ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 311

“ท่านประธาน!”

“อืม……”

ผู้ชายที่ออกจากรถ บนใบหน้ามีความนิ่งสงบแทบมองไม่ออกถึงอารมณ์ใดๆ ร่างของเขาสูงสง่า หน้าตาหล่อเหลาตัดเข้ากับชุดสูทสีเทาเข้มที่พอดีตัว มันได้เอาความสง่าและสูงศักดิ์ที่มีมาตั้งแต่กำเนิดของเขามาเสริมให้เปล่งประกาย จนคนที่พบเห็นนั้นแทบจะหยุดหายใจกันเลยทีเดียว

เส้นหมี่มองเหม่อ

“แสนรัก……”

“เอาตัวเด็กกลับไป”

ในที่สุดผู้ชายที่มายืนอยู่ตรงหน้าก็เอ่ยปากพูดขึ้น เขาไม่ได้มองมาที่เส้นหมี่เลย เสียงที่เยือกเย็นพูดออกมาไม่กี่คำนั้น

เส้นหมี่เหมือนถูกฟ้าผ่ากลางวันแสกๆทันใด!

เอาเด็กไป?

ไม่ ไม่ได้นะ!

เธอกอดเด็กทั้งสองไว้แน่น ใบหน้าน้อยมีทั้งความหวาดกลัวและซีดเซียว ปากแผลที่อยู่ตรงขมับมีรอยเลือดที่ยังไม่แห้ง ทำให้สยดสยองต่อคนที่พบเห็น

“ไม่ ไม่ได้นะแสนรัก พวกเรา….พวกเราคุยกันหน่อยได้ไหม?”

“ไม่ หนูไม่กลับ หนูจะเอาหม่ามี๊ เอาหม่ามี๊!”

เด็กก็ส่งเสียงร้องไห้กรีดร้อง

แต่ว่าผู้ชายนั้นเลือดเย็นอย่างที่สุด เห็นพวกบอดี้การ์ดไม่กล้าลงมือ เขาเลยแย่งเด็กทั้งสองมาจากอ้อมกอดของเส้นหมี่เอง

“อย่านะแสนรัก ฉันขอร้องล่ะ อย่าเอาพวกเขาไปเลย ฉันสำนึกผิดแล้ว ฉันไม่ควรพูดคำพูดเหล่านั้น ฉันขอคำพูดนั้นคืน ขอคำพูดนั้นคืนแล้วโอเคไหม?”

ในที่สุดเส้นหมี่ก็เหมือนคนบ้า เธอรีบโผเข้ามาโดยที่ไม่สนใจแผลตัวเองเพื่อคว้าตัวผู้ชายแล้วขอร้อง

แต่แสนรักไม่สน

เขายังคงทำตัวไม่รู้สึกรู้สาจนใกล้เคียงกับท่าทีที่ป่าเถื่อน หลังจากที่เอาเด็กทั้งสองยัดใส่เข้าไปในรถไม่นาน พวกบอดี้การ์ดก็รีบขับออกไปอย่างรวดเร็ว

เส้นหมี่ “……”

ชั่วขณะนั้นเองความผิดหวังก็ได้เข้ามาปกคลุม เธอยืนอยู่ตรงนั้นข้างหน้ามืดมน ตัวค่อยๆเซไปด้านหลัง

“ตอนนี้ทำแบบนี้ให้ใครดูล่ะ? ตอนที่คุณบอกว่าไม่เอาพวกเขาดูท่าทางชิวๆ ตอนที่คุณไม่สนใจใยดีพวกเขา คุณใช้ชีวิตอย่างอิสระเสรี แล้วตอนนี้จะมาแสดงละครให้ผมดูอีกหรอ?”

ในขณะเดียวกันเองมือใหญ่ได้ดึงเธอเข้ามา

เขาเอาเธอมากอดไว้ที่ด้านหน้าอก แล้วถามด้วยเสียงหนักๆ ร่างสูงใหญ่บีบจ้องมองเธอ ตานั้นแดงกล่ำเหมือนถูกเลือดสาด

ทั่วทั้งสมองของเส้นหมี่มีเสียงวิงวิง ช่วงระหว่างหน้าอกนั้นเจ็บเหมือนถูกแยกออกเป็นเสี่ยงๆ

“ปะ…เปล่านะ ฉันไม่แสดงละครให้คุณดู ถ้า….ถ้าย้อนกลับมาได้ ฉันจะไม่พูดคำพูดพวกนี้”

“ย้อนกลับมาได้งั้นหรอ?”

