ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 299

"ใช่หิรัญชากรุ๊ปของเราสามารถเปลี่ยนแพ้เป็นชนะได้แถมยังสามารถเอาเงินพันล้านกลับมาได้แต่ทำไมแสนรักไม่ยอมให้บริษัททำเขามีจุดประสงค์อะไร"

ในสวนอันเงียบสงบในตอนบ่ายมีคนสองสามคนนั่งอยู่ที่งานเลี้ยงน้ำชาเล็กๆซึ่งทุกคนต่างอยู่ในที่ประชุมผู้ถือหุ้นของบริษัท

อย่างไรก็ตามผู้ถือหุ้นบางส่วนก็มีหุ้นไม่มากนักซึ่งนั่นคือเจ้าของคฤหาสน์แห่งนี้ซึ่งเป็นผู้ถือหุ้นชื่อชาลีที่ถือหุ้นเพิ่มขึ้นเพียงเล็กน้อย

"อย่าพูดไร้สาระคุณแสนรักต้องมีเหตุผลของเขาในการทำเช่นนี้"

เขากำลังดุคนเหล่านี้และบอกพวกเขาว่าอย่าพูดไร้สาระ

ส่งผลให้กลุ่มคนที่ได้ยินเริ่มไม่พอใจมากขึ้น"มีเหตุผลอะไรประธานฮาลีอย่าลืมเขาเป็น...ถ้าที่นี่มีปัญหาใครจะไปรู้ว่าเขาสามารถทำอะไรได้บ้าง"

ทันใดนั้นก็มีคนชี้ไปที่สมองของตัวเองแสดงให้เห็นว่าเขาคนนั้นตรงนี้มีปัญหา

เมื่อผู้ถือหุ้นที่ชื่อฮาลีได้ยินสิ่งนี้ใบหน้าของเขาก็มืดมนขึ้นทันที"ระวังคำพูดหน่อย!คำพูดแบบนี้พูดพร่อยๆได้ที่ไหนมันเป็นแค่ข่าวลือทางอินเทอร์เน็ตอย่าเผยแพร่ผิดๆ!"

เขาโกรธมากและขอให้คนเหล่านี้หยุดพูดเรื่องไร้สาระซ้ำแล้วซ้ำเล่า

แต่ในความเป็นจริงการที่คนพวกนี้กล้าพูดถึงเขาแบบนี้ได้แสดงให้เห็นแล้วว่าบางอย่างได้รับการยอมรับจากเขาโดยปริยายแล้ว

การจะเลื่อยขาเก้าอี้แสนรักเป็นไปได้ยาก

แต่ถ้าเขาจะงัดเขาจากทางอื่นล่ะมีที่ว่างสำหรับเขาที่จะต่อต้านหรือไม่

หลังจากงานเลี้ยงน้ำชาสิ้นสุดลงผู้ถือหุ้นที่ชื่อฮาลีก็กลับมาที่ห้องสมุด

เลขาก็มากับเขาด้วยเมื่อเห็นว่าไม่มีใครอยู่แล้วเขาก็อดไม่ได้ที่จะถามว่า"คุณท่านครับเราขับไล่แสนรักออกจากอำนาจแล้วผู้ปกครองคนใหม่ของตระกูลหิรัญชากรุ๊ปจะให้ทุกสิ่งที่เราต้องการจริงๆหรือไม่"

"แน่นอนเว้นแต่เขาจะไม่ต้องการรับช่วงต่อหิรัญชากรุ๊ป!"

เขายิ้มอย่างมั่นใจแล้วเขาก็ออกไปตีกอล์ฟอย่างอารมณ์ดี...

......

เมืองMวอลล์สตรีท

เส้นหมี่เพิ่งสั่งซื้อสินค้าในอนาคตหมดไปหลายแสนเสร็จสิ้นในวันนั้น

นอกจากนี้ยังใช้เวลาครึ่งปีในการซื้อขาย

ถ้าเป็นอย่างนี้เธอจะทำเงินได้ยังไง

เส้นหมี่กลับไปบ้านเพื่อนอย่างพี่คณาธิปและรู้สึกหดหู่อยู่หลายวัน

ปอร์เช่ช่วงนี้เงียบมากเขาไม่ได้มารบกวนเธอและไม่ถามถึงเรื่องของเธอจนกระทั่งสองวันต่อมาเขาเห็นว่าเส้นหมี่ยังไม่มีความตั้งใจที่จะจากที่นี่ดังนั้นเขาจึงเข้ามา

"พี่สาวเราย้ายออกไปก่อนดีไหม"

"เอ๋"เส้นหมี่กำลังหงุดหงิดอยู่เมื่อเธอได้ยินสิ่งนี้เธอก็ถามโดยไม่รู้ตัวว่า"ย้ายออกย้ายไปที่ไหน"

ปอร์เช่อธิบายด้วยความเคารพ"พี่คณาธิปไม่ได้อยู่ที่นี่มาสองสามวันแล้วเราอยู่ที่นี่ก็ไม่สะดวกแถมไม่ใช่กลับไปทันทีเสียหน่อยเราอาจจะหาอพาร์ทเมนต์เช่าก็ได้"

"อ๋อใช่ๆฉันลืมไปว่าถ้านายไม่พูดงั้นโอเคนายไปหาก่อนแล้วกัน"