ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1409

[งค์หญิงรองเชียนหยวน : คุณปู่ คุณพ่อคุณแม่คะ หนูบอกข่าวดีกับคุณเรื่องหนึ่งค่ะ สามีเขาไม่ต้องสะกดจิตแล้ว ใกล้จะแข็งแรงเป็นปรกติแล้วล่ะค่ะ]

[ท่านแม่ : จริงเหรอลูก? งั้นก็เยี่ยมไปเลย จะออกจากโรงพยาบาลเมื่อไหร่กันลูก? พวกเราต้องเข้าไปเยี่ยมหน่อยไหม?]

[ท่านพ่อ: ยังจะไปกันอีกเหรอ?]

[ท่านผู้นำ : ……]

เด็กสาวคนนี้ หลังจากที่เห็นกลุ่มตระกูลหิรัญชากรุ๊ปแล้ว นึกไม่ถึงว่าจะสร้างกลุ่มหนึ่ง ในตระกูลเชียนหยวนของพวกเขาด้วยเช่นกัน

แต่ว่า นี่เป็นบัญชีโซเชียลในบ้านเกิดของพวกเขา ไม่ใช่วีแชทในประเทศ

เห็นว่าคุณพ่อโกรธแล้ว เชียนหยวนล๋ายเย่จึงรีบส่งข้อความไป

[องค์หญิงรองเชียนหยวน : ได้ค่ะ คุณพ่อ พวกเรายินดีต้อนรับพวกคุณเป็นอย่างยิ่งค่ะ]

[ท่านพ่อ : ไม่ไป เมื่อไม่นานมานี้แม่ของลูก พาพี่สาวของลูกไปทำเสียหน้าซะใหญ่โตขนาดนี้อยู่ที่นั้นน่ะ พ่อไม่มีหน้าจะไปอีกแล้ว]

[คุณปู่ : ใช่ อย่าลืมสิเพราะว่าเรื่องนี้ ชิกะยังแต่งไปตระกูลเทนคาแล้วด้วย]

ชายวัยกลางคนๆนี้ ได้รับจริยธรรมของตระกูลอย่างลึกซึ้ง ไม่มีหน้าจะไปเยี่ยมลูกเขยคนนี้ เมื่อเอ่ยถึงเรื่องครั้งก่อนนั้น

คุณนายเชียนหยวนมองอยู่ข้างๆ ก็ไม่กล้าพูดเช่นกัน

ประเทศนี้ก็เป็นแบบนี้แหละ หากอยู่ในตระกูลของสามี ผู้ชายไม่อนุญาต ผู้หญิงก็ไม่อาจฝ่าฝืนได้

ดังนั้นสุดท้าย เชียนหยวนล๋ายเย่ก็ทำได้เพียงเม้มปากไปครู่หนึ่ง ปิดบัญชีโซเชียลนี้อย่างเศร้าใจนิดหน่อย

คณาธิปเพิ่งจะสังเกตเห็นว่าเด็กสาวคนนี้อารมณ์ไม่ดี ในตอนกลางคืน

“ล๋ายเย่? เธอกำลังทำอะไรอยู่น่ะ?

เขาออกมาจากในห้องผู้ป่วย เห็นเธอนั่งอยู่คนเดียวบนม้านั่งตรงทางเดินตัวนั้น เห็นๆอยู่ว่าเเต่ก่อนชอบตามตอแยไม่ยอมห่างกายจากเขาไปไหนขนาดนั้นแท้ๆ แต่นี่กลับมาหลบอยู่ตรงนี้ไม่เข้าไป

หน้าผากที่ละเอียดและสวยงามของเขาขมวดไปครู่หนึ่ง

“หะ? ที่รัก ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ฉันแค่นั่งพักตรงนี้สักครู่น่ะ”

เด็กสาวได้ยินเสียงของเขาแล้ว จึงรีบเก็บโทรศัพท์ที่กำลังเปิดไว้ หลังจากนั้นก็รีบยืนขึ้นมา

ที่จริงแล้วเธอกำลังคุยกับแม่อยู่

คุณนายเชียนหยวนนั้น ท้ายที่สุดก็ยังรักและเอ็นดูลูกสาวเหมือนเดิม หลังจากที่รู้ว่าเธอเชิญคนในครอบครัว คุณพ่อและคุณปู่ก็ปฏิเสธอย่างเฉียบขาด ทำให้เธอเสียใจมาก ดังนั้นก็เลยมาปลอบเธอเป็นการส่วนตัว

แต่ว่า การปลอบนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญเท่าไหร่นัก เมื่อแม่เอ่ยถึงสถานการณ์ที่น่าเวทนาของลูกสาวคนโตที่อยู่ตระกูลเทนคาในตอนนี้ ก็ยิ่งทำให้เธอรู้สึกแย่เพิ่มขึ้น

เพราะว่าเชียนหยวน ชิกะแต่งไปตระกูลนั้น ไม่ว่าเธอจะมีชีวิตอย่างไร ก็ยังมีป้ายตีตราของตระกูลเชียนหยวนติดอยู่ที่ตัวเธออยู่

และในตอนนั้น ถึงแม้ว่าเธอจะทำเรื่องที่เกินเลยไปมากมายขนาดนั้นก็ตาม แต่ตอนที่เธอออกเรือน ตระกูลเชียนหยวนเพื่อที่จะทำให้เธอยังมีเกียรติอยู่บ้าง จึงให้สินเดิมไปไม่น้อยเช่นกัน

แต่ ช่วงเวลานี้ เชียนหยวน ชิกะคนนี้ กลับไม่อยากพูดคุยมากขึ้นเรื่อยๆ

“ไม่เป็นไรค่ะ ที่รัก ฉันเพิ่งโทรหาแม่น่ะคะ”

เชียนหยวนล๋ายเย่พูดโกหก ไม่อยากบอกผู้ชายคนนี้ที่อยู่ตรงหน้า ถึงเรื่องที่น่าเสียหน้าเหล่านั้น

คณาธิป : “……”