คณาธิป: “......”
ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร ทันใดนั้น เขาก็ทนไม่ไหวอีกครั้ง ดังนั้น เขากำนิ้วมือแล้วเปลี่ยนคำพูดว่า: “วางไว้เถอะ รอผมทำงานเสร็จ”
“ได้ค่ะ”
ช่างเหมือนกับเด็กเล็กๆ
เขาบอกไม่เอา เธอก็เสียใจจนจะร้องไห้
แต่พอเขาบอกว่าวางเอาไว้ เธอก็ดีใจขึ้นมาอีกครั้ง ใจร้ายที่ทำให้คนต้องไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี
คณาธิปจึงทำงานต่อไป
รอจนเขาจัดการกับอีเมลเสร็จจนในที่สุด เมื่อเงยหน้าขึ้นมากลับพบว่า หญิงสาวตัวเล็กๆ ไม่ได้ออกไปไหนเลย แต่กลับคอยเฝ้าอยู่ตลอดตรงข้างโต๊ะน้ำชาตัวเล็ก
เพียงแต่ ในเวลานี้เธอได้นอนหลับอยู่บนโซฟาตัวเล็กนั้นแล้ว บนใบหน้าเล็กสีแดงระเรื่อ ก็ไม่รู้ว่าคิดถึงเรื่องอะไรอยู่ กลับกอดหมอนใบนั้นจนน้ำลายไหลออกมาแล้ว
ดวงตาของคณาธิปกระตุกหนึ่งที
ในท้ายที่สุด ค่ำคืนนี้ เขาก็อุ้มสาวน้อยคนนี้พากลับไปนอนที่ห้องของเธอ
และในวินาทีที่เขาอุ้มเธอขึ้นมานั้น สาวน้อยที่ตัวอ่อนนุ่มละมุนก็มุดเข้าในอ้อมกอดของเขา: “ที่รัก......”
——
เส้นหมี่พวกเขาคือตัดสินใจออกเดินทางในเช้าวันรุ่งขึ้น
เด็กน้อยทั้งสามคนต่างจัดเก็บของกันอย่างเรียบร้อย รอแค่แด๊ดดี้กับหม่ามี๊มา
“งั้นแบบนี้ พวกเราก็ต้องไปเรียนด้วยกันกับพี่ชินจังเหรอ?”
สำหรับการตัดสินนี้หนูรินจังมีความสุขมาก เพราะแบบนี้เธอก็ได้เริ่มอยู่ด้วยกันกับพี่ชายทั้งสองคนอีกครั้ง
คิวคิวเองก็อารมณ์ดีมาก
แต่เพราะว่าเพิ่งจะเรียนที่นี่ได้แค่ครึ่งปีก็ต้องย้ายโรงเรียนอีกแล้ว เขายังคงทำใจไม่ได้ที่จะต้องห่างกับเพื่อนร่วมชั้นเรียนที่นี่
“หม่ามี๊ ผมไปโทรศัพท์หาเพื่อนร่วมชั้นเรียนหน่อยนะ พวกเขาบอกว่าวันนี้จะมาส่งผม”
“หา?”
นี่เป็นครั้งแรกที่เส้นหมี่ได้ยินลูกชายมีความสัมพันธ์ที่ดีกับคนอื่นขนาดนี้ ทันใดนั้นจึงรู้สึกแปลกใหม่มาก
กลับไม่คาดคิดว่า หลังจากที่หนูรินจังได้ยินพี่ชายจะไปโทรศัพท์หาพวกเพื่อนๆ เธอก็รีบไปติดต่อเพื่อสนิทของเธอทันที ใกล้จะออกเดินทางแล้ว เด็กทั้งสองคนยังจะมาไม้นี้อีก
ผลคือเมื่อรอจนทั้งครอบครัวจัดเตรียมของพร้อมจะออกเดินทางแล้ว พวกเขามองเห็นด้านนอกของวิลล่ามีพวกเด็กมากันหลายคน
“อิคคิว! รีบเปิดประตูสิ พวกเรามาหานายแล้ว”
“ใช่ รินจัง พวกเราก็มาด้วย เอาของขวัญมาให้เธอ เธอรีบเปิดประตูเร็ว”
“เร็วสิ!”
พวกเด็กๆ สิบกว่าคนต่างพากันโบกไม้โบกมือเล็กๆ อยู่ข้างนอก ฉากนี้ดูแล้วตระการตายิ่งนัก
แสนรักกับเส้นหมี่ทั้งสองคนได้เห็นแล้ว ก็อดไม่ได้ที่จะต้องหยุดลงก่อน จากนั้นมองดูลูกสาวลูกชายของตัวเอง ทักทายกับพวกเพื่อนๆ และพวกเพื่อนสนิทของพวกเขา จัดงานปาร์ตี้เลี้ยงส่งให้เสร็จก่อนละกัน
“พี่ชาย พี่รู้สึกไหม? ว่าเจ้าเด็กน้อยทั้งสองของบ้านเรานี่มีความสามารถมาก มีเพื่อนมากมายขนาดนี้เลย”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก