ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 291

ปอร์เช่ฉลาดมากเมื่อเห็นว่าพี่คณาธิปที่เอาแต่ช่วยพวกเขามาโดยตลอดยังยืนอยู่กับที่ไม่ขยับเขาจึงรีบวิ่งจากชั้นบนลงไปข้างล่างทันที

เพื่อจะช่วยเขายกกล่องขึ้นมา

พี่คณาธิปเอาลิ้นดันกระพุ้งแก้มและดับความโกรธนี้ลง

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวฉันยกเองเช่พรุ่งนี้ฉันกับพี่สาวของนายจะไปคฤหาสน์ของอีริคก่อนนายก็พักผ่อนอยู่ที่นี่เข้าใจไหม"

"ครับพี่คณาธิปถ้าอย่างนั้นรบกวนดูแลพี่สาวผมด้วยนะครับ"

เมื่อปอร์เช่ได้ฟังแผนการเดินทางนี้เขาก็ทำตามอย่างเชื่อฟัง

นั่นทำให้พี่คณาธิปยิ้มด้วยความพอใจทันทีจากนั้นเขาก็ยกกล่องขึ้นไปชั้นบน

เขากลัวจริงๆว่าเด็กคนนี้จะไปกับเขาอีกอีริคไม่ใช่คนธรรมดาถ้าไปกันหลายคนเขาต้องไม่พอใจแน่

และที่สำคัญเขาอยากอยู่กับผู้หญิงคนนั้นเพียงลำพังบ้างผ่านไปนานขนาดนี้แล้วไม่ง่ายเลยกว่าจะมีโอกาสสักครั้งเขาจะปล่อยไปได้ยังไง

คืนนั้นทั้งสามคนต่างนอนหลับไป

วันถัดไป

เป็นดังคาดพี่คณาธิปเห็นเส้นหมี่ตื่นเช้ามากเธอกำลังช่วยแม่คฤหาสน์ของที่นี่ทำอาหารเช้าอยู่และเธอก็เข้ากับพวกเขาได้ดีมาก

"สวยใสตื่นเช้าจัง"

เมื่อพี่คณาธิปเห็นฉากนี้เขาก็รู้สึกดีใจมากจึงเดินไปข้างโต๊ะอาหารหลังจากลงมาแล้ว

เมื่อเส้นหมี่เห็นเขาก็ยิ้มเช่นกัน"ใช่ค่ะวันนี้เราจะไปเยี่ยมคุณอีริคไม่ใช่หรอคะฉันเลยตื่นมาเช้าหน่อยคุณอาบน้ำแล้วหรือยังคะรีบมากินข้าวสิ"

"อาบแล้วจะไปเดี๋ยวนี้แหละครับ"พี่คณาธิปยิ้มเต็มไปทั้งดวงตาเขาเดินไปดึงเก้าอี้ออกมานั่ง

เขาคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะกินข้าวกับเขาแต่เธอกลับวางจานชามในมือลงและมองขึ้นไปข้างบนอย่างไม่อดทน

"ทำไมปอร์เช่ยังไม่มานี่มันกี่โมงกันแล้ว"

"หืม"

สีหน้าของพี่คณาธิปเปลี่ยนไปเล็กน้อย"นอนหลับอยู่หรือเปล่าถ้าอย่างนั้นวันนี้เราอย่าไปปลุกเขาเลยเราไปเยี่ยมคุณอีริคกันก่อนเสร็จแล้วเราค่อยพาเขาไปที่วอลล์สตรีท"

"ไม่ได้คุณอีริคเป็นคนใหญ่คนโตฉันจะต้องพาเขาไปพบพบบ่อยบ่อยเขาจะได้เรียนรู้มากขึ้น"

จากนั้นเส้นหมี่ก็เดินไปที่บันไดและตะโกนขึ้นไป"ปอร์เช่ตื่นได้แล้วกินข้าวเสร็จแล้วก็จะไปกันเลย"

พี่คณาธิป"…"

เขาสำลักจนของที่เพิ่งกินข้าวไปแทบจะติดคอตาย

เรื่องนี้มันทำได้ยากจริงๆ!

สุดท้ายทั้งสามคนก็ต้องไปด้วยกัน

และครั้งนี้อาจเป็นครั้งแรกที่ได้ไปเยี่ยมคนใหญ่คนโตทำให้ทันทีที่ก้าวเข้าไปในสังคมปอร์เช่ก็ออกอาการประหม่าและกังวลทันทีระหว่างทางเขาเกาะติดพี่สาวตลอด

"ไม่ต้องกลัวเรื่องอย่างนี้ยังไงก็ต้องมีครั้งแรกในเมื่อนายเลือกจะออกมากับพวกเราแล้วงั้นก็ต้องมีความกล้าหาญเข้าใจไหม"

"ครับ"