ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1400

“หม่ามี๊ หม่ามี๊รอผมนะ ผมกลับมากินข้าวด้วย”

ตอนที่หนุ่มน้อยเดินเข้าไป ยังกำชับหม่ามี๊มาหนึ่งประโยค

เส้นหมี่พยักหน้า: “ได้ครับได้ครับ หม่ามี๊จะกลับไปทำเลย ทำเสร็จก็รอลูกกลับมากินนะ”

เธอชอบมากที่ได้เห็นลูกชายสนิทกับตัวเองแบบนี้ เพราะแบบนี้ทำให้เธออ่อนโยนมากเป็นพิเศษ และยังสัมผัสได้ถึงความภาคภูมิใจของการเป็นแม่คน

เพียงแต่เธอไม่สังเกตว่า ตอนที่ลูกชายกำชับกับตัวเองอยู่นั้น ผู้หญิงที่ยืนอยู่ด้านข้างของเธอก็อึ้งนิดหน่อย จากนั้นจนกระทั่งชินจังถูกพาตัวเข้าไปเรียบร้อยแล้ว

สายตาทั้งคู่ของเธอยังคงจับจ้องอยู่บนแผ่นหลังเล็กๆ ของเขาอยู่อย่างนั้น

“ก่อนหน้านี้เขามากินข้าวที่บ้านฉันทุกครั้ง”

“อะไรนะคะ?”

เสียงเบาเกินไป เส้นหมี่ฟังไม่ค่อยถนัด

แต่ด้วยประโยคนี้ ผู้หญิงที่ด้านข้างคนนี้ก็ตั้งสติได้เรียบร้อยแล้ว ทันใดนั้น หลังจากที่เธอเก็บอาการสีหน้าของตัวเองแล้ว ก็หัวเราะขึ้นมาอีกครั้ง

“เปล่า ฉันพูดว่า ชินจังน้อยคนนี้ ก่อนหน้านี้ฉันไม่รู้เลยว่าเขาติดแม่ขนาดนี้ งั้นพวกเรารีบกลับไปกันเถอะ ตอนนี้ก็เที่ยงแล้ว พวกเขาคงจะเข้าไปดูตัวปล่อยยานลำนั้นแค่แป๊ปเดียวแล้วก็กลับมา”

“อืม ได้ค่ะ”

พอเส้นหมี่ได้ยินเช่นนี้ก็เลยรีบขึ้นมา

ต่อจากนั้นทั้งสองคนก็รีบกลับไป ซึ่งก็คือตึกหอพักของบุคลากรฐานวิจัยทางวิทยาศาสตร์ มีหนึ่งห้องนอนหนึ่งห้องรับแขก และมีห้องครัวกับห้องน้ำแยกต่างหาก ซึ่งสะดวกสบายมาก

แต่ที่ทำให้เส้นหมี่ต้องขมวดคิ้วขึ้นมาก็คือ เมื่อเธอมาถึงตึกหอพักแห่งนี้แล้ว กลับไม่พบหอพักแยกต่างหากของลูกชาย

“นี่คือ......?”

“ใช่แล้วลืมอธิบายให้เธอฟังไปเลย ตอนแรกที่ชินชินเขาถูกพามาที่นี่ เนื่องจากอายุยังน้อย ทางที่ดีคุณอามัตถ์ ของเธอก็ให้เขาพักอยู่หอพักเดียวกับพวกเรา พวกเราเป็นแบบสองห้องนอนหนึ่งห้องรับแขก เหมาะพอดีเลย ฉันเองก็สามารถดูแลเขาได้ด้วย”

ราตรี เห็นว่าเธอมึนงงเล็กน้อย ดังนั้นจึงรีบอธิบายให้ฟังอีกครั้ง

เส้นหมี่: “.......”

พักอยู่กับพวกเรา?

เธอรู้สึกไม่ค่อยพอใจเล็กน้อย เพราะว่าชินจังเด็กคนนี้ ตั้งแต่เด็กเขาโดดเดี่ยวจนชินแล้ว ตอนนั้นที่เธอเจอเขา เขาเพิ่งจะอายุห้าขวบ เขาก็แยกห้องนอนคนเดียว

แต่ตอนนี้ เขากลับถูกจัดให้อยู่ในหอห้องเดียวกับสองสามีภรรยาแก่ๆ คู่นี้

อีกอย่างเขาก็มีโรครักความสะอาดเหมือนกับแด๊ดดี้ของเขา เมื่อสักครู่ที่เธอเข้ามาเห็นหอห้องที่สองห้องนอนหนึ่งห้องรับแขกแห่งนี้ก็เก็บกวาดไม่ได้เรียบร้อยและสะอาดมากนัก

ชินจังของเธอจะชอบเหรอ?

คิ้วของเส้นหมี่ขมวดหนักยิ่งขึ้น

แต่เธอก็ไม่ได้เอ่ยก่อนในตอนนี้ แต่กลับทำอาหารให้เสร็จก่อน รอมีเวลาก็ค่อยมาพูดปัญหานี้อีกที

ราตรี เห็นเธอไม่พูดอะไรต่อแล้ว แน่นอนว่าเธอดีใจมาก ต่อจากนั้นเธอจึงวิ่งเข้าไปทำงานในห้องครัว และเส้นหมี่เองก็คอยทำอยู่ด้วยกัน ทุกคนจึงทำอาหารมื้อเที่ยงนี้ขึ้นมา

แน่นอนว่าอาหารเพิ่งจะทำเสร็จ ตามด้วยเสียงของรถของฐานวิจัยที่กลับมาส่งก็ดังมาจากชั้นล่าง ถมัตถ์ ก็ได้พาชินจังกลับมาถึงเรียบร้อยแล้ว

“ชินชิน วันนี้เธอทำได้ดีเลยมาก ชิปของเธอที่อยู่บนยานอวกาศ นั่นคือสอดคล้องกับระบบเชื่อมต่อได้อย่างสมบูรณ์”