ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 138

ในที่สุดแสนรักก็บอกเส้นหมี่ ให้เธอรีบกลับมา

จู่ๆเส้นหมี่ได้รับสายแบบนี้ ก็คิดว่าเกิดเรื่องใหญ่อะไรขึ้น จึงรับกลับมาจากโรงพยาบาล

สรุปว่า พอกลับมา ลูกสาวที่ร้องไห้ก็พุ่งเข้ามาหาเธอ

“หม่ามี๊ ในที่สุดหม่ามี๊ก็กลับมาแล้ว พวกเรารีบกลับบ้านกันเถอะ ไม่อยู่นี่แล้ว”

เด็กสาวร้องไห้อย่างเสียใจ ในที่สุดก็เห็นหม่ามี๊ จากนั้นจูงเธอออกไปด้านนอก ไม่ยอมให้เธออยู่นี่เลย

เส้นหมี่รู้สึกแปลกเล็กน้อย

เกิดอะไรขึ้น？เมื่อก่อนเด็กคนนี้อยากอยู่กับแด๊ดดี้ตลอดไม่ใช่เหรอ？

เส้นหมี่มองไปที่ลูกชายทั้งสองคนที่อยู่ด้านหลัง：“คุณชายคิว ชินชิน น้องสาวเป็นอะไรไป？”

คุณชายคิว：“……”

ชินจัง：“……”

สุดท้าย ชินจังก็เข้ามา พูดเรื่องราวไปอย่างกระชับๆว่า：“ขอโทษครับ หม่ามี๊ เพราะว่าแด๊ดดี้ ผมจะคุยกับเขาเอง”

พูดกระชับสั้นๆ เป็นรูปแบบการพูดจาที่เคยชินของเขา

แต่เส้นหมี่เป็นคนฉลาด เธอได้ยิน ก็เข้าใจทันที ทันใดนั้น เธอมองลูกสาวในอ้อมแขนที่ร้องไห้จนน้ำมูกไหลออกมา ก็สงสารสุดๆ

ใช่สิ เธอน้อยใจต่อหน้าแด๊ดดี้ ไม่ใช่เพราะเธอที่เป็นหม่ามี๊เหรอ？

เส้นหมี่ที่เสียใจ ก็เริ่มโทษตัวเอง ไม่ควรเห็นแก่ตัวมากไปหรือเปล่า？ให้พ่อลูกได้รู้จักกัน ก็เป็นสิทธิ์ของเธออยู่แล้วนี่

ทำไมเธอต้องให้เธอที่ยังเด็กอายุน้อยแบบนี้？น้อยใจแบบเธอไปด้วย？

ในที่สุดเส้นหมี่ก็ตัดสินใจแล้ว ดังนั้นเธอจึงอุ้มลูกสาวที่ร้องไห้เสียใจในอ้อมแขนขึ้นมา จับหน้าเล็กๆของเธอ แล้วเช็ดน้ำตาของเธออย่างระมัดระวัง

“เอาล่ะ หนูรินจังไม่ร้องแล้วนะ ที่แด๊ดดี้ไม่ดีกับหนูรินจัง นั่นเพราะว่าแด๊ดดี้ไม่รู้ว่าหนูรินจังก็เป็นลูกของเขา แบบนี้ละกัน หม่ามี๊จะหาโอกาสบอกแด๊ดดี้ บอกว่าหนูรินจังก็เป็นลูกของเขาด้วย ดีไหม？”

“จริงเหรอ？”

พอพูดคำนี้ออกมา ไม่ใช่แค่รินจังลูกรักที่หยุดร้องไห้ทันที

แม้แต่คุณชายคิวกับชินจังสองคนนี้ ก็มองไปที่หม่ามี๊อย่างตาโตๆ ไม่เชื่อที่ได้ยิน

“หม่ามี๊ หม่ามี๊จะให้แด๊ดดี้รู้เรื่องน้องเหรอ？งั้นหม่ามี๊หม่ามี๊……”

“ไม่เป็นไร แค่พวกลูกมีความสุขก็พอ หม่ามี๊ไม่เป็นไร”

เส้นหมี่ลูบหัวของลูกชายคนเล็ก ปลอบเสียงอ่อนโยน

ตอนนี้เธอ ดูเหมือนว่าจะรู้สึกไม่เป็นไรจริงๆ ดูเขาสิก็ได้รู้จักกับแด๊ดดี้แล้วไม่ใช่เหรอ？แต่ว่า เธอก็ยังคงเห็นเขาได้ทุกวัน และก็ได้อยู่ด้วยกันทุกวันด้วย

ดังนั้น เส้นหมี่คิดว่า เอาเรื่องลูกสาวบอกชายคนนี้ ก็ไม่เป็นไร

พวกเด็กๆได้ยิน ก็มีความสุขทันที

โดยเฉพาะอย่างยิ่งหนูรินจัง พอได้ยินว่าในที่สุดก็จะได้เป็นที่รู้จักของแด๊ดดี้แล้ว อารมณ์ที่เสียใจของเธอ หายไปในทันที