ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 184

วันนี้เคมีเหนื่อยมากจริงๆ อย่างแรกเขารอเส้นหมี่อย่างลำบากยากเย็นก็ยังไม่ปรากฏตัว จากนั้นพอเขาไปหาเธอ ที่โรงพยาบาลก็บอกว่า เธอเกิดเรื่องแล้ว

พวกเขาบอกเส้นหมี่ทำคนตาย ในระหว่างการผ่าตัดตอนเช้า มีคนไข้คนหนึ่งเสียชีวิตบนเตียงผ่าตัด เพราะการทำงานอันผิดพลาดของเธอ จากนั้นครอบครัวก็โวยวาย สุดท้ายตำรวจจึงต้องพาเธอไป

ได้ยินว่าเส้นหมี่ถูกพาไปที่โรงพัก เคมีก็ไปหาทันที

แต่ว่า ที่ทำให้เขาโมโหก็คือ เพราะว่าไม่มีแสนรักออกโรง ทางตำรวจเลยไม่ปล่อย！

ส่วนแสนรักล่ะ？

หนึ่งวันแล้ว สายของเขาก็ยังโทรไปไม่ได้

“ประธานครับ ถ้าคุณไม่โทรมา ผมจะไปหาคุณที่เมืองเอกแล้ว โรงพักเป็นที่แบบไหนกัน？คุณเส้นหมี่อยู่ในที่แบบนั้นได้เหรอ？ยังไงเมื่อก่อนเธอก็เป็นคุณหนูจากครอบครัวสูงส่ง ประธาน ……”

พูดถึงประโยคสุดท้าย เคมีแทบจะพูดไม่ออก

แสนรักไม่พูดอะไรอีก

นี่คือเรื่องที่เขาคิดไม่ถึง

ที่จู่ๆวันนี้เขาให้ผู้ช่วยไปบอกผู้หญิงคนนี้ให้ไปหย่ากับเขาที่อำเภอ ที่จริงเพราะว่าเมื่อคืนคิดถึงเรื่องเมื่อก่อน

ตอนความจริงทุกอย่างเปิดมาตรงหน้าเขา เขาคิดว่าเขาจะประทับใจ ดีใจ

แต่ความจริงแล้ว ไม่เลย！

กลับกัน เขาเหมือนตอนเด็กๆ สิ่งที่รู้สึก เป็นความอัปยศและเกลียดชังที่เข้ามาเหมือนกระแสน้ำ

มีสิทธิ์อะไร？

มีสิทธิ์อะไรที่หลายปีนี้ เขายังออกไปจากฝ่ามือเธอไม่ได้？เธอคิดว่าเธอเป็นแบบนี้ เขาจะยกโทษให้เธอเหรอ？！

เพราะว่าเธอถูกขังถึงหกปี จากวัยรุ่นคนหนึ่งที่ร่าเริงมีชีวิตชีวา เขาจึงกลายเป็นคนบ้าที่ใครๆก็กลัว ถ้าไม่ใช่ว่าสุดท้ายลุงของเขามา กลัวว่า เขาคงถูกเธอทำลายลงไปทั้งชีวิตแล้ว

ดังนั้น เขาจะมีความสุขไม่ได้ ประทับใจไม่ได้

ที่มีนั้น มีเพียงความไม่พอใจ โกรธเคืองที่เขามีต่อเธอ และก็มีแต่จะเพิ่มขึ้นอย่างไม่เคยมีมาก่อน จนกระทั่งสุดท้ายแล้ว เขาแทบรอไม่ไหวที่จะตัดขาดความสัมพันธ์นี้กับเธออยู่ตลอดเวลา

แต่ตอนนี้ ดันมาบอกว่าเธอเกิดเรื่อง

เธอทำคนตาย

ทำคนตายแล้วจะเป็นอย่างไร？

แน่นอนว่า หากสุดท้ายถูกตัดสินว่าผิด เธอก็จะจนมุม

ต่อไปเธอ ก็จะเป็นอย่างที่เขาหวังจริงๆ ไม่ปรากฏตรงหน้าเขาอีกต่อไป

นิ้วมือเขากำโทรศัพท์แน่น！

นี่เป็นเรื่องที่น่ายินดีนี่

แต่ว่า เขาดันไม่รู้สึกมีความสุขใดๆ กลับกัน หลังจากความคิดนี้เด้งออกมา ในหัวเขาก็ว่างเปล่าทันที แม้แต่ตัวเขาเองก็ยังตระหนักไม่ได้ว่า ยังรู้สึกวิตกกังวลเล็กน้อยด้วย

เคมี：“ประธาน？”