แสนรักอารมณ์สับสนเล็กน้อยของ ตอนแรกอยากจะถามหาความผิด แต่หลังจากเห็นสิ่งเหล่านี้แล้ว ก็ไม่มีอารมณ์ที่จะพูด
สุดท้าย เขาก็กดเข้าไปที่WeChat
“พิมแสงหาเธอทำไม? เธอมาแล้วเหรอ?”
“ฮะ?”
แสนรักเงยหน้าขึ้นทันทีแล้วเล็งไปที่โทรศัพท์ของเธอตัวเอง เห็นเขากำลังเปิดแชทสนทนาใน WeChat ของพิมแสง ก็เลยพยักหน้า “ใช่แล้ว เธอมาแล้ว”
“หาเธอทำไม?”
“ไม่ได้ทำอะไร ก็แค่คุยกันเฉยๆ”
“คุยกันเฉยๆยังให้เธอเลือกชุดออกงาน? พวกเธอจะไปทำอะไร? มีเรื่องอะไรปิดบังฉันอยู่กันแน่?”
ผู้ชายคนนี้ กลับเปิดแชทประวัติสนทนาของเส้นหมี่กับพิมแสงออกมาหมด จากนั้นก็เห็นรูปภาพชุดออกงานสวยหรูข้างบนที่พิมแสงส่งมา
ทันใดนั้น ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาก็ดำเหมือนก้นหม้อ!
ผู้หญิงกับผู้หญิงอยู่ด้วยกันไม่มีเรื่องดีจริงๆ ถ้ารู้แต่แรกก็น่าจะโยนผู้หญิงคนนี้ที่ชื่อพิมแสงให้เป็นอาหารฉลามในวันนั้นให้จบๆไป
เส้นหมี่ก็ตกใจกับสิ่งที่ฟังอยู่อย่างมาก
“พิมแสง” นี่ ไม่ใช่พิมแสงตัวจริง เขาคือมาร์ติน หลังจากที่ไอ้นี่กลับไป ก็ไม่รู้ว่าเขาไปรู้ WeChat ของเธอมาจากไหน ก็เพิ่มอยู่ตลอดเลย
ไม่มีทางอื่น สุดท้ายเส้นหมี่ก็ต้องยอมรับ
แต่ว่า ยังดีที่เธอฉลาด แค่คิดว่าอาศัยอยู่ใต้หลังคาเดียวกัน ไม่ยากที่ผู้ชายคนนี้จะจับได้ ก็เลยเปลี่ยนนามบัตรของเขาเป็นของพิมแสงเลย
“ไม่…… ไม่มีเรื่องอะไรหรอก กว่าเธอจะกลับมาได้ไม่ง่ายเลย อยากให้ฉันพาเธอไปงานเต้นรำอะไรพวกนี้”
เส้นหมี่พูดอธิบายตะกุกตะกัก
แน่นอนว่าแสนรักฟังแล้วยิ่งไม่พอใจ “ร่วมงานเต้นรำอะไร? ตอนนี้เธอเป็นแม่คนแล้ว ไปไหนมาไหนกับคนเหลวไหลแบบนี้น้อยๆหน่อย”
เส้นหมี่ “…….”
พิมแสงเหลวไหลตรงไหน? ผู้หญิงดีๆแบบเขา และยังเป็นนักเรียนดีเด่นด้วย
เส้นหมี่อดไม่ได้ที่จะตอบกลับ
แต่ก็ยังดีที่หลังจากไอ้นี่พูดแบบนี้ ก็ไม่พูดอะไรอีกเลย นิ้วที่กระดุกข้อชัดเจนกดอยู่บนหน้าจอโทรศัพท์ของเส้นหมี่สอง
สามครั้ง ไม่รู้ว่าทำอะไร จากนั้นเขาก็คืนโทรศัพท์ให้เธอ
เส้นหมี่รับโทรศัพท์มาดู แต่ที่น่าแปลกคือ ไม่พบอะไรเลย
“เสร็จแล้ว ดึกมากแล้ว คุณนอนเถอะ”
แสนรักกำลังจะจากไป
เส้นหมี่ถึงจะวางโทรศัพท์ลง “อืม” ตอบไปหนึ่งคำ “รู้แล้ว คุณลงมาทำไม? หิวเหรอ? พี่ภาไม่ได้ทำมื้อดึกให้คุณกินเหรอ?”
เธอคิดถึงเรื่องนี้กะทันหัน เมื่อเธอล้มตัวลงนอน ก็ถามไปคำหนึ่ง
แต่ผู้ชายคนนี้สีหน้าแข็งทื่อขึ้นมา “เปล่า ฉันมาดูลูกๆ”
“ลูก?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก