ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 314

ในที่สุดเส้นหมี่ก็พึ่งสติปัญญาของตัวเองเพื่อได้อยู่ที่นี่ต่ออีก

พวกเด็กๆก็ดีใจ พอหลังจากที่แดดดี๊ไป พวกเขาก็เข้ามาวนเวียนรอบๆหม่ามี๊

“หม่ามี๊ เป็นหนูคนแรกที่เข้าไปขวางแดดดี๊ รินจังลูกรักเก่งไหม?” หนูรินจังโผเข้ามากอดหม่ามี๊ เริ่มพูดผลงานความสำเร็จ

เส้นหมี่กอดเจ้าเด็กน้อย แล้วหอมที่ใบน้อยๆไปหลายยก

“เก่งที่สุดเลย ลูกรักของแม่เก่งที่สุด!”

“แล้วผมล่ะครับ? หม่ามี๊ยังมีผมนะ ผมเป็นคนปล่อยข่าว พอผมเห็นรถของแดดดี๊มา ก็เรียกพวกเขามาเลย”

“ผมก็ด้วย”

ได้ยินคำชมของหม่ามี๊ เด็กทั้งสองคนก็เข้ามาต่างก็อยากได้รับคำชื่นชมเหมือนน้องสาว

เส้นหมี่ทำกับลูกรักตามที่พวกเขาปรารถนาเหมือนกันทุกคน สี่คนแม่ลูกพูดคุยส่งเสียงกันอยู่ในห้อง ระหว่างนั้นใบหน้าคิวคิวก็เผยให้เห็นความซีดเซียว

“อึ๊ย…..”

“เป็นอะไรหรอลูกคิวคิว ไม่สบายตรงไหน?” เส้นหมี่เห็นก็ให้รีบกอดเขาแล้วถามอย่างเป็นห่วง

“หม่ามี๊พี่ชายปวดท้อง ช่วงนี้เป็นอย่างนี้ตลอดเลย ปวดท้องอยู่บ่อยๆ” หนูรินจังเห็นก็รีบเข้ามาใช้มือน้อยๆมาลูบที่ใบหน้าของพี่ชาย แล้วอธิบายให้กับหม่ามี๊

ปวดอยู่บ่อยๆหรอ?

ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ โรคกระเพาะอักเสบของเด็กกินเวลามานานอย่างนี้เลยหรอ?

เส้นหมี่คิดไปถึงจุดประสงค์เดิมของตัวเอง ใจก็ร้อนรุ่มทันที เธอรีบอุ้มคิวคิวออกไปหาพี่ภา

“พี่ภาคะ หนูถามอะไรหน่อยคะ ตกลงว่าคิวคิวเป็นอะไรกันแน่คะ? ทำไมเขาป่วยนานยังไม่หาย? เขาป่วยเป็นอะไรคะ? ที่โรงพยาบาลได้ให้ประวัติคนไข้มาไหมคะ หนูขอดูหน่อยค่ะ?”

“หา? อาการป่วยของคิวคิวคุณชายเล็กหรอคะ เขาไม่ได้ตรวจดูที่โรงพยาบาลหรอกค่ะ เป็นคุณแครอทที่ช่วยตรวจดูอาการให้เขา ก่อนหน้านี้อยู่ที่โรงพยาบาลก็ไม่ดีเลย คุณผู้ชายเลยให้คุณแครอทรักษาให้กับเขาค่ะ”

พี่ภาที่กำลังสาละวนอยู่ในห้องครัว พอได้ยินเส้นหมี่ถามคำถามนี้ก็รีบเล่าเรื่องราวที่ผ่านมาให้ฟัง

แครอทยังเป็นคนตรวจให้อีก?

ทันใดนั้นเส้นหมี่เกิดลางสังหรณ์ที่ไม่ค่อยดี “ทำไมโรงพยาบาลถึงตรวจไม่ดี? มันรุนแรงขนาดนั้นเลยหรอคะ?”

พี่ภาขมวดคิ้ว “พี่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน แต่คุณแครอทบอกว่าคิวคิวคุณชายเล็กนั้นเป็นโรคติดต่อจากเชื้อรา ช่วงนี้เขาก็รับการรักษาอยู่ที่สถาบันวิจัยนะ”

เส้นหมี่ “…….”

แค่คำพูดนั้น หัวใจของเธอก็เหมือนถูกกลืนกิน

ความชำนาญในการรักษาของแครอทนั้นเธอรู้ดี พรสวรรค์ทั้งทางด้านจิตวิทยา ความหลงใหลเรื่องเภสัชศาสตร์ ถ้าเธอยังกำลังทำวิจัยแล้วอาการป่วยของเด็กนั้นคือเป็นยังไงกันแน่?

เส้นหมี่ทนไม่ไหว ตอนนั้นจึงฝากเด็กไว้กับพี่ภา แล้วตัวเธอก็ไปสถาบันวิจัยของแครอทคนเดียว

“เส้นหมี่? คุณมาที่นี่ทำไม? เมื่อเช้ายังไม่ให้ฉันดูอาการให้เลยนิ?”

