ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 209

เส้นหมี่กล้าตอบได้ไง?

ในขณะนี้ เธอยิ้มด้วยความเขินอายบนใบหน้า เธอรีบไปด้านข้างของเด็กน้อยสองน้อย

“อิคคิว ชินจังกำลังทำอะไร ทำไมยังไม่ปล่อยพวกเขาไป”

"หม่ามี๊..."

คิวคิวที่เหยียบเด็กที่สวมชุดขาวเมื่อเห็นหม่ามี๊กำลังมา เขาก็เม้มปาก และสุดท้ายเขาก็ หดเท้าเล็กๆ ของ เขาอย่างเชื่อฟัง

และชินจังก็โยนไม้ในมือของเขาลงไปที่พื้นทันที

เส้นหมี่： “……”

ถ้ามีคนพูดว่าคิวคิว ต่อสู้ เธอก็จะไม่รู้สึกแปลก

แต่ทำไม ฉากที่ลูกชายคนโตแสดงให้เธอเห็นกำลังจะทำให้เธอเป็นบ้า

ชินจังเป็นคนที่รักษามารยาทมาโดยตลอด ในวัยเด็กภายใต้การศึกษาของแสนรักเขาไม่เคยทำอะไรกับคนอื่นเลย เป็นเหมือนสุภาพบุรุษตัวน้อย

แต่ตอนนี้ ชุดสูทตัวเล็กๆ ที่หล่อเหลาของเขาถูกเหยียบเป็นรอย และใบหน้าเล็กๆ ของเขาก็สกปรก เหมือนกับพวกอันธพาลตัวน้อยบนท้องถนน!

เส้นหมี่รู้สึกว่ากำลังจะบ้า

“ชินจังทำไมลูกถึงพาน้อยตีกับคนอื่น? ลูกไม่เคยตีกับใครมาก่อนเลยนะ ทำไมลูกถึงต้องทำแบบนี้กับน้องชายในครั้งนี้?”

“……”

ชินจังบีบมือเล็กๆ ของเขาแน่น ไม่กล้ามองแม่เลย

"ไม่มันไม่ใช่..."

"อะไรนะ?"

“หม่ามี๊ ไม่ใช่ ไม่ใช่พี่ชายตั้งใจจะต่อสู้ คนเลวพวกนั้นต้องทำร้ายพี่ชาย พวกเขาแย่มาก พวกเขาอยากเอาการ์ดเสียงใส่ในเปียโนของพี่ชาย และพี่คิวคิวเห็นจึงโกรธและตีพวกเขา”

ในช่วงเวลาวิกฤติ หนูรินจังผู้พูดเก่ง โบกแขนเล็กๆ ของเธอด้วยความโกรธ และเล่าเรื่องให้จในสองสามคำ

เมื่อพูดจบ คนในสตูดิโอก็ตกใจ!

เป็นอย่างนั้นเองหรือ?

ผู้ชมเหล่านี้ตกตะลึงชั่วขณะหนึ่ง และไม่อยากเชื่อเลยชั่วขณะหนึ่ง

สำหรับเส้นหมี่หลังจากได้ยินสิ่งนี้ เธอก็รู้สึกโล่งใจในทันที

เธอก็ว่าลูก ๆ ของเธอจะไม่ตีกันโดยไม่มีเหตุผล พวกเขาจะตีกันเพราะเป็นทางเลือกสุดท้ายแน่ๆ

"การ์ดเสียง? การ์ดเสียงอะไร"

“เป็นที่ซ่อมเสียงเองครับหม่ามี๊ คนนี้ร้ายกาจมาก เมื่อเห็นว่าพี่ชายเล่นได้ดี และเขาก็อิจฉาเขา เขาจะใช้การ์ดเสียงนี้ใส่ร้ายพี่ชาย หม่ามี๊ดูซิ!”

เมื่อเห็นว่าหม่ามี๊ไม่โกรธแล้ว คิวคิวก็แบมือเล็กๆ ของเขาออกทันที และแสดงหลักฐานที่เขาเพิ่งจับได้ให้หม่ามี๊ดู