ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1431

และแล้วเชียนหยวนล๋ายเย่ก็กลับไปกับคณาธิปอย่างว่าง่าย

ส่วนคณาธิปเอง ก็ไม่ได้คิดมาก คิดแค่ว่าเด็กสาวเพียงแค่ยังรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้ รอให้ผ่านไปสักระยะเดี๋ยวก็ดีขึ้น

เพราะฉะนั้น หลังจากนั้นสองวัน นอกจากจะอยู่เฝ้าเธอในห้องผู้ป่วยแล้ว เวลาที่เหลือ ก็จะมาจัดการงานในบริษัท

ผ่านไปสองวัน เพราะใกล้จะตรุษจีนแล้ว พวกเส้นหมี่เองก็ต้องกลับไปแล้ว

ดิลก “ธิป ถ้างั้นก็อยู่ดูแลหนูเย่ที่นี่ต่ออีกสองสามวันนะ พอถึงวันตรุษจีนที่28แล้ว ก็พาเธอกลับมานะ ถึงตอนนั้นก็มาฉลองวันตรุษจีนด้วยกัน”

คำพูดที่ทำให้คนฟังรู้สึกดีใจและตั้งตารออย่างมากนั้น

คณาธิปรีบตอบตกลงทันที “ครับ”

นั่นสินะ หลายปีมาแล้ว เขายังไม่เคยฉลองวันตรุษจีนกับทุกคนเลย

แสงดาวเองก็บอกไว้ ว่าเธอจะอยู่ที่บริษัทต่อ จนกว่าเขาจะกลับมา

มีแต่ทางของเส้นหมี่และแสนรัก เมื่อเห็นบรรยากาศที่น่ายินดีนี้แล้ว เธอก็ยังคงอดไม่ไหว ถามขึ้นต่อหน้าของชายที่อยู่ข้างๆ “พี่คะ เรื่องนี้ เราไม่ต้องไปเตือนเขาจริงหรือคะ?”

แสนรักเป็นคนมีเหตุผลมาก

“เตือนอะไรกัน? บอกเขาว่ายัยเด็กนั่นกำลังปิดบังอะไรอยู่หรือ? ไม่จำเป็นหรอก บางครั้ง เรื่องบางเรื่องก็มีแต่เจ้าตัวที่จะแก้ปัญหาได้ เหมือนฉันกับเธอตอนนั้น ถ้าหากพ่อไม่แทรกมือเข้ามายุ่ง เราก็คงไม่ต้องเสียเวลาขนาดนั้นหรอกใช่ไหม?”

จู่ๆเขาก็พูดเรื่องที่ผ่านมาขึ้น

เมื่อเส้นหมี่ได้ยินดังนั้น ก็นิ่งอึ้งอยู่ตรงนั้น

นั่นสินะ ตอนนั้น ทั้งๆที่เป็นเรื่องที่แก้ปัญหาได้ง่ายมากแท้ๆ แต่เพราะความคิดเองเออเองของธนากร ยื่นมือเข้ามายุ่งเรื่องของพวกเขา

สุดท้าย ก็ต้องแยกจากกันอย่างทรมานถึงห้าปี

สุดท้ายเส้นหมี่ก็ล้มเลิกความคิดนี้ไป แต่ว่า ก่อนที่เธอจะจากไป ก็ได้ไปพบเชียนหยวนล๋ายเย่

“หนูเย่?”

ในห้องผู้ป่วยที่เงียบสงัด เพราะทุกคนกำลังจดจ่อแต่กับการบอกลาคณาธิป ที่นี่ก็เลยเงียบมาก

เชียนหยวนล๋ายเย่ที่กำลังนั่งเหม่อไปนอกหน้าต่างอยู่บนเตียง เมื่อได้ยินเสียงนี้ ก็รีบหันหน้ามา “พี่? มาได้อย่างไรคะเนี่ย?”

เธอรู้สึกประหลาดใจอยู่หน่อย

และในขณะเดียวกัน ก็หลบตาอย่างตื่นตระหนก

ก็ดีๆอยู่แท้ๆ จะหลบอะไรนะ?

เมื่อเส้นหมี่เห็นภาพนี้ ก็ยิ่งเชื่อคำพูดที่สามีของตนเองวิเคราะห์แล้ว

“อืม มาเยี่ยมน่ะ พวกเราจะกลับกันแล้ว ใกล้ตรุษจีนแล้ว หนูเย่ พวกเราทุกคนรอเธออยู่ที่เมืองAนะ ต้องรีบหาย แล้วกลับมาพร้อมกับพี่ธิปนะ เข้าใจไหม?”

เธอเข้าไปนั่งอยู่บนขอบเตียง แล้วกุมมือของอีกฝ่ายแล้วพูดขึ้นอย่างอ่อนโยน