ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1393

ในคืนนั้น ม็อกโกสองสามีภรรยาพาชินจังมากินข้าวที่บ้านของ ถมัตถ์ คนนี้กันอย่างสนุกสนาน

ม็อกโกเป็นคนที่ใจกว้างและเปิดเผย และกับถมัตถ์ ต่างก็เป็นคนที่ทำงานเพื่อประเทศชาติ ฉะนั้นก็หลีกเลี่ยงไม่ได้หลังจากที่ดื่มกันแล้วหัวข้อสนทนาก็มากขึ้นมา แสงดาวนั่งฟังเป็นเพื่อนอยู่ข้างๆ

จนกระทั่งตอนสุดท้ายที่ชินจังง่วงนอนแล้วเล็กน้อย

“เด็กจะหลับแล้ว? งั้นพาไปในห้องแล้วให้เขานอนก่อนสักครู่ดีไหม?”

หลังจากที่ ราตรี เห็นแล้วก็รีบกระตือรือร้นเชื้อเชิญขึ้นมาทันทีอีกครั้ง

แสงดาวเหลือบมองหลานชายคนโตที่นอนพิงอยู่บนตัวเองเรียบร้อยแล้ว สักพักก็เห็นว่าเขาใช้แรงมุดเข้าหาตัวเองเพื่อแสดงความหมายว่าไม่อยากนอนที่นี่แล้ว

เธอจึงปฏิเสธ: “ไม่ต้องหรอกค่ะ รอม็อกโกดื่มแก้วนี้เสร็จ พวกเราก็พาเขากลับไปแล้ว”

จากนั้นเธอก็อุ้มเด็กที่นั่งอยู่ข้างๆ เข้ามากอดและปล่อยให้เขานอนอยู่ในอ้อมกอดของตัวเอง

ราตรี เห็นเช่นนั้นก็ได้เพียงแค่ล้มเลิกความคิด

อีกครึ่งชั่วโมงต่อมา สองสามีภรรยาก็พาหลานชายกลับไปจริงๆ

“ที่รัก คุณรู้สึกไหมว่าราตรี คนนี้ดูกระตือรือร้นมากจนเกินไปหรือเปล่า?”

หลังจากที่แสงดาวออกมาจากใน สถาบันวิจัย เดินถือไฟฉายส่องทาง ในขณะที่เดินกลับไปก็หันไปพูดกับม็อกโกที่กำลังอุ้มเด็กอยู่ข้างๆ

ม็อกโกยิ้ม: “ปกติ พวกเขาเป็นพ่อแม่ของเปรมเมื่อก่อนพวกเราสองครอบครัวต่างก็เคยอยู่ที่เรือนทหาร ตอนนั้นผมก็มักจะไปบ้านเพื่อกินข้าวด้วยอยู่บ่อยๆ กระตือรือร้นจึงเป็นเรื่องปกติมาก”

“งั้นเหรอ?”

แสงดาวฟังเขาพูดแบบนี้ก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อ

นอนไม่หลับอยู่ทั้งคืน

ส่วนคนเหล่านั้นที่ได้เดินทางกลับถึงเมือง A ทางนี้เรียบร้อยแล้ว หลังจากวันที่สอง ก็เริ่มที่จะจัดการเรื่องของตัวเองตามแผนการ

“ท่านประธาน!! ผมได้ยินว่าท่านจะมาที่บริษัทแล้วใช่ไหมครับ? มันยอดเยี่ยมจริงๆ เลย ผมตั้งใจมารับท่านโดยเฉพาะเลยครับ!!”

เช้าตรู่ที่เรืองรองทางนี้ แสนรักกับเส้นหมี่สองคนเพิ่งจะตื่นนอนกัน รถเบนซ์สีดำคันหนึ่งก็ขับเข้ามา พวกเขาก็เห็นเงาคนคนหนึ่งที่คุ้นตาตรงหน้าประตูและวิ่งเข้ามาอย่างตื่นเต้นดีใจ

ชายหนุ่มคนนี้คือเคมี

แสนรักไม่มีสีหน้าท่าทางอะไรมากนัก จนกระทั่งชายคนนี้วิ่งมาหอบแฮ่กๆ อยู่ตรงหน้าของตัวเอง

“ท่านประธาน..........”

“นายตื่นเต้นทำไม? ไม่กลัวถูกประธานคณาธิปของนายไล่นายออกเหรอ?”

“หา?”

ทันใดนั้น เคมีก็ถึงกับหน้าถอดสีลงไป

“ไม่หรอกครับ ประธานคณาธิปเขาไม่ได้ใจแคบขนาดนี้ เป็นเขาที่โทรศัพท์มาบอกข่าวนี้กับผมต่างหากล่ะครับ”

“……”

เส้นหมี่ที่อยู่ข้างๆ ก็อยากจะหัวเราะเล็กน้อยเมื่อได้เห็นท่าทางเป็นเด็กๆ ของสองคนนี้