ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 210

เส้นหมี่ก็ตกตะลึงเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้หวาดกลัวกับภูมิหลังของตระกูลโรแกนที่ผู้หญิงคนนั้นพูด แต่หลังจากที่เธอพูดถึงเรื่องนี้ เธอก็นึกถึงอะไรบางอย่าง

ป้าของแสนรักแต่งงานกับตระกูลโรแกนไม่ใช่เหรอ?

“แล้วไปต่ออีกหน่อยเถอะตระกูลหิรัญชารู้จักไหม เป็นเจ้าแห่งธุรกิจที่ใหญ่ที่สุด รู้ไหมว่าเกี่ยวอะไรกับนายน้อยของเรา ให้ฉันบอกพวกคุณเลยว่า คุณยายของนายน้อยของเราเป็นพี่สาวของนายเฒ่าตระกูลหิรัญชา!เข้าใจไหม”

หญิงวัยกลางคนผู้นี้ ตามที่คาดไว้ เอ่ยถึงตระกูลหิรัญชาอีกครั้งทันที

เมื่อเธอพูดถึงความสัมพันธ์นี้ ทัศนคติของเธอก็เย่อหยิ่งมากขึ้น และทุกนาทีดูเหมือนจะเป็นจังหวะของการบีบแม่และลูกชายของ เส้นหมี่ให้ตายในมือของเธอ

คนในสตูดิโอยิ่งกลัวที่จะพูดออกไป

พวกเขามองไปที่แม่และลูกของ เส้นหมี่ด้วยความเห็นอกเห็นใจ และไม่มีใครกล้าพูดแทนพวกเขา ไม่ต้องพูดถึงการเคลื่อนไหว

ตระกูลหิรัญชา น่ากลัวจริงๆ

ที่แท้เด็กน้อยคนนี้มีป้าคือแสนรักและหลานชายของจารุณี ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาหยิ่งผยองขนาดนี้

เส้นหมี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย

เพราะเธอคิดว่าถ้าเธอมีเวลาที่จะมาเถียงกับผู้หญิงคนนี้ในเวลานี้ มันจะเข้าหูของจารุณีอย่างแน่นอน และจารุณีนี้ไม่ชอบเธอมากนักในตอนนั้น ตอนนี้เธอหาเรื่องหลานชายหล่อนอีก กลัวนางจะสร้างสร้างปัญหาให้ตัวเองอีก

งืมๆ อดใจหน่อยละกัน

ในที่สุด เส้นหมี่ก็เลือกที่จะอดทน

“เป็นนายน้อยของตระกูลโรแกนนี่เอง ฉันขอโทษ แล้วต้องการอะไรยังไงต่อ? จ่ายค่ารักษาพยาบาลไหม ไม่เป็นไร ต้องการเท่าไหร่ ฉันจะจ่าย”

"หม่ามี๊!!"

ชินจังและคิวคิวซึ่งจับมือซ้ายและมือขวา ได้ยิน และรีบประท้วงหม่ามี๊อย่างตื่นเต้นทันที

แต่เส้นหมี่แค่สัมผัสหัวเล็กๆ ของทั้งสองคน เพื่อกลับไปพูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้ต่อ จากนั้นเธอก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเธอออกมาและเตรียมสแกนรหัสเพื่อชำระเงิน

แต่เธอไม่เคยคิดว่าตัวเองจะทนได้จนถึงขั้นนี้ และหญิงวัยกลางคนที่ชั่วร้ายคนนี้ยังไม่ยอมอีก!

“ให้เงินนิดหน่อยก็จะจบเรื่องเหรอ? กำลังฝันอยู่หรือเปล่า ตระกูลโรแกนขาดเงินเหรอ? ให้ฉันบอกเธอว่า ถ้าเธอต้องการจากไป ก็ให้ลูกชายสองคนของเธอคุกเข่าลงที่นี่กราบหลานชายของฉัน30ครั้ง แล้วบอกทุกคนอีกครั้งว่าเขาทำผิด แล้วฉันจะปล่อยเธอไป!”

"คุณ--"

เส้นหมี่ตัวสั่นด้วยความโกรธทันที

ในเวลานี้เองที่มือเล็กๆ ข้างซ้ายของเธอก็คลายออกอย่างกะทันหัน และก่อนที่เธอจะเข้าใจสิ่งที่เกิดขึ้น ร่างเล็กๆ ก็วิ่งออกไปแล้ว

"แตก-"

มันเป็นเสียงกระดูกหักที่คมชัดมาก!

หลังจากนั้น เด็กชายชุดขาวที่ยืนอยู่ข้างหญิงวัยกลางคนก็คุกเข่าลงกับพื้นด้วยขาที่เหยียดตรงภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของทุกคน!

“อยากคุกเข่าใช่ไหม งั้นจะให้คุกเข่าเดี๋ยวนี้เลย! อ้อ อ้อ ฉันลืมบอกไปว่า ยายของแกเป็นน้องสาวแท้ๆ ของคุณท่านกมลภพและฉันเป็นหลานชายแท้ๆ ของเขา เปรียบเทียบได้ว่าใครจะใกล้ชิดกับเขามากกว่ากัน!"

เด็กอายุ 5 ขวบเหยียบเท้าเด็กชายในชุดขาวอีกครั้ง เขาชี้ไปที่จมูกขณะร้องไห้และราวกับว่าเขาเป็นหัวหน้าในกลุ่มอันตะพาน