ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 270

แต่ว่า ผู้หญิงในสาย จู่ๆ ก็ไม่ตื่นตระหนกสักนิด

“เส้นหมี่ เธอบ้าหรือไง？เรื่องอะไรก็เอามาไว้ที่ฉัน ต้นฉบับอะไร？ฉันไม่รู้เลยว่าเธอกำลังพูดอะไรอยู่？”

“เธอไม่รู้？เธอไม่รู้จักแป้งร่ำ？”

“ใช่ ฉันไม่รู้จัก ทำไมเส้นหมี่？ตอนนี้เธอเปิดโปงตระกูลหิรัญชา เลยอยู่ไม่ได้แล้ว？งั้นให้ฉันช่วยเธอไหม？เห็นแก่ที่พวกเราเคยเป็นลูกพี่ลูกน้องกัน ช่วยชีวิตเธอสักหน่อย？”

ผู้หญิงคนนี้พูดถึงประโยคสุดท้าย ก็ทำเหมือนเป็นพระผู้ช่วยให้รอด บอกว่าจะช่วยชีวิตเส้นหมี่

เส้นหมี่ได้ยินแบบนี้ ก็โมโหมากจนเงียบลง

“โอเค แต่งฝัน เธอไม่ยอมรับไม่เป็นไร ฉันให้โอกาสเธอไปแล้วนะ ต่อไป เธอจะเห็นว่าตอนแรกเธอทำอย่างไร ตอนนี้ฉันก็จะให้เธอคืนอย่างนั้น ทุกบัญชีที่เธอทำกับเขาไว้ ฉันจะรับคืนมาให้หมดพร้อมดอกเบี้ย！ให้เธอรู้ว่าเสียใจสองคำนี้เขียนอย่างไร！！”

ประโยคหลังนั้น เสียงน่ากลัวมาก

เหมือนผุดออกมาจากนรก ด้านในมีแต่ความอาฆาตอันรุนแรง ไม่มีความรู้สึกเลยสักนิด และจากสิ่งนี้ เมื่อก่อน เห็นแก่คุณลุงคุณป้าของเธอ จึงไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

น่าเสียดายที่ แต่งฝันยังคงไม่สนใจเธอ

อาจเพราะว่า เส้นหมี่ดูเป็นซาลาเปานิ่มๆ ไร้ประโยชน์สำหรับเธอตั้งแต่เด็ก เธอไม่เคยเชื่อเลยว่า คนแบบนี้ จะมีความสามารถมาทวงหนี้เธอได้

รับเงินคืนพร้อมดอกเบี้ย？

เส้นหมี่ เธอให้เกียรติตัวเองไปแล้ว

——

เส้นหมี่เตรียมออกไปข้างนอกตอนบ่าย

พี่ภาเห็น ก็จะห้าม：“คุณเส้นหมี่ คุณเจ็บแบบนี้แล้ว ยังจะออกไปอีก คุณอยู่ในบ้านเถอะนะคะ ถ้าออกไปอีก คุณผู้ชายจะตำหนิพวกเราได้”

เส้นหมี่ปวดหัว

หมดหนทาง สุดท้ายได้แต่โทรศัพท์หาแสนรัก

“ฮัลโหล คุณ……กำลังยุ่งอยู่หรือเปล่า？”

วินาทีที่โทรศัพท์รับ เส้นหมี่ก็กังวลเล็กน้อย เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายโมโห เธอจึงถามก่อนว่าตอนนี้ตัวเองรบกวนเขาหรือไม่？

เวลานี้ เป็นช่วงที่ยุ่งที่สุดของบริษัทพอดี

อีกอย่าง วันนี้ยังเป็นวันสุดท้ายก่อนวันหยุดปีใหม่ด้วย

แสนรักมองเอกสารบนโต๊ะที่กองเป็นภูเขา เปิดลำโพงโทรศัพท์แล้ว ก็ทำงานต่อไป ตอบสายไปด้วยว่า：“มีอะไร？”

พูอย่างกระชับจริงๆ

เส้นหมี่อดไม่ได้ที่จะรู้สึกอึดอัดอีกครั้ง เม้มริมฝีปาก แล้วจึงพูดอย่างกล้าหาญ：“ฉันอยากไปบ้านคุณลุงของฉันหน่อย วันนี้เป็นวันที่ยี่สิบแปดของเดือนสิบสองตามปฏิทินจันทรคติจีนแล้ว ตามธรรมเนียมของเราที่นี่ ลูกสาวที่แต่งงานกับคนนอกพื้นที่ต้องให้ของขวัญเหล่านี้ก่อนปีใหม่”