ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 282

เมื่อแสนรักฟื้นขึ้นมา แสงอาทิตย์ก็สาดส่องสว่างสไหว

ที่นี่ที่ไหน？

เขาถูกตีจนสลบไป หลังจากฟื้นขึ้นมา เขามองไปทางหัวเตียงที่แกะสลักอย่างประณีตเหนือหัวของเขา เขานิ่งไปชั่วครู่หนึ่ง

ไม่นานนัก คุณท่านก็ค้ำไม้เท้าเดินเข้ามา เมื่อเห็นเขาฟื้นท่านเลยนั่งลงที่ปลายเตียง

“ฟื้นแล้วเหรอ？ หิวไหม？ ให้พ่อบ้านสมมาตรเอาโจ๊กมาให้ไหม”

“……”

ในที่สุดแสนรักก็เริ่มได้สติกลับมา จากนั้นหลังนัยน์ตาสีดำสนิทคู่นั้นก็เย็นลงทันที เขาปัดผ้าห่มออกลุกขึ้นนั่ง เตรียมจะเดินออกไป

คุณท่านมองไปที่เขา แต่ก็ไม่ได้รั้งเขาไว้

แต่เมื่อเขาลุกจากเตียงและก้มตัวเพื่อสวมรองเท้า ท่านมองดูแผ่นหลังของชายหนุ่มและพูดอย่างช้าๆว่า “แกไม่ต้องห่วง ฉันส่งคนไปตามหาเส้นหมี่แล้ว และฉันก็ไม่ได้ส่งคนไปฆ่าลูกสาวของธนาตย์จริงๆ ฉันกล้ายอมรับในเรื่องที่ฉันทำเสมอ ตลอดหลายปีมานี้แกก็คงรู้ดี”

เมื่อท่านพูดจบ ชายหนุ่มที่ก้มตัวอยู่ก็ชะงักเล็กน้อย

ดูเหมือนว่าเขากำลังคิดเกี่ยวกับความจริงสิ่งที่ท่านพูด

เมื่อคุณท่านเห็นก็ยื่นแผ่นซีดีที่ท่านพกมาด้วยให้กับเขา

“ถ้าแกยังไม่เชื่อ นี่เป็นบันทึกเหตุการณ์เมื่อคืนทั้งหมดของลูกน้องที่อยู่ในมือฉัน ฉันอุตส่าห์ให้พ่อบ้านสมมาตรหามาให้กลางดึก แกเอากลับไปดูเองสิ”

“……”

แสนรักเหลือบไปมอง แต่ไม่ได้รับแผ่นซีดีนั้นไว้ เขาก้มหน้าและสวมรองเท้าต่อ

สองนาทีต่อมา เมื่อสวมถุงเท้ารองเท้าและเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว เขาหันกลับมา ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาดูดีขึ้นมาก และยังคงมองดูผู้เป็นพ่อ

“ไม่ใช่คุณ แล้วจะเป็นใคร”

“ฉันไม่รู้ แต่ฉันให้คนไปตามสืบแล้ว สำหรับคนนี้ เมื่อคืนฉันใช้เวลาคิดอยู่นานและพบว่าภายนอกของเขานั้นมักจะทำให้แกและผู้หญิงคนนั้นแปลกแยกกัน แต่จริงๆคนที่เขาอยากให้ขัดแย้งกันคือเราสองคนพ่อลูก แกคิดว่ายังไง？”

ไม่สำคัญหรอก ว่าคุณท่านจะถูกลูกชายของตัวเองดูหมิ่นสักแค่ไหน แต่ไม่ว่ายังไงน้ำเสียงของเขายังคงสงบและอ่อนโยนเสมอ

แต่ประโยคสุดท้ายที่ท่านพูดนั้น กลับมีความไม่ชัดเจน ดูคลุมเครือและยังสัมผัสได้ถึงความเย็นชา

พวกเขาสองพ่อลูกงั้นเหรอ？

ริมฝีปากบางของแสนรักยิ้มอย่างเยือกเย็นออกมา

เมื่อวานเขาอารมณ์เสียมากจนไม่ทันได้คิดถึงเรื่องนี้ แต่ตอนนี้เขาสงบลงมากแล้ว เขาคิดไปคิดมา ที่จริงกลัวว่าอาจจะไม่ใช่แค่ความขัดแย้งกันระหว่างพวกเขาสองพ่อลูกแค่ภายนอก

แต่อาจจะถึงขั้นผิดใจกัน

“เป็นผู้ถือหุ้นเก่าพวกนั้นอีกแล้วเหรอ？ หรือเป็นคนตระกูลหิรัญชา？เห็นผมเริ่มป่วย เลยอยากจะผลักผมลงจากตำแหน่งผู้บริหารหิรัญชากรุ๊ปงั้นเหรอ?”

“แกหุบปากไปเลยนะ!”

เส้นเลือดของคุณท่านปูดขึ้นในทันที “ฉันจะตรวจสอบเรื่องนี้ แกอย่ามั่วแต่คิดเรื่องนี้”