ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 1433

เมื่อคุณนายเชียนหยวนมาถึงโรงพยาบาลแล้วไม่เจอลูกสาว ก็โทรหาเขา

“อากิยามะ นี่พาล๋ายเย่ไปไหนแล้ว?”

“เธอสบายดี วางใจเถอะ”

คณาธิปยังถือว่าเยือกเย็นสุขุม ยังพูดกับแม่ยายคนนี้อย่างอ่อนโยน

แต่คุณนายเชียนหยวนได้ยินดังนั้น กลับรู้สึกร้อนใจขึ้นมาหน่อย

“ตอนนี้เธออารมณ์ไม่คงที่ อากิยามะ จะพาเธอไปไหนตามใจชอบไม่ได้นะ รีบบอกฉันมาว่าเธออยู่ที่ไหน? ฉันจะไปดูเธอ”

เธอขอร้องลูกเขยคนนี้

แต่คณาธิปกลับไม่เข้าใจความหมายของประโยคนั้น

หรือจะว่าอีกอย่างคือ เขาไม่รู้ว่ายัยเด็กคนนั้นโกหก แม่ของเธอไม่ได้ไปหาเธอที่โรงพยาบาล และไม่ได้ด่าเธอด้วย เขาจึงปฏิเสธไม่ให้เธอเข้ามาหา

จนกระทั่งวันนี้ เมื่อเขากลับมาจากการซื้อของใช้ในชีวิตประจำวัน เมื่อเข้ามา ก็พบกับความน่าตะลึง เด็กสาวที่ถูกเขาขังเอาไว้ในบ้าน ได้โกนผมสีดำของตนเองจนหมด

เธอนั่งพับเพียบหันหลังให้เขา ศีรษะโล้นๆนั้น มันแปลกตาจนทำให้เขาแทบจะจำไม่ได้

“เชียนหยวนล๋ายเย่ เธอทำอะไรกันแน่?”

เขาเดินเข้ามา มองเห็นเส้นผมที่อยู่เต็มพื้น และชุดจีวรบนตัวของเด็กสาวที่ไม่รู้เอามาจากไหน ทันใดนั้น ดวงตาหลังกระจกแว่นก็ตกตะลึงจนสั่นสะท้านไป

“เธอบ้าไปแล้วหรือ?”

“เปล่าค่ะ คุณอากิยามะ แนบอกคุณแต่แรกแล้วว่า ฉันได้ทำผิดไป เป็นบาปที่ยกโทษให้ไม่ได้ ฉันต้องอยู่ในวัดถึงจะได้รับการให้อภัย”

เธอมองเขาอย่างสงบ สีหน้านั้น มันเป็นความนิ่งและแปลกหน้าที่ไม่เคยมีมาก่อน

คณาธิปพูดอะไรไม่ออกอีก

บ้าไปแล้ว!

เธอบ้าไปแล้วจริงๆ!

เขาโยนสิ่งของทุกอย่างทิ้งไปบนพื้น ไม่ได้พูดอะไรอีก ด้วยความเดือดดาล เขากระชากเด็กสาวขึ้นมาจากพื้น แล้วลากไปยังห้องนอน

เชียนหยวนล๋ายเย่ตกใจจนทำอะไรไม่ถูก

“ทำอะไรของคุณน่ะ? ปล่อยฉันนะ”

“......”

ไม่มีเสียงใดๆ

นาทีนี้ ชายหนุ่มที่ถูกทำให้โกรธจนขีดสุด เป็นครั้งแรก ที่ได้แสดงด้านหน้าเลือดออกมาต่อหน้าเธอ และด้านนี้ มันไม่ได้ออกมานานแสนนานแล้ว

“ไม่นะ......”

เด็กสาวที่ไม่มีกำลังจะขัดขืนอะไรได้เลยแม้แต่น้อย ถูกชายหนุ่มคนนี้ลากเข้าไปในห้องน้ำทั้งน้ำตา เธอถูกโยนลงใต้ฝักบัวด้วยร่างที่เปลือยกาย และกรีดร้องจนได้ทั้งกันไปทั้งวิลล่า

แต่ว่ามันไม่มีประโยชน์

ครั้งนี้ชายหนุ่ม ได้ถูกเธอกระตุ้นจนห้ามไม่อยู่แล้ว

เมื่อเขาพาเธอมาอยู่ใต้ฝักบัวแล้ว ก็เปิดวาล์วน้ำแล้วน้ำก็ไหลลงมามากมายใส่เธอ

จนกระทั่ง ชำระล้างเธอจนสะอาดแล้ว ก็โยนจีวรนั้นลงถังขยะอย่างโหดเหี้ยม แล้วจึงนำผ้าเช็ดตัวมาห่อตัวเธอไว้ลวกๆแล้วจึงอุ้มเธอออกมา

โยนไปบนเตียง

“คุณอากิยามะ!”

“อยากเป็นแม่ชีใช่ไหม? ได้ ฉันจะสงเคราะห์ให้เธอเอง”