แสนรักอารมณ์ประทุขึ้นมาถึงขีดสุด แล้วพูดเสียงเยาะเย้ยว่า “ย้อนกลับคืนมาแล้วจะให้อภัยได้ไหม? งั้นคุณจะยกโทษเรื่องที่พ่อของผมทำกับคุณในตอนนั้นได้หรือเปล่า หรือการตายของแต่งฝันถือว่าเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นได้ไหม?”

“……”

“คุณดูสิเส้นหมี่ ตัวคุณเองยังทำไม่ได้เลย แล้วคุณยังจะไปขอร้องคนอื่นทำ คุณนี่มันน่าตลกสิ้นดี!”

ในที่สุดเขาก็ได้ให้ข้อสรุปในเรื่องนี้ เขาปล่อยมือ เศร้ารันทดอย่างถึงขีดสุด ลูกตาแดงก่ำที่กลอกไปมาก็สงบลง ไม่ว่าอารมณ์ที่เผยออกมาให้เห็นเมื่อกี้คืออะไรก็ตาม

มันเหมือนขี้เถ้าที่มอดดับไป มองไม่เห็นถึงอาการใดๆ

เส้นหมี่เหมือนถูกทุบที่หัว!

เธออยากที่จะบอกว่าสองเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกัน มันคนละเรื่องกัน

แต่ว่าพอเธออ้าปากกลับไม่มีเสียงพูดออกมา เพราะสิ่งที่เขาพูดมันก็จริง บนโลกนี้ไม่มีอะไรที่จะย้อนกลับคืนมาได้ แล้วก็ไม่มียารักษาความเสียใจในภายหลังให้กิน

คำพูดที่เธอเคยพูด

เรื่องที่ตระกูลหิรัญชาเคยได้ทำ

ไม่สามารถย้อนกลับคืนมาได้สักครั้ง ทำให้เขามีความรู้สึกเสียใจในภายหลัง ในเมื่อเธอไม่สามารถยกโทษให้พวกเขาได้ แล้วมีสิทธิ์อะไรจะให้เขายกโทษให้เธอที่บอกไม่ต้องการเด็กในวันนั้น

เส้นหมี่ให้เจ็บปวดใจยิ่งนัก ในหูมีเสียงวิงวิง รู้สึกถึงกลิ่นคาวหวานที่อยู่ในปาก

แสนรักไม่สนใจเธออีกต่อไป เขาหันกลับไปขึ้นรถ

ในขณะที่เขาสตาร์ทรถในตอนนั้น หางตาเขาเหลือบมาเห็นร่างบอบเล็กที่อยู่ด้านหลังรถกำลังใช้มือยันราว แล้วมองมาถือมือของตัวเองอย่างตะลึง

แสนรัก “……”

แค่หนึ่งวินาทีนั้นเขาก็เห็นเธอทรุดลงไป

และตอนที่เธอทรุดลงไปกับพื้นนั้น ในกระจกมองหลังก็มองเห็นฝ่ามือของเธอแดงก่ำเมื่อกี้นี้อย่างชัดเจน

เส้นหมี่ฝันอีกแล้ว

เธอฝันถึงตอนเด็กๆเธอมาที่เมืองAกับพ่อแม่ แต่ว่าในฝันนี้เธอไม่ได้เห็นพี่ชายของเธอที่อายุมากกว่าเธอห้าปี

“หมี่ พวกเราไปบ้านลุงกันดีไหม? ที่บ้านลุงมีพี่สาวอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับลูก”

“ค่ะ”

หลังจากนั้นพ่อแม่ก็พาเธอมาที่บ้านลุง

เธอมีความสุขมาก ฝันนี้เหมือนได้ย้อนเวลากลับไปจริงๆ ทั้งผู้คน ทั้งเรื่องราวต่างก็ไม่มีอยู่แล้ว จะเหลือไว้ก็แค่ตระกูลวชิรนันท์แล้วก็ตระกูลหิรัญชาเท่านั้น

ดีจังเลย

เส้นหมี่น้ำตาไหลออกมาจากในฝัน

พี่ภาที่เก็บของอยู่ข้างๆเห็นฉากนี้ก็ให้ถอนหายใจ

“คุณผู้ชายคะ ทำไมจะต้องทำแบบนี้อีกด้วยคะ คุณผู้หญิงเนี่ย พี่มองออกนะคะว่าเธอไม่ได้มีใจโหดเหี้ยมอย่างนั้น ตอนนั้นพูดด้วยความโกรธ คุณจะคิดเล็กคิดน้อยกับเธอทำไมอีกคะ?”

พี่ภาเป็นคนใจอ่อน หลังจากที่ออกมาจากห้องก็เห็นไฟห้องอ่านหนังสือยังสว่างอยู่เลยเข้าไปพูดคุย

ที่ด้านหน้าของแสนรักมีกองเอกสารวางอยู่