ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1425

“ไป......ขอกับใครหรือ? ที่นี่อยู่บนเขา ไม่มีร้านขายยา คุณ.....คุณคงไม่ได้จะไปขอจากพี่สาวหรอกใช่ไหม?”

ทันทีที่เขาคิดได้ ก็ตกใจจนดวงตาสั่น

คณาธิปหน้าตามืดลงไป

“คิดอะไรของเธอ? เอาล่ะ สวมเสื้อหนาก่อนนะ เดี๋ยวจะหนาวเอา”

จากนั้น เขาก็ไปหยิบเสื้อกันหนาวของเธอมา แล้วคลุมมันให้เธอ แล้วออกไปหายา

เด็กสาว “......”

ศีรษะเอนเล็กน้อย ทันใดนั้น เธอก็หยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างๆขึ้นมา จากนั้นก็เปิดแอปพลิเคชันแชตขึ้น และเริ่มสนทนากับเพื่อนสนิทของเธอ

【เชียนหยวนล๋ายแย่ : ชินยะ ฉันหนูเย่เองนะ ฉันมีคำถามอยากถามเธอหน่อยน่ะ】

【ชินยะ ทาดาชิ: สวัสดีหนูเย่ ไม่เจอกันนานเลยนะ เอาสิ ว่ามาเลย】

เป็นไปตามคาด ผู้คนในประเทศนี้ ไม่ว่าจะสนิทสนมกันมากแค่ไหน คำพูดที่เป็นมารยาท ก็ต้องมี

และแล้วเชียนหยวนล๋ายเย่ก็ลังเลไปครู่หนึ่ง สุดท้ายก็ส่งคำถามออกไปด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ

【เชียนหยวนล๋ายเย่ : คือว่า......คือฉันอยากถามเธอหน่อยน่ะ ถ้าผู้ชายไม่เคยมีประสบการณ์ มันจะแย่มากเลยใช่ไหม? 】

【ชินยะ ทาดาชิ: หา? หนูเย่ นี่เธอ..... 】

【เชียนหยวนล๋ายเย่ : ฉันแค่ถามดู ถามดูน่ะ...... 】

【ชินยะ ทาดาชิ: งั้นก็ดีแล้ว ตกใจหมดเลย คือว่านะ เพราะว่าไม่มีประสบการณ์ จึงทำให้ฝ่ายหญิงเจ็บบ่อยๆน่ะ ครั้งแรกของฉันและแฟน ก็เป็นแบบนี้นะ เพราะว่าทำไม่เป็น จึงทำให้ฉันเดินยังเจ็บอยู่หลายวันเลยล่ะ】

【เชียนหยวนล๋ายเย่ : ……】

แม้ว่าใบหน้านั้นจะแดงราวกับหยดเลือด แต่เมื่อเห็นเพื่อนสนิทตอบข้อความกลับแล้ว เธอก็ดีใจจนปิดหน้าของตนเองไว้แล้วหัวเราะออกมาในห้องอาบน้ำ

ตอนนี้เธอเจ็บมากเลยล่ะ

อีกอย่าง ที่ตรงนั้นเองก็แย่มาก ถ้างั้นก็แปลว่า ที่รักเป็นคนที่ไม่มีประสบการณ์เหมือนกัน

เขาไม่มีประสบการณ์......

เธอดีใจมาก ความเจ็บที่ตรงนั้น ราวกับว่าไม่มีอยู่แล้ว

เมื่อผ่านไปราวสิบนาที ในที่สุดคณาธิปก็กลับมา เขาหยิบยาแก้อักเสบ ยาฆ่าเชื้อขวดเล็ก และสำลีก้านกลับมา

“ล๋ายเย่ ฉันเอายากลับมาแล้วนะ”

“อ๋อ ค่ะ......”

หญิงสาวที่กำลังแอบดีใจอยู่ในห้องอาบน้ำ รีบเก็บอาการ เพื่อไม่ให้สามีเห็นแล้วแปลกไป

คณาธิปเข้ามาอีกครั้ง

ยังคงหายใจไม่ทั่วท้องอยู่บ้าง

เพราะว่า เมื่อเขาเข้ามาแล้ว ก็มองเห็นเด็กสาวที่ยังคงนั่งอยู่บนอ่างล้างหน้า เนื่องจากด้านในยังคงมีไออุ่นอยู่ และชุดอาบน้ำก็แค่สวมไปอย่างงั้น เผยผิวที่ราวกับนมสดออกมา แถมยังมีรอยดูดจุดต่างๆ

รอยดูด......

ดวงตาของเขาก็เข้มงวดขึ้น

โดยเฉพาะตอนที่เห็นขาเล็กๆ ที่ขาวนวลคู่นั้นของเด็กสาวเตะขาไปมา ความรุ่มร้อนในกายยิ่งทวีความรุนแรง

“ไม่เจ็บแล้วหรือ?”

“หา?โอ๊ย......เจ็บ......เจ็บสิ”