ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 262

เส้นหมี่นอนหลับฝันหวานอย่างยาวนาน

ในฝัน เธอย้อนกลับไปช่วงที่ยังเป็นเด็กสาวอยู่ สภาพครอบครัวดี พ่อแม่ยังมีชีวิตอยู่ ทุกวันเธอเหมือนเจ้าหญิงที่ถูกประคบประหงมอยู่ในมือ มีความสุขเป็นอย่างมาก

จากนั้น วันนั้น จู่ๆ แม่ก็พาลูกสาวของลุงมา

“หมี่ ช่วงนี้คุณลุงป่วยนะ ต่อไป พี่ฝันจะอยู่ที่บ้านพวกเราแล้ว ลูกจำไว้ว่าต้องดูแลพี่สาวให้ดีนะ เข้าใจไหมจ๊ะ？”

“เข้าใจแล้วค่ะ”

เส้นหมี่จูงลูกพี่ลูกน้องที่อายุมากกว่าเธอสองปีนี้ อย่างมีความสุข

ต่อมา ลูกพี่ลูกน้องฝ่ายแม่คนนี้ก็กินอยู่กับเธอทุกวัน เพราะได้ยินว่าเส้นหมี่เข้าโรงเรียนดี พี่สาวฝ่ายแม่คนนี้จึงแสดงออกมาว่าเธออยากไปด้วย

พ่อของเธอ จึงให้เธอไปโรงเรียนของเธอด้วย

ตั้งแต่นั้นมา ความสัมพันธ์ของสองคนพี่น้องก็สนิทชิดเชื้อมากขึ้น

“หมี่ เธอทำอะไรอยู่？ทำไมเธอไม่ทำการบ้านล่ะ？”

“ฉันเขียนจดหมายอยู่ เขาไปต่างประเทศแล้ว ฉันอยากส่งจดหมายให้เขาทุกวันเลย”เส้นหมี่ฟุบลงไปบนโต๊ะหนังสือ ทุกตัวอักษรเขียนอย่างตั้งใจเป็นพิเศษ

แต่งฝันนั่งลงข้างโต๊ะหนังสือของเธอ

เธอหยิบจดหมายที่เส้นหมี่เขียนมา แล้วเริ่มเปิดอ่าน：“เขาไปตั้งนานขนาดนั้นแล้ว เธอเขียนทุกวันแบบนี้ เขาเคยตอบเธอไหม？”

สายตาของเส้นหมี่หม่นลงไปทันที：“ไม่เลย……”

เธอไม่เคยหวัง

เพราะว่า จดหมายพวกนี้เธอไม่เคยส่งไปให้

แต่ว่าวันนี้ พี่สาวเธอพูดว่า：“ได้ไงกัน？เธอเขียนอยู่ตลอด เขาไม่เคยตอบเธอกลับเลย เธอไม่น้อยใจหรือ？เอางี้ ต่อไปจดหมายพวกนี้พี่ส่งให้เอง”

“อ๋า？พี่จะช่วยส่งให้ฉันหรือ？”

“ใช่ พี่ช่วยเธอส่งเอง จากนั้นจะคอยดูจดหมายที่ตอบกลับของเขา สบายใจได้ พี่จะทำให้เขาตอบกลับเธอ”

แต่งฝันพูดโน้มน้าวรับประกันให้เธอ

จากนั้น เส้นหมี่ก็ไม่ได้พูดอะไรอีก ปล่อยให้เธอหยิบจดหมายพวกนั้นของตัวเองไป

น่าจะเป็นเพราะว่า ที่จริงในใจเธอไม่กล้าพอ และการลงมือของพี่เธอคนนี้ ทำให้เธอมีข้ออ้างส่งจดหมายเหล่านี้พอดี

แล้วก็ เธอน่าจะจินตนาการไปหน่อย หวังว่าจะได้รับจดหมายตอบกลับจริงๆ

แต่น่าเสียดายมาก พอพี่สาวเธอเอาจดหมายไป ก็ยังไม่มีข่าวคราว ทุกครั้งที่เธอกลับมาก็จะบอกเธออย่างเสียใจ บอกว่าไม่มีจดหมายตอบกลับ จากนั้น โน้มน้าวเธออย่ายอมแพ้ เขียนต่อไป จะต้องมีการตอบกลับมาแน่

เส้นหมี่ได้แต่ยกมุมปากที่ซีดขาวขึ้นมา ไม่พูดอะไร