ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1408

สุดท้ายเรื่องก็เอาตามนี้เเหละ

ชินจังก็ยังคงถูกสั่งการให้เข้าสถานบันวิจัย เเต่เป็นเพราะว่าฐานถูกทำลายเสียหายยับเยิน ก่อให้เกิดความเสียหายอย่างใหญ่หลวง แสนรักแทบจะนำเงินออมของตนเองเอาออกมาสองในสาม

สองในสามของเขา นั่นไม่ใช่น้อยๆเลย

ในเมืองหลวง คณาธิปที่ยังอยู่โรงพยาบาลรู้เรื่องเข้า เขาจึงโทรศัพท์หาบริษัทแห่งหนึ่ง

“หัวหน้าวิทย์ เงินทุนในบัญชีของบริษัทสามารถรวบรวมได้มีอยู่เท่าไร่?”

“ประธานคณาธิปครับ ช่วงนี้เพราะว่าวิกฤตทางการเงินนั่น ประธานแสนรักเพิ่งจะไปต่างประเทศยุติธุรกิจไปไม่น้อยเลยครับ รายได้จึงลดลงเป็นวงกว้าง ตอนนี้มีเงินในบัญชีไม่มากนัก ก็ประมาณหลายแสนล้านครับ”

งั้นก็จัดสรรหนึ่งแสนล้านให้สถาบันวิจัย”

เขากำชับประโยคนี้ในโทรศัพท์

เชียนหยวนล๋ายเย่ที่ปอกผลไม้ให้เขากำลังฟังอยู่ข้างๆ ลูกตาที่กลมโตนั้นช็อคจนตะลึงงันไปเลยทีเดียว

เอะอะก็แค่แสนล้านเหรอ เธอเคยเห็นเงินมากขนาดนั้นที่ไหนกันล่ะ?

โทรศัพท์เสร็จ ผลไม้ก็ปอกเสร็จแล้วเหมือนกัน เธอก็เลยส่งไปให้

“ที่รัก ฉันอยากถามสักคำถามหนึ่งค่ะ พี่บอกว่าพี่เขยตอนนี้เขาไม่ได้อยู่ตระกูลหิรัญชาแล้ว เขาจะหาเงินอย่างไรล่ะคะ? ทีนี้ลงทุนเข้าไปมากขนาดนั้น ต่อไปจะใช้ชีวิตอยู่ยังไง?”

สาวน้อยคนนี้ นึกไม่ถึงว่ายังกังวลกับปัญหานี้อยู่อีก

คณาธิปเงียบขรึมลง

ปัญหานี้ หากว่าเปลี่ยนเป็นแต่ก่อน ก็ไม่ต้องไปคิดหรอก

เพราะว่า เคยเป็นคิงแห่งวงการธุรกิจ จะขาดเงินได้ยังไง เพียงแค่สองปีมานี้ เขายุ่งกับการทำงานใหญ่ตระกูลเทวเทพมาโดยตลอด จึงไม่มีเวลาไปดูแลการเงินของตนเอง อีกทั้งต่อมาร่างกายไม่แข็งแรงอีก

พูดตามตรง ตอนนี้เขาน่าจะไม่ได้มั่งคั่งขนาดนั้นแล้ว

คณาธิปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้ง และเพียงครู่เดียว ทางฝ่ายการเงินหิรัญชากรุ๊ปได้รับคำสั่งอย่างหนึ่งว่า ต่อไปเงินปันผลของท่านประธานท่านนั้นของพวกเขา ต้องให้บอสคนก่อนครึ่งนึงด้วย

การดำเนินการแบบนี้ เป็นพี่น้องกันแท้ๆอย่างไม่ต้องสงสัย

อีกสองวันต่อมา เเสนรักก็จัดการเรื่องราวทั้งหมดที่เมืองหลวงเสร็จสิ้นเสียที และเตรียมที่จะกลับเมืองAแล้ว

ไชยันต์ : “ไม่ไปเยี่ยมพ่อของลูกบ้างเหรอ?”

แสนรัก : “……”

ไม่รู้ว่าผู้เฒ่าคนนี้มีสภาพจิตใจยังไงกันแน่ คนอื่นเค้าออกบวชกันหมดแล้ว ความคับข้องใจที่คิดว่าไปรบกวนผู้อื่นทำไมอยู่เรี่อย

แสนรักไม่สนใจเขา ตรงออกจากบ้านเลย

กลับคิดไม่ถึงว่า เพิ่งจะออกมาจากเดอะวิวซี เขาก็เห็นเด็กสาวคนหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้นสวมชุดเจ้าหญิงสีเหลืองอ่อน และยังสวมรองเท้าประดับประดาด้วยแถบลายลูกไม้คู่หนึ่ง

“พี่……พี่เขย พี่จะกลับแล้วเหรอคะ?”

หลังจากที่เห็นว่าแสนรักออกมาเสียที เด็กสาวคนนี้ดีอกดีใจในทันที วิ่งเหยาะเข้ามา ยังไม่ทันได้เอ่ยปาก ก็ก้มหัวเล็กๆลงอย่างกลัวจนตัวสั่น ภายใต้บรรยากาศที่น่าสะพรึ่งกลัวของอีกฝ่าย

แสนรักจึงขมวดคิ้วมองเธอ

“มีเรื่องอะไรหรือปล่าว?”

“มี……มีค่ะ พี่แค่ไปเยี่ยม……สามีฉันสักหน่อยได้ไหมคะ? ช่วงนี้เขางองแงอยากจะกลับไปโดยตลอด โดยเฉพาะได้ยินว่าพวกพี่เกิดเรื่องแล้ว เมื่อสองวันก่อนเขาถูก……ถูกด็อกเตอร์ไพบูลย์จับกลับมาค่ะ”

เชียนหยวนล๋ายเย่เสนอคำขอร้องของตนเองอย่างระมัดระวังตัวเเจ