ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 268

อย่างไรก็ตาม สุดท้ายแล้วชินจังก็ไม่พูดอะไร

ดังนั้นคุณปู่เล็กก็เข้ามาอย่างตื่นเต้นสุดๆ：“คิว มานี่เร็ว ให้คุณปู่เล็กกอดหน่อยสิ”

คุณชายคิว：“……”

แปลกจัง พี่กับน้องสาวก็อยู่นี่ กอดแค่เขาคนเดียว

ดวงตาที่เหมือนจิ้งจอกน้อยกลอกมองไปมา ทันใดนั้น เธอก็วิ่งไปหาน้องสาว ดึงเจ้าตัวกลมที่กำลังสู้อยู่กับดิน

“ไม่ได้นะ คุณปู่เล็ก ผมต้องจูงน้องสาว น้องสาวของพวกเราเป็นเด็กผู้หญิง ไปสถานที่แปลกหน้าจะกลัวได้”

“อ๋า？”

สุเชาวน์ที่วิ่งมาอย่างมีความสุข ใบหน้าแก่ๆ ก็หม่นลงทันที

เด็กคนนี้ เขาอยากจะกอดจริงๆ

เขาไม่เคยเห็นเด็กฉลาดขนาดนี้มาก่อน

“คุณปู่เล็ก ไม่อย่างนั้น ลองกอดน้องสาวผมไหมครับ？น้องสาวผมก็เป็นเด็กดีมาก”จิ้งจอกน้อยพูดเสนอด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์อีกครั้ง

กอดเด็กผู้หญิงคนนี้？

จะเป็นไปได้ไง？เธอไม่ใช่คนของตระกูลหิรัญชาสักหน่อย！

สุเชาวน์ไม่ยอม：“งั้นช่างมันเถอะ ไปเถอะ พวกเรารีบไป คุณย่าเล็กของหลานเตรียมของอร่อยๆ ไว้ตั้งเยอะแล้ว”

จากนั้นก็พาเด็กๆ พวกนี้ไป

หนูรินจังอยู่เฉยๆ อย่างน่ารัก ไม่สังเกตเห็นสิ่งนี้ ได้ยินว่ามีของอร่อย ใบหน้าเล็กๆ ของเธอที่บริสุทธิ์ไร้เดียงสา ก็ปรากฏอาการดีใจสุดๆ

มีแค่ชินจัง ที่ยังไม่พูดอะไร

แต่ว่า ก็ไม่รู้ว่าเพราะเห็นน้องชายกับน้องสาวสนใจอย่างมากหรือเปล่า ตลอดช่วงเวลานั้นเขาจึงไม่แสดงอาการใดๆ ออกมา

สิบนาทีถัดมา รถสกู๊ตเตอร์ไฟฟ้าที่ใช้เฉพาะในคฤหาสน์พาพวกเขาสี่คนไปยังหน้าประตูของลานบ้านหลังหนึ่ง

“เอาล่ะ ถึงแล้ว มาๆ คุณปู่เล็กอุ้มหลานๆ ลง”

สุเชาวน์เห็นว่าในที่สุดก็ถึงหน้าประตูลานบ้านตัวเองแล้ว ในที่สุดก็หาเหตุผล อุ้มเด็กๆ ลงมาจากรถทีละคนได้

แน่นอนว่า ใส่ใจกับคุณชายคิวเป็นพิเศษ

สามคนพี่น้องตามเข้าไป ภรรยาของสุเชาวน์หยิบของอร่อยๆ ออกมาทันที

“ว้าว ของอร่อยเยอะมาก หนูจะกิน”

หนูรินจังเห็นแล้ว เธอที่เป็นคนชอบกินอยู่แล้ว ก็เข้ามาหยิบทันที อยากจะหยิบเชอร์รี่แดงจานนั้นที่ดูสดและหวานน่าอร่อย

แต่ว่า พอเธอเข้าไป มือเล็กๆ นั้นยังไม่ทันหยิบถึง จู่ๆ ภรรยาของสุเชาวน์ก็ขยับจานออกไป

“มาๆๆ ชินชิน คุณชายคิว พวกหลานกินกันนะ นี่เพิ่งเอาบินมาจากต่างประเทศ ที่บ้านมีไม่เยอะ รีบมากินสิ”

เธอดันไม่ให้หนูรินจังกิน แต่ไปไว้ตรงหน้าคุณชายคิวกับชินจังโดยตรง

หนูรินจังยืนอยู่ตรงนั้นมองมือเล็กๆ ของตัวเองที่ว่างเปล่า ในที่สุด เบ้าตากลมๆ ของเธอก็แดงขึ้นมา

“พี่……”