ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 311

“ท่านประธาน!”

“อืม……”

ผู้ชายที่ออกจากรถ บนใบหน้ามีความนิ่งสงบแทบมองไม่ออกถึงอารมณ์ใดๆ ร่างของเขาสูงสง่า หน้าตาหล่อเหลาตัดเข้ากับชุดสูทสีเทาเข้มที่พอดีตัว มันได้เอาความสง่าและสูงศักดิ์ที่มีมาตั้งแต่กำเนิดของเขามาเสริมให้เปล่งประกาย จนคนที่พบเห็นนั้นแทบจะหยุดหายใจกันเลยทีเดียว

เส้นหมี่มองเหม่อ

“แสนรัก……”

“เอาตัวเด็กกลับไป”

ในที่สุดผู้ชายที่มายืนอยู่ตรงหน้าก็เอ่ยปากพูดขึ้น เขาไม่ได้มองมาที่เส้นหมี่เลย เสียงที่เยือกเย็นพูดออกมาไม่กี่คำนั้น

เส้นหมี่เหมือนถูกฟ้าผ่ากลางวันแสกๆทันใด!

เอาเด็กไป?

ไม่ ไม่ได้นะ!

เธอกอดเด็กทั้งสองไว้แน่น ใบหน้าน้อยมีทั้งความหวาดกลัวและซีดเซียว ปากแผลที่อยู่ตรงขมับมีรอยเลือดที่ยังไม่แห้ง ทำให้สยดสยองต่อคนที่พบเห็น

“ไม่ ไม่ได้นะแสนรัก พวกเรา….พวกเราคุยกันหน่อยได้ไหม?”

“ไม่ หนูไม่กลับ หนูจะเอาหม่ามี๊ เอาหม่ามี๊!”

เด็กก็ส่งเสียงร้องไห้กรีดร้อง

แต่ว่าผู้ชายนั้นเลือดเย็นอย่างที่สุด เห็นพวกบอดี้การ์ดไม่กล้าลงมือ เขาเลยแย่งเด็กทั้งสองมาจากอ้อมกอดของเส้นหมี่เอง

“อย่านะแสนรัก ฉันขอร้องล่ะ อย่าเอาพวกเขาไปเลย ฉันสำนึกผิดแล้ว ฉันไม่ควรพูดคำพูดเหล่านั้น ฉันขอคำพูดนั้นคืน ขอคำพูดนั้นคืนแล้วโอเคไหม?”

ในที่สุดเส้นหมี่ก็เหมือนคนบ้า เธอรีบโผเข้ามาโดยที่ไม่สนใจแผลตัวเองเพื่อคว้าตัวผู้ชายแล้วขอร้อง

แต่แสนรักไม่สน

เขายังคงทำตัวไม่รู้สึกรู้สาจนใกล้เคียงกับท่าทีที่ป่าเถื่อน หลังจากที่เอาเด็กทั้งสองยัดใส่เข้าไปในรถไม่นาน พวกบอดี้การ์ดก็รีบขับออกไปอย่างรวดเร็ว

เส้นหมี่ “……”

ชั่วขณะนั้นเองความผิดหวังก็ได้เข้ามาปกคลุม เธอยืนอยู่ตรงนั้นข้างหน้ามืดมน ตัวค่อยๆเซไปด้านหลัง

“ตอนนี้ทำแบบนี้ให้ใครดูล่ะ? ตอนที่คุณบอกว่าไม่เอาพวกเขาดูท่าทางชิวๆ ตอนที่คุณไม่สนใจใยดีพวกเขา คุณใช้ชีวิตอย่างอิสระเสรี แล้วตอนนี้จะมาแสดงละครให้ผมดูอีกหรอ?”

ในขณะเดียวกันเองมือใหญ่ได้ดึงเธอเข้ามา

เขาเอาเธอมากอดไว้ที่ด้านหน้าอก แล้วถามด้วยเสียงหนักๆ ร่างสูงใหญ่บีบจ้องมองเธอ ตานั้นแดงกล่ำเหมือนถูกเลือดสาด

ทั่วทั้งสมองของเส้นหมี่มีเสียงวิงวิง ช่วงระหว่างหน้าอกนั้นเจ็บเหมือนถูกแยกออกเป็นเสี่ยงๆ

“ปะ…เปล่านะ ฉันไม่แสดงละครให้คุณดู ถ้า….ถ้าย้อนกลับมาได้ ฉันจะไม่พูดคำพูดพวกนี้”

“ย้อนกลับมาได้งั้นหรอ?”

แสนรักอารมณ์ประทุขึ้นมาถึงขีดสุด แล้วพูดเสียงเยาะเย้ยว่า “ย้อนกลับคืนมาแล้วจะให้อภัยได้ไหม? งั้นคุณจะยกโทษเรื่องที่พ่อของผมทำกับคุณในตอนนั้นได้หรือเปล่า หรือการตายของแต่งฝันถือว่าเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นได้ไหม?”