ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1406

ในที่สุดทั้งตัวเขาก็เป็นอัมพาตเสียที

แสนรักเห็นเหตุการณ์นี้ ก็ยกปืนในมือขึ้น

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า......แสนรัก แกนี่ช่างน่าตลกเสียจริง ใช่ ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นฉันที่ทำเอง แต่ว่า แกมีสิทธิ์อะไรถึงมายืนในตำแหน่งผู้พิพากษาลงโทษฉันได้กันล่ะ? เห็นๆอยู่ว่าแกต่างหากที่เป็นผู้ร้ายตัวจริงชัดๆ แกจะมามีสิทธิ์อะไรกัน?”

ทันใดนั้น หลังจากที่เห็นสามีของตนเองเงียบแล้ว หญิงเสียสติที่ล้มอยู่บนพื้น ก็หัวเราะอย่างคลุ้มคลั่งขึ้นมา

แสนรักสีหน้าเปลี่ยนไปเล็กน้อยในทันที

“คุณพูดอะไร?”

“แกลืมแล้วเหรอ? ฉันทำเเบบนี้ ทั้งหมดก็เป็นเพราะว่าลูกชายของฉันตายอยู่ในเงื้อมมือของแกในตอนนั้น หากว่าเขาไม่ตาย ฉันคงไม่เป็นบ้า ถ้าฉันไม่เป็นบ้า โศกนาฏกรรมก็คงไม่มีในวันนี้แน่”

“ดังนั้น แสนรัก ที่จริงแล้วคนๆนั้นที่สมควรตายจริงๆ คือแกต่างหาก!”

หญิงเสียสติคนนี้ สุดท้ายก็เหมือนงูพิษ คำพูดนี้แต่ละคำที่พ่นออกมาซึ่งเป็นผลมาจากเรื่องราวทั้งหมดสิ้นสุดลง

เส้นหมี่ฟังอยู่ด้านหลัง สีหน้าจึงเปลี่ยนไปในฉับพลัน

“คุณพูดจาเหลวไหลทั้งเพ คุณ—"

“ตูม!”

ยังพูดไม่ทันจบประโยค ก็มีเสียงอู้อี้จนขนพองสยองเกล้า หญิงเสียสติคนนี้ นึกไม่ถึงว่าจะระเบิดตัวเองต่อหน้าทุกคน!

ระเบิดตัวเอง !!

เส้นหมี่ตกตะลึงอย่างถึงที่สุด

ยังดีที่ดลธีก็มาถึงในเวลานี้เเล้วเช่นกัน หลังจากที่เขาเห็นฉากนี้ จึงรีบสาวเท้าพรวดพราดไปข้างหน้าจากที่ไม่ไกลเข้ามาทันที กระโจนไปอยู่ต่อหน้าบอสของเขา ลากเขาออกไปแล้ว

เรื่องนี้ ทำให้กระทบกระเทือนทางจิตใจให้เขาไปไม่น้อยเลย

หากว่าทำให้เนื้อและเลือดที่สกปรกพวกนี้กระเซ็นบนกายของเขาอีกครั้ง เขาจะต้องเป็นบ้าอย่างแน่นอน

ประมาณสี่ห้านาที สถานการณ์นี้ก็อยู่ในความเงียบสงบ ส่วนผู้ชายที่โดนลากออกมานั้น เส้นหมี่ก็ลุกขึ้นมาจากบนพื้นมาอยู่ตรงหน้าเขา สังเกตเห็นว่า สีหน้าของเขาซึมมาโดยตลอด

“พี่ค่ะ? พี่?”

เธอตื่นตระหนกอย่างถึงที่สุด จับสองมือของเขาเรียกด้วยน้ำเสียงสะอึกสะอื้น

ค่อยยังชั่ว หลังจากที่เรียกไปสองคำ ใบหน้าหล่อเหลาที่ขาวซีดจนน่ากลัว มีความเคลื่อนไหวเล็กน้อย และสายตาที่ซึมเป็นเวลาอยู่นาน ก็ค่อยๆมองไปที่บนตัวเธอ

“เธอ……ไม่เป็นไรใช่ไหม?”

เมื่อเขาเห็นทั้งใบหน้าที่เปื้อนเลือดของเธอ จึงถามด้วยเสียงเเหบแห้งมาประโยคหนึ่ง

เส้นหมี่รีบส่ายหัวเอ่ยว่า: “ ไม่เป็นไรค่ะๆ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ พวกเราปลอดภัยดี ชินชินก็ปลอดภัยดีเหมือนกันค่ะ”

เธอรีบร้อนปลอบโยนเขา แต่ดวงตาคู่หนึ่งกลับจ้องมองตาเขาไม่กระพริบ แค่กลัวว่าสิ่งที่มองอยู่ด้านในจะออกมาทำให้เธอหวาดกลัวอีก

“อืม ปลอดภัยก็ดีแล้ว เรื่องนี้ เป็นพี่เองที่สะเพร่า พี่นึกไม่ถึงว่าเขาจะควบคุมฐานทั้งหมดอยู่ในมือ ตอนแรกที่สงสัย ก็เพียงแค่นึกว่าเขาจะใช้วิธีการตื้นๆเท่านั้นเอง”