ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 139

เธอ……ฟังผิดหรือเปล่า？

เขาบอกเธอก็เหมือนกัน？

เธอไม่อยากจะเชื่อคำพูดแบบนี้จริงๆ เพราะว่า เธอไม่เคยได้ยินมาก่อน

แต่ว่า มันก็เหมือนปรากฏอยู่ที่ข้างหูตัวเองจริงๆ

เพราะว่า ตอนที่เธอมองดูอย่างละเอียดอีกครั้ง ก็พบว่าจู่ๆผู้ชายคนนี้ก็หันกลับ พร้อมกับท่าทางอึดดอัดและท่าทางหงุดหงิดที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

แป๊บเดียว เขาก็ขึ้นไปชั้นบน

เส้นหมี่：“……”

แป๊บหนึ่ง ลึกลงในใจก็เหมือนมีอะไรฉีกออก พอรู้ตัวอีกที ในที่สุดก็รู้สึกถึงของเหลวที่ร้อนและโหมซัดออกมาอย่างควบคุมไม่ได้

แค่ไม่กี่วินาทีสั้นๆ แม้แต่ปลายนิ้วก็สั่นไปด้วย

เธอมันน่าผิดหวังจริงๆ！

สุดท้ายเส้นหมี่ก็จับหน้าร้อนผ่าวนั้นกลับไปที่ห้อง จากนั้นซุกไปที่ผ้าห่มตัวเอง หัวใจเต้นเหมือนกลองอยู่นานจนไม่สามารถออกมาได้

ช่างเถอะ เรื่องของลูกสาว พรุ่งนี้มีโอกาสค่อยพูดละกัน

——

วันถัดมา

พวกเด็กๆในคฤหาสน์ตื่นกันเช้ามาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งรินจังลูกรัก หลังจากเมื่อคืนได้ยินคำพูดของหม่ามี๊แล้ว เธอก็ตื่นเช้ามาก

เธอสวมชุดนอนมาสคอตกระต่ายน้อยสีชมพูขนฟู ยังไม่ล้างหน้าแปรงฟัน พร้อมกับหัวยุ่งๆฟูๆ ตื่นขึ้นมาจากเตียงแล้วไปหาหม่ามี๊

แต่ว่า หม่ามี๊ล่ะ？

เธอมองห้องที่ยังไม่เปิดประตู ก็ขยี้ตาที่ยังสะลึมสะลือ

“ตึกตักตึกตัก……”

จู่ๆ ก็มีคนลงมาจากชั้นบน

พอเด็กตัวกลมได้ยิน มือที่กอดตุ๊กตาผ้าเงือกน้อยก็หันมองมานิ่งๆ

เป็นแด๊ดดี้！

ในที่สุดเธอก็เห็นคนที่ถือกระเป๋าเอกสารเดินลงมาด้วยท่าทางองอาจห้าวหาญอย่างชัดเจน ทันใดนั้น เธอก็กอดตุ๊กตาผ้านี้ยืนตรงนั้นไม่ขยับไปไหน

แสนรัก：“……”

ถูกต้อง เขาลงมาในเวลานี้พอดี เช้าวันนี้ยังมีประชุมเช้า เขาต้องไปบริษัทเช้าหน่อย

แต่ว่า สาวน้อยคนนี้ทำไมเห็นเขาแล้วไม่หลบ？

เขามองเธออย่างจริงจังอีกครั้ง

กลับพบว่า ตัวกลมๆชมพูหัวยุ่งๆสวมชุดฟูนี้ๆ ถึงแม้ในดวงตาโตๆที่เหมือนลูกปัดแก้วคู่นั้น จะจ้องตัวเองอย่างเขินอายเล็กน้อย

แต่ว่า เธอกลับไม่หลบอีกแล้วจริงๆ

แต่ยืนมองอย่างระมัดระวัง เหมือนเมื่อก่อน ไม่กล้าเข้าใกล้มากไป แต่รอคอยอะไรสักอย่างเหมือนกวางตัวน้อยอีกครั้ง

“หม่ามี๊หนูยังไม่ตื่นเหรอ？”

แสนรักเห็นสายตาแบบนี้ จู่ๆก็รู้สึกว่าอารมณ์ดี ดังนั้นจึงก้มหน้ามองดูยัยตัวเล็ก แล้วถามอย่างอารมณ์ดี