ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 197

คุณท่านดูหน้าตาสดชื่นมากขึ้นไปอีก

ให้คนเอาเช็คยี่สิบล้านมา เขายื่นให้เส้นหมี่กับมือตัวเอง

“หมี่ ไม่ว่ายังไง เรื่องนี้พี่สาวเราก็ทำเกินไป นี่เป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆของฉัน ถือซะว่าเป็นค่าทำขวัญแล้วกัน ต่อจากนี้ ฉันจะให้พี่สาวเราไปต่างประเทศ ระยะเวลาภายในห้าปีนี้ ห้ามกลับมาเหยียบที่นี่อย่างเด็ดขาด เรามีความเห็นยังไง？”

“อะไรนะคะ？”

เส้นหมี่เงยหน้าขึ้นด้วยความตกตะลึง ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ตัวเองได้ยิน

ทำไม？

แน่นอนว่าไม่ทำไม ติดหนี้ก็ชดใช้ด้วยเงิน ฆ่าคนก็ชดใช้ด้วยชีวิต ตามหลักกฎหมาย สิ่งที่แสงดาวทำกับเธอ คือการจ้างวานฆ่า และก็ต้องติดคุก

แต่ทว่า เขากลับปล่อยผ่านประเด็นสำคัญนี้ไป

ดูๆไปแล้ว เขาคงเตรียมการไว้แล้ว ให้เธอมาที่นี่ ก็เพื่อมาดูละครตบตาฉากหนึ่งเท่านั้น

เส้นหมี่ก้มหน้าลง หัวเราเยาะให้กับตัวเอง “ก็ดีค่ะ หนู……”

“อะไรคือก็ดี ? เส้นหมี่ นี่คุณขี้ขลาดขนาดนี้เลยเหรอ พ่อของคุณไม่ใช่เพื่อนเก่าของเขาเหรอ ? พี่น้องที่ร่วมเป็นร่วมตายกัน ทำไม ? ในสายตาเขาคุณมีค่าแค่นี้เหรอ？”

ไม่คิดว่า ในตอนนี้เอง ชายหนุ่มที่สายตาเย็นชานั่งอยู่ข้างๆแล้วมองดูอยู่อย่างเงียบๆมาตลอด จู่ๆจะพูดขึ้นมา

คำพูดของเขาแฝงการเสียดสี ใบหน้าหล่อเหลาได้รูป และเต็มไปด้วยการเย้ยหยันที่ชัดเจน ทำเอาสีหน้าคุณท่านแดงก่ำขึ้นในทันที

“ไอ้ลูกชั่ว แกกำลังพูดบ้าอะไรอยู่ ？”

“ผมพูดอะไรพ่อไม่เข้าใจเหรอ ? ผมกำลังเตือนพ่อ อย่าทำลายชื่อเสียงของตัวเอง ตอนนั้น พ่อให้ผมแต่งงานกับเธอ ทุกคนในเมืองAต่างก็รู้ว่าคนอย่างธนากรคุณธรรมสูงส่งเทียมฟ้า ตอนนี้ลูกสาวตัวเองจะฆ่าเธอ พ่อกลับให้เงินค่าปิดปากเธอยี่สิบล้าน ？”

ผู้ชายคนนี้ ยอมแล้วจริงๆ！！

และแล้วคำพูดพวกนี้ก็พูดออกมาในที่สุด！

ภายในห้องโถงเงียบสงัดราวกับป่าช้าขึ้นในทันที และคุณท่านเอง ก็โมโหจนหายใจไม่ทัน และตาเหลือกขึ้นมา

“คุณท่าน！คุณท่าน！！”

“พ่อ——”

เมื่อทุกคนในห้องโถงเห็น ต่างก็พากันวิ่งกรูเข้าไป รวมถึงแสงดาวที่นั่งอยู่บนพื้น ก็รีบลุกขึ้นตามมาด้วย

เส้นหมี่ตกตะลึงอ้าปากค้างทำอะไรไม่ถูก！

กว่าจะได้สติกลับมา ก็เห็นชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้ายังคงดูเหมือนจะไม่ยอมหยุด เธอรู้สึกเป็นกังวลใจ ไม่ทันได้ตั้งตัว ร่างก็พุ่งตรงออกไป ชายหนุ่มที่กำลังจะเอ่ยปากพูดอะไร ยื่นมือไปแล้วปิดปากเขาเอาไว้！

“คุณเงียบไปเลย นี่มันยังไม่วุ่นวายพอหรือไง！”

แสนรัก“……”

ไม่ทันได้ตั้งตัว เขาที่ถูกหญิงสาวปิดปากเอาไว้ก็อยู่นิ่งๆอย่างเชื่อฟัง ลืมแม้กระทั่งการขยับเคลื่อนไหว

มีเพียงดวงตาที่ดำขลับราวกับน้ำหมึกนี้หรี่มองไปที่มือเล็กๆของเธออย่างเฝ้าระวัง แพขนตาที่ทั้งหนาและงามงอน สวยงามราวกับใบพัดเล็กสองอัน

ผู้หญิงคนนี้ ช่างใจกล้าเสียจริง ！