ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 261

เหยื่อที่อยู่เบื้องหลังสุขาวดี สุดท้ายที่จับได้มาดันเป็นผู้หญิงโง่เส้นหมี่คนนี้ แสนรักคิดไม่ถึงจริงๆ

เดิมทีเขาคิดว่า เบื้องหลังผู้หญิงสองคนนี้จะต้องซ่อนแผนร้ายขนาดใหญ่ไว้แน่ เพื่อใช้มารับมือกับพวกเขาหิรัญชากรุ๊ป แต่เขาคิดไม่ถึงจริงๆว่า แผนการที่เขาวางมานาน จะจับได้แค่ปลาโง่ตัวนี้

“ประธาน สุขาวดียอมรับแล้ว หนังสือพวกนั้น และก็จดหมายพวกนั้นที่แป้งร่ำให้คุณตอนนั้น ล้วนแต่เป็นบุคคลนิรนามให้เธอ พวกนี้ล้วนแต่เป็นเอกสารของตอนนั้น คุณดูได้”

สุดท้ายเคมีเห็นว่าประธานว่างสักที จึงรีบเอาแฟลชไดรฟ์ที่ได้รับจากการสอบสวนสุขาวดีเมื่อกี๊ และหนังสือหลายเล่มยื่นไปให้

แสนรักเหลือบมอง ก้มหน้าลงหยิบหนังสือเล่มหนึ่งมาก่อน

“《เข็มใจ》？”

ใช่ครับ หนังสือเล่มนี้ ตอนนั้นที่แป้งร่ำออกตีพิมพ์ ที่จริงก็เป็นท่านประธานที่ช่วยเธอติดต่อกับสำนักพิมพ์ น่าเสียดาย คิดไม่ถึงว่าจะขโมยมาจากคนอื่น”

เคมีคิดเรื่องเมื่อตอนนั้นออก ก็อดไม่ได้ที่จะขยะแขยงอีกครั้ง

เขาไม่อาจไปคิดได้จริงๆ ว่า แป้งร่ำในตอนนั้น มีท่าทีแบบไหนมารับมือกับเรื่องนี้กันแน่？ทั้งๆ ที่นี่เป็นของคนอื่น แต่เธอดันไม่รู้สึกผิดไม่สบายใจอะไรเลย

ที่มีก็แค่ความสบายใจที่แสนเพลิดเพลินไปกับเกียรติที่หนังสือเล่มนี้นำมาให้ และยังภูมิใจในเกียรติอีก

ใบหน้าแสนรักก็เยือกเย็นขึ้นมา เขาถือหนังสือเล่มนี้แล้วนั่งลงเปิดดู เขาหาเงาของเขาเจอจากในหนังสือเล่มนี้ อย่างง่ายมาก

【นั่นเป็นครั้งแรกที่มาม่าเห็นต้นน้ำ เด็กอายุสิบขวบถูกครูของเขาวิ่งไล่ตามทั่วทั้งสนาม ไม่ยอมทำการบ้าน เหงื่อเต็มหน้า แต่บนใบหน้าเล็กๆ ที่สวยงามเหมือนหยกขาวนั้น เต็มไปด้วยรอยยิ้มอันแสนซน ราวกับพระอาทิตย์ขึ้นในตอนเช้า ดูดีมากๆ】

นี่คือครั้งแรกที่บรรยายถึงพระเอกของหนังสือเล่มนี้

และภาพนี้ แสนรักจำได้อย่างเลือนราง เป็นตอนเด็กๆ ที่เจอผู้หญิงโง่คนนั้นครั้งแรก

เธอบอกว่าเขาดูดี

และตอนนั้น เขากลับรู้สึกแค่ว่าเธอโง่ บื้อ เหมือนกับซาลาเปาโง่ มองยังไงก็ไม่ชอบ

แสนรักเปิดต่อไป เด็กสาวสิบห้าสิบหก ถึงอายุจะน้อย แต่ตัวหนังสือที่เขียนออกมา กลับมีภาพลักษณ์ที่ละเอียดอ่อนมาก นอกจากระหว่างบรรทัดแต่ละประโยค ก็มักจะมีความเศร้าจางๆ อยู่เสมอ

โดยเฉพาะอย่างยิ่งนางเอกในหนังสือ หลังไปสอดแนมรู้ความลับอาการป่วยของพระเอกโดยไม่ตั้งใจ

【มาม่ากลับไปในบ้าน แม่ถามเธอว่า สอบที่โรงเรียนเป็นอย่างไรบ้าง？มาม่ากลับไม่อยากตอบ เธอไม่อยากฝืนความสนใจของพ่อแม่ คะแนนวิชาวรรณกรรมเธอดี เหมาะสมมากกับเศรษศาสตร์ แต่ว่า เธอไม่อยากเลือก เธออยากเรียนหมอ ที่ดีที่สุดก็คือด้านจิตวิทยา】

【มาม่า……】

จู่ๆ แสนรักก็ไม่อยากอ่านอีกต่อไป

เขารู้สึกว่าในใจนั้นอึดอัด เหมือนมีอะไรติดอยู่ข้างในอก

“ประธาน คุณเป็นอะไรไป？”

“ไม่เป็นไร มีอะไรอีก ？”แสนรักปกปิดตัวเอง ยกกาแฟบนโต๊ะขึ้นมาจิบ

เคมียื่นข้อมูลฉบับหนึ่งไปให้