ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 145

ในตอนที่เคมีได้รับโทรศัพท์ เขาเองก็เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จแล้วมานอนเล่นอยู่บนเตียง

ทันทีที่รู้เรื่อง เขาก็ต้องตกใจจนหยัดกายลุกขึ้นนั่ง“ นายล้อเล่นหรือเปล่า ? คุณเส้นหมี่พาลูกหนีไปแล้ว ? จะเป็นไปได้ยังไง？！”

“ผู้ช่วยเค ผมเหมือนคนที่กำลังล้อคุณเล่นอยู่หรือไง ? คุณรีบให้คนออกไปตามหาตัวเร็วๆเถอะ ทั้งที่สนามบิน ท่ารถ ท่าเรือ……ทุกที่ ที่สามารถจะเดินทางออกไปจากเมือง A ได้ ตรวจสอบอย่างละเอียด ท่านประธานตอนนี้แทบบ้าไปแล้ว ！”

คนที่โทรมา คือบอดี้การด์เอชเจที่คอยติดตามแสนรักอยู่ตลอด เมื่อได้ยินคำพูดของเคมี เขาก็พูดเตือนชายหนุ่มด้วยน้ำเสียงที่จริงจังขึ้นมาทันที

เคมีตะลึงงัน

หนีไปแล้วจริงๆเหรอ ！

โอ้พระเจ้า ผู้หญิงคนนั้นเป็นบ้าอะไร ? ทำไมจู่ๆถึงได้เล่นใหญ่แบบนี้ ?

เคมีไม่กล้านอนอยู่บนเตียงต่อ กระโดดลงมาแล้วจัดการหาคนในทันที

แต่แล้ว ที่ทำพวกเขาผิดหวังอย่างที่สุดก็คือ ตลอดทั้งคืน ต่อให้จะตามคนมาทั้งหิรัญชากรุ๊ป ก็ไม่เจอแม้แต่เงาของแม่ลูกเลย

พวกเขาตรวจสอบที่สนามบิน ท่าเรือ ท่ารถ ตลอดจน ทางหลวงทุกสายก็เช็กมาหมดแล้ว ไม่มีแม้แต่ร่องรอยใดๆเลย

และคนที่อยู่ในเมือง ก็แทบจะพลิกทั้งเมืองหากันแล้ว แต่ก็ไม่พบร่องรอยอะไรเลยเช่นกัน！

เพราะอะไร ?

มันแปลกมาก หรือเธอจะหายไปในอากาศได้ ?

แสนรักที่รออยู่ที่ตระกูลอัครนันท์ก็แทบควบคุมตัวเองไม่อยู่ ใกล้รุ่งสางแล้วก็ยังไม่มีความคืบหน้าอะไร เขาเดินปรี่เข้ามาแล้วคว้าหมับเข้าที่ลำคอของธนาตย์！

“ผมให้เวลาคุณอีกสามวินาที หากคุณยังไม่บอกที่อยู่ของพวกเขามา ผมจะฆ่าคุณทันที！”

ชายหนุ่มจ้องเขม็งมองเขา ไอสังหารแผ่ซ่าน กับดวงตาที่แดงก่ำ ไม่ต้องสงสัยเลยสักนิด หากตอนนี้ธนาตย์ไม่พูดอะไรที่เป็นประโยชน์ออกมา

ถ้าอย่างนั้น มือของชายหนุ่มก็จะสามารถหักคอของเขาได้เลยจริงๆ

แต่ธนาตย์กลับเป็นคนไม่กลัวตาย

ชายหนุ่มขู่เขา เขาก็สบถด่าออกมาทันที“ เก่งนักก็ฆ่าเลย ฉันจะบอกอะไรให้นะแสนรัก อย่าว่าแต่ฉันไม่รู้ที่หลบซ่อนของเธอเลย ต่อให้ฉันรู้ ฉันก็ไม่มีทางบอกแกหรอก แกมันไอสารเลว！”

“กึก——”

“หยุดนะ！”

โชคดีที่ในตอนนี้ ป้าสาธินีก็อยู่ด้วยพอดี หลังจากที่เห็นภาพๆนี้ ในเสี้ยววินาที ก็ปรี่เข้ามาแล้วคว้าหมับไปที่มือของแสนรักแน่น

“รัก ใจเย็นๆก่อน เรื่องที่หมี่พาลูกๆหนีไป เราไม่รู้เรื่องจริงๆ เราเองก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเธอสองคน ? ตั้งแต่คราวนั้นที่เธอได้รับบาดเจ็บและไปพักอาศัยอยู่กับเรา ติดต่อมาหาพวกเรา น้ำเสียงของเธอก็ฟังดูอารมณ์ดีอย่างมาก เราจะไปรู้ได้ยังไงว่าจู่ๆเธอจะมาพาตัวลูกหนีหายไปแบบนี้？”

“……”

แสนรักไม่ได้พูดอะไร แต่ทว่า ริมฝีปากของเขาที่เม้มกันแน่น ก็เปลี่ยนเป็นสีซีดขึ้นมา

เมื่อสาธินีเห็น ก็พูดต่ออีกว่า “ดังนั้น เราพูดเรื่องของเราก่อนไหม เรามาคิดวิเคราะห์ด้วยกัน ว่ายังไง？”

เธอพยายามให้เขาพูดต้นสายปลายเหตุออกมา แล้วค่อยมาคิดแก้ไขปัญหา

แต่ว่า แสนรักจะยอมพูดเหรอ ?