ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 146

เสียงนี้ ช่างน่ากลัวมาก！

เขาไม่ได้แสดงความโกรธออกมามากนัก แต่ทว่า ลมหายใจที่เย็นเฉียบในแต่ละตารางนิ้วของเขา ก็กลับน่ากลัวมากขึ้นไปอีก เย็นเยือกและบ้าเลือด ราวกับเพิ่งจะหลุดออกมาจากในขุมนรก

แต่งฝันอดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน

“ก็……ก็ตอนที่เธอเพิ่งจะไปต่างประเทศใหม่ๆ เราก็ไม่รู้ว่าเธอใช้วิธีไหน แค่คืนเดียวก็โอนเงินห้าล้านมาให้พวกเรา และเธอในตอนนั้นก็ยังต้องเลี้ยงลูกอีกสองคนด้วย……”

“พรึบ！”

คำพูดประโยคสุดท้าย หลังจากที่แสนรักได้ฟัง เดิมทีจากที่ฟังเรื่องราวทั้งหมดก็น่าจะไม่มีผลอะไรกับเขา แต่ในตอนนี้ จู่ๆก็ราวกับมีเข็มมาทิ่มแทงยังไงอย่างนั้น！

ความชิงชังและรังเกียจที่รุนแรงปะทุขึ้นอยู่ภายในใจ เขาโกรธมากจนจับไปยังที่พักแขนของเก้าอี้ที่อยู่ด้านข้าง หักมันออกในทันที ！

“อ๊าก——”

เมื่อแต่งฝันเห็น ก็ตกใจจนกรีดร้องออกมา มือกุมไปที่ศีรษะแล้วนั่งยองลงกับพื้น

ช่างน่ากลัวจริงๆ

สาธินีก็ตกใจและกลัวมากเช่นกัน

ปรี่เข้ามาแล้วยืนขวางหน้าสามีเอาไว้ เธออยากจะพูดเกลี้ยกล่อมชายหนุ่ม แต่กลับพบว่า จู่ๆเขาก็หัวเราะลั่นออกมา

เสี่ย？

ห้าล้าน？

ดีมาก เยี่ยมไปเลย เขาคิดว่าเธอจะหยิ่งในศักดิ์ศรี แค่เงินล้านเดียวก็ยังไม่มี สุดท้ายก็ต้องไปทำงานที่โรงพยาบาลจากนั้นก็เบิกเงินเดือนล่วงหน้ามาครึ่งปี

ที่แท้ ทั้งหมดนี้ก็ล้วนเป็นเรื่องที่โกหกเขาใช่ไหม?

อันที่จริง เธอมีผู้ชายคนอื่นเป็นที่พึ่งอยู่แล้ว และขายตัวเองไปตั้งนานแล้วใช่ไหม?

ต่อให้ในเวลานั้นข้างกายจะมีลูกน้อยอีกสองคนที่กำลังรอการป้อนข้าวป้อนน้ำอยู่ก็ตาม

เส้นหมี่ ทำไมเธอถึงได้น่ารังเกียจขนาดนี้?

และแล้วชายหนุ่มคนนี้ก็ถูกยั่วยุจนแทบคลั่ง！

เห็นเพียงไอสังหารประกายแดงอันน่าสะพรึงแผ่กระจายออกจากม่านตาของเขา วินาทีต่อมา เขาก็คลายมือที่บีบลำคอของธนาตย์อยู่ออกหันหลังแล้วเดินออกไป

“รัก เราจะไปไหน ? อย่าทำอะไรวู่วามนะ ฝันเธอก็แค่พูดไร้สาระเท่านั้น……”

เมื่อสาธินีเห็น ก็รีบไล่ตามหลังไป อยากจะขวางเขาเอาไว้

แต่ว่า เขาก็ช่างรวดเร็วเหลือเกิน เธอเพิ่งจะตามไปถึงที่หน้าประตู ก็เห็นเขาขึ้นรถไปแล้ว จากนั้นเสียง“บรึ้น——”ก็ดังขึ้น รถคันนั้นก็ขับออกไปราวกับลูกธนู หายวับไปในทันที

สาธินี“……”

แต่งฝันเองก็เห็นเช่นกัน เธอจึงลุกยืนขึ้น ใบหน้าเต็มไปด้วยความคึกคะนองใจ“แม่ จะห้ามเขาไปทำไม ? เส้นหมี่หาเรื่องเองทั้งนั้น คนแบบเธอ สมควรถูกสั่งสอนมาตั้งนานแล้ว”

สาธินีได้ยิน ก็โกรธเคืองอย่างมาก ตบเธอหน้าหันไปอีกหนึ่งฉาดทันที！

“แกคิดว่าแกจัดการเส้นหมี่ได้แล้ว แกจะได้ไปแทนที่เธองั้นเหรอ ? ฉันจะบอกอะไรให้ ต่อให้ผู้หญิงบนโลกจะตายไปจนหมด แสนรักก็ไม่มีวันชายตามามองแกหรอก ！”