แครอทค่อนข้างที่จะผูกพยาบาท พอหลังจากเปิดประตูออกได้เห็นเส้นหมี่ เธอรีบเข้ามาขวางไว้อย่างไม่พอใจ ไม่ให้เธอเข้าไปแล้วยังเอ่ยถึงเรื่องเมื่อเช้าอีกด้วย

เส้นหมี่เลยทำได้แค่พูดขอโทษเธอ “ขอโทษค่ะคุณแครอท เมื่อเช้าฉันเสียมารยาทเอง หวังว่าคุณจะไม่ถือสานะคะ ที่ฉันมาก็เพื่อที่จะถามคุณเรื่องอาการป่วยของลูกชายฉันค่ะ”

“อาการป่วยหรอคะ?”

ไม่พูดถึงเรื่องนี้ยังโอเค แต่พอพูดขึ้นมา แครอทก็ทำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจเส้นหมี่มากยิ่งขึ้น

“คุณมาเพื่ออยากรู้ คุณจะดูเข้าใจหรอคะ คุณเป็นแพทย์แผนจีนที่เปลี่ยนอาชีพมา ขนาดวิชาแพทย์ในมหาลัยคุณยังไม่เคยเรียน คุณจะเข้าใจการวิจัยพวกนี้ของฉันหรอคะ?”

“จริงค่ะ บางด้านฉันก็สู้คุณไม่ได้ แต่อยากรบกวนคุณ ขอให้ฉันดูหน่อยเถอะค่ะ”

เส้นหมี่อดทนเพื่อลูกชาย เธอวางท่าทีอ่อนน้อมถ่อมตนถึงขั้นนี้

ดีที่พอผู้หญิงคนนี้ได้ยินว่าเธอสู้เธอไม่ได้ ก็ให้รู้สึกพอใจ หลบออกมาเพื่อให้เส้นหมี่เข้าไปด้านใน

“คุณวางใจได้นะ อาการป่วยของลูกชายคุณ ฉันจะรักษาเขาให้หาย ตอนนี้เริ่มมีเบาะแสแล้ว”

“คุณหมายถึงโรคติดต่อจากเชื้อรานั่นใช่หรือเปล่า?”

เส้นหมี่เอียงหน้ามองมายังเธอ “โรคติดต่อจากเชื้อรานี้เป็นเชื้อโรคที่พบได้มากในทางการแพทย์ใช้ยาฆ่าเชื้อก็ได้ไม่ใช่หรอคะ?”

แครอทแสยะยิ้ม “ก็ต้องดูว่าโรคติดต่อเชื้อราอะไร ลูกชายคุณ คุณอยากรู้หรือเปล่าว่ามันเกิดอะไร?”

เส้นหมี่ “……..”

เธอได้ยินคำพูดนี้ใจก็หน่วงขึ้นอีก

เธอหมายความว่าไง? อะไรที่เรียกว่ามันเกิดอะไร?

เส้นหมี่กระวนกระวายใจยิ่งขึ้น ตามผู้หญิงคนนี้เข้าไปในห้องทดลองของเธอติดๆ ทันใดนั้นบนเวทีเธอเห็นแสงไฟที่สว่างสไหว กล้องขยายได้วางอยู่ตรงนั้น และในเวลานี้ตรงก้นข้างล่างเหมือนมีตัวอย่างเลือดวางไว้อยู่

“ฉันดูนี่หน่อยนะคะ”

เธอสังเกตเห็นอย่างฉลาดว่านี่เป็นเลือดของลูกชาย ดังนั้นไม่รอการยินยอมของเธอ เธอก็รีบเข้าไปแตะที่กล้องขยายมาตรวจดู

สำหรับการแพทย์แผนปัจจุบันนั้น เธอไม่เชี่ยวชาญเลยจริงๆ แต่ว่าเป็นหมอมานาน ของเหล่านี้ก็ยังดูเป็น

แต่เธอกลับพบว่าตอนที่เห็นตัวอย่างเลือดในกล้องขยายชัดเจนนั้น อาการอักเสบที่ปกติเซลล์เม็ดเลือดขาวจะเพิ่มมากขึ้น ในเวลานี้ในตัวอย่างเลือดกลับต่ำลงอย่างน่าประหลาดใจ เกือบจะเกินเส้นที่เตือนเอาไว้แล้ว

“ทำไมถึงเป็นแบบนี้? ช่วงที่ผ่านมานี้ตัวอย่างเลือดของเป็นอย่างนี้มาตลอดเลยหรอคะ?”

“ใช่ค่ะ ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว ตอนแรกนั้นแทบจะไม่มีเลย” แครอทพูดทิ้งท้ายออกมา

ใบหน้าน้อยๆของเส้นหมี่ซีดลงทันใด

เกือบจะไม่มีนั่นเป็นไปไม่ได้ ผู้หญิงคนนี้ต้องพูดเว่อร์ไปแน่นอน แต่เธอพูดอย่างนี้ได้ก็ยืนยันความเลวร้ายของสถานการณ์ในตอนนั้นแล้ว