ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 166

แต่ปฏิกิริยาตอบสนองต่อสิ่งเร้าเธอรู้ดี มิเช่นนั้นแล้วเธอเองก็คงจะไม่ใช้การฝังเข็มของเธอ และเลือกที่จะพาเขาไปส่งที่โรงพยาบาลทางนี้ เนื่องจากอาการแบบนี้ ทางที่ดีที่สุดคือให้เขาฉีดยาควบคุมประสาท

และยังจะต้องให้จิตแพทย์เป็นคนเจรจาสื่อสารกับเขา

เส้นหมี่มองไปยังลูกที่ยังไม่ลืมตาอยู่บนเตียงจนถึงตอนนี้ ในใจทั้งรู้สึกเป็นทุกข์ทั้งรู้สึกผิด

“ฉันไม่รู้ ฉันไปถึงที่ที่เขาอยู่ เขาก็ซ่อนตัวอยู่ในตู้แล้ว ทั้งร่างกายกำลังขดตัว คงจะรู้สึกถึงสิ่งที่น่ากลัวมากแบบนั้น”

เส้นหมี่ลองวิเคราะห์

เธอไม่มีวิธีอื่นแล้ว เรื่องนี้ เธอไม่รู้เรื่องจริงๆ ส่วนเด็กนี่ตื่นขึ้นมาแล้วก็ไม่ยอมพูดด้วยเช่นกัน หลับตาอยู่ตลอด ไม่เอ่ยพูดและไม่ขยับเลยด้วย

เธอร้อนใจจะตายอยู่แล้วจริงๆ

คุณหมอพยักหน้า เห็นด้วยกับวิธีการมองของเธอ : “อืม ถ้าอย่างนั้นคงจะเป็นแบบนี้ ให้เขานอนหลับเงียบๆไปซักพักหนึ่งก่อน รอให้เขาตื่นแล้วพวกเราค่อยถามเขาดู บางทีตอนนั้นเด็กอาจจะยอมพูดแล้วก็ได้นะคะ”

“ได้ค่ะ”

เส้นหมี่ได้ยินแล้ว ในที่สุดก็โล่งใจ จากนั้นก็ถือเอาใบรายการที่คุณหมอสั่งไปจ่ายค่าใช้จ่ายและรับยา

ตอนที่แสนรักรีบมาถึงที่โรงพยาบาลนั้น เส้นหมี่ยังไม่ได้ไปรับยากลับมา เขาจึงเข้าไปที่แผนกฉุกเฉิน เพียงแวบเดียวก็เห็นร่างเล็กๆที่ขดตัวนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย

“ชินจัง?”

แสนรักปฏิบัติกับลูกชายเวลามีปัญหาเรื่องการไม่สบายนี้จะมีท่าทางที่อ่อนโยนมาก เพราะถึงอย่างไร เขาก็นับครั้งไม่ถ้วนแล้วว่าตั้งแต่เด็กจนโตลูกต้องมานอนโรงพยาบาลกี่ครั้งแล้ว

แต่ทว่าแบบนี้ ตอนที่เห็นร่างเล็กๆของเขาถูกห่มด้วยผ้าสีขาวบนเตียงนั้น ก็ยังอดที่จะเป็นห่วงไม่ได้เช่นกัน

เขาเดินเข้ามา อยากจะมองดูว่าเด็กคนนี้มีสถานการณ์เป็นอย่างไรกันแน่?

แต่เขาที่เพิ่งจะมาถึงนั้น กลับพบว่า ร่างเล็กๆขยับตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม เขาหลับตาทั้งสองข้าง มองไม่เห็นเขา แต่เพียงแค่ได้กลิ่นลมหายใจของเขา

เขาเผยการต่อต้านออกมา ไม่ยอมให้สัมผัสเขาอีก

แสนรัก : “……..”

“พยาบาลเปิ้ล ฉันเอายามาแล้วนะ รบกวนคุณช่วยฉีดให้ลูกชายฉันหน่อยนะ” และเวลานี้เส้นหมี่ก็มาถึงพอดี หยิบยามาให้พยาบาลเตรียมฉีดให้กับลูกชาย

แสนรักที่อยู่ข้างๆเตียงเห็นแล้ว นิ้วเรียวยาวที่บีบอยู่ตรงมุมผ้าห่มนั้นก็เก็บเข้ามา

เส้นหมี่ที่ก้มหน้าก้มตาถือยาเข้ามากับพยาบาล มาถึงข้างเตียงแล้ว จู่ๆพบว่าเขามาแล้วนั้น เท้าของเธอก็ชะงักไปจนเกือบจะทำให้พยาบาลที่อยู่ทางด้านหลังชนเข้ากับร่างของเธอ

“คุณหมอสวยใส?”

“.......ขอโทษทีนะ พวกเราเข้าไปเถอะ”

เส้นหมี่ถึงได้รีบละสายตาออกมา จากนั้นก็ถือเข็มยาเข้ามาตรงข้างเตียงของลูกชายพร้อมกับพยาบาล

แสนรักที่ยืนอยู่ข้างๆเดิมทีคิดอยากจะเอ่ยถาม แต่หลังจากที่เห็นทักษะที่เชี่ยวชาญของผู้หญิงคนนี้แล้ว เขาจึงหุบปากลงอีกครั้ง มือทั้งสองข้างสอดเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เขาก้าวไปตรงหน้าต่างหาเก้าอี้ตัวหนึ่งแล้วนั่งลง

เขายังคงดูสบายอกสบายใจมากจริงๆ

เส้นหมี่เจาะเข็มให้ลูกชายแล้วนั้น หลังจากที่ตรวจสอบอุณหภูมิร่างกายของเขาแล้ว ในที่สุดเธอก็มองมาอย่างเย็นชา : “ส่งต่อให้คุณแล้วนะ”