ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1417

บนเรือสำราญนั้น บรรยากาศครึกครื้นมาก

ด้านหลัง ที่จริงแล้วยังมีเรือสำราญอีกลำตามอยู่ เพียงแต่ เมื่อเทียบกับลำที่อยู่ด้านหน้านี้แล้ว มันเล็กกว่ามาก และดูธรรมดามาก

และเรือลำนี้ ก็คือเชียนหยวน ชิกะและสามีของเธอเทนคา ฮิโรชินั่งอยู่

และในขณะนี้ เทนคา ฮิโรชิราวกับโจร ที่เอาแต่ล้วงหอยแมลงภู่ใต้แม่น้ำไม่หยุด ถ้าไม่ใช่เพราะชื่อของตระกูลคิววาย ไม่แน่ว่าอาจถูกไล่ออกไปนานแล้ว

“นี่ทำอะไรกันเนี่ย? ไม่ขายหน้าบ้างหรือไง?”

เมื่อเชียนหยวน ชิกะเห็นท่าทีอัปลักษณ์ของสามี ก็โกรธจนแทบบ้า

แต่เทนคา ฮิโรชิกลับไม่รู้สึกรู้สาอะไร

“ขายหน้าทำไม? ได้มาที่นี่ทั้งที คิดว่าฉันมาเที่ยวเล่นเฉยๆหรือไง?”

“นี่......”

เชียนหยวน ชิกะหน้าเขียวไปหมด

แต่ว่า เธอก็ทำอะไรไม่ได้ ได้แต่มองไปทางอื่นด้วยความอัปยศ ภายใต้สายตาเหยียดหยามของทหารในพระราชวังในเรือสำราญ

และเมื่อมองไป ก็ประจวบเหมาะ เธอเห็นบนเรือสำราญลำที่อยู่ด้านหน้านั้น ชายท่าทางสุภาพที่สวมแว่นตา กำลังทิ้งตัวไปครึ่งตัวไปนอกเรือ และถือที่ตักกำลังตักหอยแมลงภู่ให้เด็กสาวที่อยู่ข้างๆเขา

“ที่รักที่รัก ดูนี่สิ ยังมีอีกอัน ยังมีอีกอัน......”

“เข้าใจแล้ว”

ชายหนุ่มที่ยิ้มบางๆ แม้จะอยู่ห่างกันมาก ก็ยังสัมผัสได้ถึงความรักและเอาใจของเขา

“ตึก!”

ทันใดนั้น เธอก็กำมือจนข้อนิ้วมือดังขึ้น ความอิจฉาริษยาในใจของเธอเติบโตขึ้นอย่างรวดเร็วราวกับเถาวัลย์

และความเกลียดชังนี้ สุดท้ายก็กลายเป็นรังสีแห่งความอำมหิต!

เชียนหยวนล๋ายเย่ แล้วเราได้เห็นดีกัน!

——

ที่เชียนหยวนล๋ายเย่เกิดเรื่อง ก็เพราะเธอไม่ทันระวังทำที่ตักไปพันกับรากดอกบัวเข้า

นั่นคือหอยแมลงภู่ที่ใหญ่มาก เมื่อเห็นมันแล้ว เธอก็กระตือรือร้นที่จะลอง และแล้วคณาธิปก็ได้เอาอุปกรณ์ให้เธอ สุดท้าย พอเธอตักลงไป ก็ไม่ได้ตักหอยแมลงภู่ขึ้นมาได้

แต่กลับเป็นอุปกรณ์ไปพันกับรากดอกบัวเข้า

“กรี๊ด......”

เมื่อเธอเห็นดังนั้น ทันใดนั้นใบหน้าเล็กๆสีหน้าก็เปลี่ยน

อยากจะเรียกให้สามีมาช่วย แต่ทว่า เพราะเขาถูกพ่อของเขาเรียกไปดื่มแล้ว เธอจึงไม่อยากทำลายบรรยากาศ จึงล้มเลิกความคิดนั้น

สุดท้าย เมื่อตนเองออกแรงดึง ที่ตักไม่ได้เอาขึ้นมาได้ แถมเพราะรากใบบัวมีความยืดหยุ่นสูง ร่างกายของเธอจึงออกไปข้างนอกเรือ

“ที่รัก!”

ในที่สุดเธอก็ตะโกนเรียก