ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 298

ที่จริงเขาเคยสงสัยทัศนคติของคุณท่านที่มีต่อผู้หญิงคนนั้นมาโดยตลอดเพราะสิ่งที่เขาเคยทำก่อนหน้านี้มันมากเกินไปจริงๆ

แต่ตอนนี้เมื่อเห็นการแสดงออกทางสีหน้าของเขาเช่นนี้เขาก็รู้สึกตื่นตัวน้อยลง

"ไม่ใช่เธอต้องการชุบตระกูลวชิรนันท์ผมแค่ปูทางให้เธอ"

"จริงเหรอ"คุณท่านแปลกใจมาก"งั้นก็ดีถ้าตระกูลวชิรนันท์ของเธอลุกขึ้นได้อีกครั้งเธอจะได้ไม่เกลียดเรามากขนาดนั้นแล้ว"

เขาใช้คำว่า"เกลียด"

ใช่ความหวังสูงสุดของพวกเขาในตอนนี้คืออะไรไม่ใช่แค่เพื่อชดเชยความผิดพลาดของเขาในปีนั้นแต่ยังหวังจะกอบกู้ตระกูลวชิรนันท์กลับมาให้ผู้หญิงคนนั้นกลับมาอีกครั้ง

ยังไงลูกสามคนก็ต้องการแม่เช่นกัน-

เมื่อแสนรักกลับมายังคฤหาสน์หมายเลขหนึ่งเด็กทั้งสามก็หลับไปแล้วดังนั้นเขาจึงตรงไปที่ห้องของลูกสาวเพื่อดูดวงใจดวงน้อยที่เขาเพิ่งเอากลับมาได้

ผลการตรวจดีเอ็นเอทำให้เขารู้ว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของเขาด้วย

ด้วยสิ่งนี้ทำให้เขายิ่งอึดอัดและรู้สึกผิดมากขึ้นไปอีก

เกือบครึ่งปีแล้วที่ผู้หญิงคนนั้นอยู่กับเด็กคนนี้ใต้จมูกของเขาแต่เขาไม่เพียงแต่ไม่ค้นพบแต่ยังใช้เด็กคนนี้เพื่อทำให้เธอขายหน้าอีก

เขาตาบอดจริงๆ

ไม่สมควรเป็นพ่อคนเลยจริงๆ

แสนรักนั่งลงตรงหน้าเตียงสีชมพูของลูกมองดูก้อนกลมๆที่นอนหลับอยู่ในผ้าห่มนุ่มฟูแล้วอดไม่ได้ที่จะก้มลงจูบใบหน้าเล็กๆที่อวบอ้วนของเธอ

"แม่คะกลับมาแล้วเหรอคะ"

ขณะหลับก้อนกลมๆตัวน้อยที่หลับสนิทรู้สึกถึงการจุมพิตบนใบหน้าเล็กๆจึงเริ่มพึมพำถึงแม่อีกครั้ง

ใช่เธอไม่ได้เจอแม่มาเกือบเดือนแล้ว

แสนรักรู้สึกปวดใจเป็นอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขานึกได้ว่าคืนนั้นในเคลียร์ในสนามเล็กๆที่มืดมิดเด็กผู้หญิงคนนี้พูดกับเขาทีละคำว่าไม่เอาแล้วให้คุณทั้งหมด!

คำพูดนี้ทำให้หัวใจของเขาเหมือนมีมีดบาดแม้แต่หายใจก็ยังเจ็บปวด

เส้นหมี่จะเอายังไงกันแน่กลับมาได้ไหมคุณไม่รู้หรือว่าเด็กๆคิดถึงคุณมาก

"แด๊ดดี้กลับมาแล้วเหรอ"

ขณะที่นั่งอยู่ด้วยความเจ็บปวดทันใดนั้นร่างเล็กร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นที่ประตูห้องนอน

หลังจากที่ร่างเล็กเห็นเขาร่างผอมบางก็ยืนอยู่กับที่และเขาไม่รู้ว่าเพราะเขาเห็นหน้าเศร้าของเขาหรือเปล่าถึงได้เปลี่ยนเป็นซุกคนอย่างปกติ

เรียกเขาเบาๆอยู่ตรงนั้น

แสนรักกลับมารู้สึกตัวและสงบอารมณ์ลงทันทีพลางระงับความแดงในดวงตาของเขา

"อืมกลับมาแล้วคิวคิวทำไมดึกขนาดนี้ยังไม่นอนมาหาแด๊ดดี้นี่สิ"เขากวักมือเรียกลูกให้เดินเข้าไปกอด