัก ดังนั้น ครอบครัวพวกเราผมแยกไว้ส่วนตัวหนึ่งลำ คนอื่นๆ ก็ปล่อยให้ม็อกโกกับแสงดาวสองคนนั้นจัดการ ส่วนเดอะวิวซี เป็นความคิดของตาแก่ ไม่เกี่ยวกับผม”

ชายหนุ่มคนนี้ ตัดความเกี่ยวข้องกับเรื่องของเดอะวิวซีทางนั้นออกได้อย่างหมดจด

เมื่อเห็นเช่นนั้น เส้นหมี่เองก็พูดอะไรไม่ออกแล้ว

อีกครึ่งชั่วโมงต่อมา กลุ่มคนหนึ่งก็ได้ออกเดินทาง และความเคลื่อนไหวครั้งนี้ก็ทำให้เกิดความฮือฮาไปทั่วทั้งเมือง A พวกเขาได้เห็นการรับเจ้าสาวเข้าบ้านฝ่ายชายที่ยิ่งใหญ่อลังการที่สุดในประวัติศาสตร์นี้กับตาตัวเอง ในตลอดทั้งวันจากในประเทศถึงทั่วโลก บนอินเตอร์เน็ตต่างก็พูดถึงกันอย่างฮือฮา

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเจแปนทางนั้นเลย

หลังจากที่ทางตระกูลคิววายทราบข่าวนี้ คนของทั้งตระกูลต่างก็พากันตกตะลึงอ้าปากค้างอยู่นานกว่าสิบวินาทีและไม่มีใครกล้าพูดอะไร

จนกระทั่ง คุณนายเชียนหยวน ได้สติ เริ่มเตือนทุกคนขยายสถานที่เพื่อต้อนรับแขกสำคัญ ทุกคนจึงได้ยุ่งอลหม่านกันขึ้นมา

เครื่องบินส่วนตัวหกลำ บวกกับเฮลิคอปเตอร์อีกสิบลำ!

แม่จ๋า นั่นไม่ได้คุยโวโอ้อวดจริงๆนะ

สุดท้าย นักข่าวจากทั่วทั้งโตเกียวต่างก็มาติดตามชมงานแต่งงานที่ยิ่งใหญ่แห่งนี้ รวมทั้งพวกชนชั้นสูงท้องถิ่น ก็มาห้อมล้อมดูด้วยความอิจฉา

ว่ากันว่า แม้แต่เชื้อพระวงศ์ทางนั้นก็เสด็จมาด้วย

เชียนหยวนล๋ายเย่ ที่อยู่ในห้องนอนได้ทราบข่าวนี้ ก็มีความสุขดีใจยิ่งนัก

“คุณหนู ทีนี้คุณหนูสบายใจได้แล้ว อากิยามะคนนี้ ภูมิหลังของครอบครัวเขาดีกว่าตระกูลเฮกังนั้นมากจริงๆ”

“ใช่ คุณหนู ต่อไปคุณหนูก็จะได้เสวยสุขแล้ว”

“อืม”

เชียนหยวนล๋ายเย่ นั่งอยู่ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้งอย่างเชื่อฟัง มีความสุขอิ่มเอมใจจนใบหน้าเล็กๆ นั้นแดงระเรื่อแล้ว

ในขณะที่กำลังหวีผมแต่งหน้าแต่งตัว เชียนหยวน ชิกะพี่สาวของเธอก็เข้ามา

เธอได้เห็นฉากนี้ที่ด้านนอก ด้วยความอิจฉาและความเคียดแค้นจึงพุ่งเข้ากวาดเครื่องประดับกับตลับแป้งต่างๆ ที่อยู่ตรงหน้าของเชียนหยวนล๋ายเย่จนหล่นลงหมดเลย

“พี่สาว พี่......”

“ตอนนี้แกก็มีความสุขแล้วใช่ไหม? ในที่สุดก็ได้สามีที่ดีแล้ว แต่ผู้ชายคนนี้เขาเป็นของฉันตั้งแต่ตอนแรก!”

เชียนหยวน ชิกะ ชี้ที่จมูกของน้องสาวแล้วด่าทอ

เชียนหยวนล๋ายเย่ ฟังแล้ว ทันใดนั้นใบหน้าขาวซีด ขอบตาแดงก่ำ: “ไม่ใช่นะ ฉันเป็นคนเสนอออกไปเอง พี่สาวบอกว่าไม่ต้องการ รังเกียจที่เขาเป็นลูกนอกสมรส ฉันถึงออกไป”

กลัวก็ส่วนกลัว แต่สิ่งที่ควรจะชัดเจน หญิงสาวคนนี้ก็ไม่คลุมเครือเลยสักนิด

เมื่อเชียนหยวน ชิกะ เห็นว่าเธอยังจำเรื่องนี้ได้ ทันใดนั้น เธอก็ยิ่งโกรธเดือดดาลมากขึ้น