ไม่มีใครเชื่อ ว่าในที่สุดสาธินีจะพูดคำพูดแบบนี้กับลูกสาวของตัวเองไปได้

แต่งฝันถึงกับอึ้ง！

เธอราวกับถูกคนเหยียบย่ำไปที่บาดแผล ในช่วงเวลาสั้นๆ ใบหน้าก็ซีดเผือดไร้สีเลือดขึ้นมา

“คุณพูดอะไรของคุณ ? สาธินี เงียบไปเลย！”

เธอกรีดร้องเสียงดัง ใบหน้าอับอายจนกลายเป็นความโกรธ แทบอยากที่จะไปปิดปากแม่ของเธอในทันที！

ใช่ นี่คือความลับของเธอ

เธอซ่อนมันไว้เกือบจะยี่สิบปี มันเป็นความลับที่เธอคิดว่าคงไม่มีใครรู้！！

แต่ไม่คิดว่า วันนี้จะถูกแม่ของเธอเปิดโปง……-

การหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยจากเมือง Aในครั้งนี้ของเส้นหมี่ มีใครบางคนคอยช่วยเหลือเธออยู่จริงๆ

อย่างไรเสีย คนคนนี้ไม่ใช่เสี่ยที่ไหนของเธอ และไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ฟังดูแย่อย่างที่แต่งฝันได้กล่าวเอาไว้

ระหว่างเธอกับคนคนนี้ เป็นเพียงแค่คนที่เคยร่วมงานกันเท่านั้น

“คุณสวยใส ไม่คิดว่าครั้งนี้คุณจะเป็นฝ่ายติดต่อผมมาเอง เป็นยังไงบ้าง? บนเครื่องอยู่สุขสบายกันดีไหม？”

ทันทีที่เฮลิคอปเตอร์ลงจอดที่อังกฤษ ชายผมบลอนด์นัยน์ตาฟ้ารูปร่างสูงโปร่งและหล่อเหลาก็เดินเข้ามา เมื่อเห็นเส้นหมี่ ก็อ้าสองแขนออกอย่างเป็นมิตรในทันที

เส้นหมี่ยกยิ้ม ไม่ได้ปฏิเสธ เดินเข้าไปแล้วสวมกอดเขา

“ดีมากค่ะ คุณคริส ครั้งนี้ต้องขอบคุณคุณมากจริงๆ”

“ขอบคุณอะไรกัน ? รู้สึกยินดีมาก เป็นเกียรติของผม แต่ว่า เด็กๆเหล่านี้ เพิ่มมาอีกหนึ่งคนตั้งแต่เมื่อไรกัน ？”

ทันใดนั้นเขาก็มองไปยังเด็กๆที่ยืนอยู่ข้างหลังของเส้นหมี่

ชินจังที่ไม่พูดไม่จาเลยตั้งแต่ขึ้นเฮลิคอปเตอร์มา เมื่อเห็นภาพนี้ ทันใดนั้นคิ้วอันเรียวเล็กก็ขมวดกันแน่นขึ้นไปอีก

เขาไม่ชอบคนคนนี้ และไม่ชอบมากด้วย ！

“ไม่ใช่นะคะ อาคริส คนนี้เป็นพี่ชายของหนู รินจังมีพี่ชายเพิ่มมาอีกหนึ่งคนค่ะ ”

ในตอนนี้เอง หนูรินจังก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นมา ได้ยินอาคริสถามเรื่องพี่ชินจัง ทันใดนั้น เธอที่กำลังกินไก่ทอดที่หอมฉุยอยู่ ก็แนะนำเสียงหวานกับคุณอาไป

เมื่อคริสได้ยิน ก็หลงกับความน่ารักของเธอในทันที

รินจังกับคิวคิวเด็กทั้งสองคน เขารู้จักดี ตอนที่อยู่เมืองเคลียร์ เขาไปหาเส้นหมี่ ก็เคยเจอกับเด็กทั้งสองคนมาแล้ว และยังมีของฝากไปให้ด้วย

เมื่อได้ยินเด็กน้อยพูดว่าเป็นพี่ชายคนใหม่ของเธอ คริสที่ผมบลอนด์ตาฟ้าก็เดินเข้ามา“โอ้ อย่างนั้นเหรอ ? รินจังมีพี่ชายอีกคนแล้วเหรอ？”

หนูรินจังพยักหน้า“ใช่ค่ะ แด๊ดดี้เป็นคนดูแล คลานตามกันมากับพวกเราเลย”

คริส“……”

แด๊ดดี้？

เขาอุ้มเด็กหญิงตัวน้อยที่อยู่ตรงหน้าขึ้นมา หันมองไปยังเส้นหมี่ “คุณสวยใส ก่อนหน้านั้นคุณบอกว่าเขาตายไปแล้วไม่ใช่เหรอ？”

เส้นหมี่รู้สึกกระดากอายขึ้นมาทันที

“……เลอะเลือนไปแล้ว คือว่า เราอย่าเพิ่งคุยเรื่องนี้กันเลยนะ เด็กๆเมื่อคืนไม่ได้หลับได้นอน และยังไม่ได้กินอะไรกันเลย เราไปโรงแรมกันก่อนนะคะ ”

เส้นหมี่เปลี่ยนเรื่องคุย ไม่อยากจะพูดถึงเรื่องนี้อีก