ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 180
สรุปบท บทที่ 180 เขาไม่เคยหนีพ้นจากกำมือของเธอได้เลย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก
ตอน บทที่ 180 เขาไม่เคยหนีพ้นจากกำมือของเธอได้เลย จาก ยัยหมอวายร้ายที่รัก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 180 เขาไม่เคยหนีพ้นจากกำมือของเธอได้เลย คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ ยัยหมอวายร้ายที่รัก ที่เขียนโดย เมียวเมียว เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
เธอไม่เคยเห็นเส้นหมี่หัวเราะต่อหน้าเธอมาก่อนเลย
ครั้งนี้จู่ๆก็ได้มาเห็น และทันใดนั้นเองความรู้สึกขนลุกก็เกิดขึ้นมาในทันที เวลาไม่กี่วินาทีเพียงสั้นๆ เธอที่ไม่เคยเห็นเส้นหมี่อยู่ในสายตา ก็เผชิญหน้ากับการประชิดตัวนี้
รับรู้ถึงความหวาดกลัวอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน!
“เธอว่าอะไรนะ? เธอพูดอีกทีซิ?”
“ฉันบอกว่า นอกเสียจากวันนี้คุณจะข้ามศพของฉันออกไป!”
แล้วในที่สุดเส้นหมี่ก็เหวี่ยงเก้าอี้ตัวนั้นมา เสียงดังปึง ผู้หญิงที่ไม่ได้มีการป้องกันก็ถูกเหวี่ยงมาตรงหน้า เก้าอี้พังลงในทันที!
“อ๊า--”
“อย่าร้องสิ! ร้องขึ้นมาแล้วฟังดูแย่มากเลยนะ คุณเป็นถึงคุณหนูตระกูลหิรัญชาเชียวนะ ถ้าหากรู้ว่าคุณถูกอดีตน้องสะใภ้ตีเข้า เรื่องนี้แพร่ออกไปก็คงจะฟังดูไม่ดีเลยนะ”
เส้นหมี่รีบเข้ามาปิดปากของเธอเอาไว้อย่างรวดเร็วในตอนที่เธออ้าปากอยู่
จากนั้นเส้นหมี่ก็หยิบเข็มออกมาแล้วทิ่มลงตรงหลังคอของเธออย่างรวดเร็ว!
“หัวหน้า? ไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะ?หัวหน้า?”
เธอเอาผู้หญิงคนนี้วางลงพอดี พยาบาลที่อยู่ด้านนอกก็พาคนมาด้วยเช่นกัน ได้ยินทางด้านในไม่มีการเคลื่อนไหวแล้ว จึงร้องขึ้นมาจากทางด้านนอกทันที
เส้นหมี่ได้ยินแล้ว ก็ไม่ได้ลนลานเลยแม้แต่นิดเดียว
เธอดึงเข็มนั้นออกมาก่อน จากนั้นก็ลากตัวผู้หญิงคนนั้นมานอนบนเตียงคนไข้ในห้องตรวจ แล้วใช้เท้าเตะเอาเก้าอี้ที่ถูกเขวี้ยงจนพังไว้ใต้เตียง แล้วเธอก็เดินมาเปิดประตู
“หัวหน้า? คุณ.....”
“ไม่เป็นไร เมื่อก่อนเธอเป็นคนไข้ของฉัน สมองมีปัญหานิดหน่อย เมื่อกี้ฉันทำให้เธอสงบลงมาแล้ว พวกเธอติดต่อกับทางแผนกจิตเวช ดูว่ามีห้องหรือเปล่า?”
เส้นหมี่เอ่ยพูดขึ้นมานิ่งๆ
ทันใดนั้นเองหมอที่ถูกเรียกให้มาช่วยได้ยินแล้ว ดวงตาก็แทบจะถลนออกมา
“พระเจ้า หัวหน้า คุณเก่งเกินไปแล้ว ไม่คิดว่าคนไข้ทางจิตคุณก็จะรับมือได้ด้วย”
“นั่นน่ะสิ ฉันก็ว่าเมื่อกี้ผู้หญิงคนนี้ ดูอย่างไรก็ดูไม่ปกติ? พวกคุณรู้ไหมคะ? เธอยังจะลงไม้ลงมือกับหัวหน้าด้วยนะ”
พยาบาลเองก็คล้อยตามทุกคนทันที
และไม่นานทุกคนก็ไปแจ้งที่แผนกจิตเวช เข้ามาหามตัวคนไป แล้วพักหนึ่ง ในห้องตรวจโรคของเส้นหมี่ก็กลับเข้าสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง
ว่าตามจริงแล้วนี่ยังนับว่าเบาแล้ว
นึกถึงตอนนั้น ตอนที่เส้นหมี่อยู่ที่เมืองเคลียร์ ทุกคนที่มารังแกพวกเธอแม่ลูก ล้วนแต่มีจุดจบที่ไม่ดีนัก ไม่ตายก็เจ็บ
ดังนั้นพูดได้ว่า อย่าได้เอาลูกมากระตุ้นคนที่เป็นแม่
วันนี้เส้นหมี่มาทำงานที่โรงพยาบาลตามปกติ เกี่ยวกับเรื่องของแสงดาว เธอไม่แม้แต่จะพูดถึงเลยเสียด้วยซ้ำ
——
ทันใดนั้นเอง เขาไม่ค่อยอยากจะเปิดสมุดพวกนี้แล้ว เนื่องจากว่าเขาเห็นเล่มที่อยู่ในมือเขาเห็นได้ชัดว่าเป็นเล่มตอนที่เธออยู่มัธยมปลาย ลายมือในนั้น เหมือนกับที่เขาเห็นบนโต๊ะหนังสือเมื่อคืนนี้มาก
จดหมายกองนั้น เป็นจำนวนสิบปี
ตั้งแต่ที่เขาถูกขังอยู่ในบ้านหกปี แล้วหลังจากที่ไปต่างประเทศอีก ทุกๆเดือนส่งไปที่คุณลุงโดยไม่ระบุชื่อ นับแล้วก็คือตอนประถาม มัธยมต้น จนถึงมัธยมปลาย.....
ดังนั้น ความคิดเหลวไหลนั้นของเขาถูกต้องแล้ว
เขาไม่เคยหนีพ้นจากกำมือของเธอได้เลยจริงๆ!
เขานั่งอยู่ตรงนั้นไม่ไหวติง
เช้าตรู่ในฤดูหนาว ด้านนอกถึงแม้ว่าจะมืดครึ้ม แต่แสงจากชั้นบนสุดนั้นก็ดีมาก แต่ตอนนี้เขานั่งอยู่ตรงนั้น สายตาที่มีทั้งแสงและความมืดสลับกันนั้น มีความมืดที่น่ากลัวมากกระจายออกมา!
เหมือนกับพายุฝนมาเยือน
ในออฟฟิศมีบรรยากาศที่หายใจไม่ออก เขาจ้องมองไปที่จุดจุดหนึ่ง เย็นชา โมโห เกลียดชัง....รวมทั้งความอยากฆ่าที่พุ่งออกมาในตอนท้ายด้วย!
ปรากฏขึ้นมาในร่างกายของเขาเวลานี้
เขาเป็นอะไร?
ทำไมจู่ๆถึงได้เปลี่ยนไปเสียจนน่าตกใจแบบนี้?
เคมีรู้สึกตกใจ ไม่กล้าส่งเสียงออมาเลย ทำได้เพียงแต่ยืนมองตัวสั่นอยู่ตรงนั้น
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก