ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 318

เวลานี้เส้นหมี่กำลังอยู่ในห้องทดลองของแครอท

“ผลออกมาหรือยังคะ?”

“ค่ะ ในของหวานนี้มีเชื้อราตัวเดียวกันกับที่อยู่บนร่างของคิวคิวจริงๆค่ะ คุณเอามันมาได้ยังไงคะ?”

แครอทที่ได้ผลลัพธ์จากการตรวจสอบผ่านแว่นขยายแล้วก็แปลกประหลาดใจนัก เธอรีบถามเส้นหมี่ว่าเอาของสิ่งนี้มาจากที่ไหน?

เส้นหมี่จะพูดเรื่องนี้ได้ที่ไหนกัน?

หลังจากที่เธอได้ฟังผลลัพธ์ ความรู้สึกโกรธที่แนบแน่นอยู่ในหน้าอกก็ทะลักออกมาจนตัวสั่น

ทำไม?

สุเชาวน์นั้นเป็นปู่เล็กของเด็กๆ ทำไมเขาต้องลงมือโหดเหี้ยมอย่างนี้กับเด็กที่เพิ่งอายุห้าขวบด้วย?

อีกอย่างคิวคิวบอกว่าที่เขาดื่มเพราะชินชินบอกว่าก่อนหน้านี้ทุกครั้งที่ไปที่นั่นมักจะป่วย ถ้าจะว่าอย่างนี้แล้วชินชินก็โดนทำร้ายจากเขาตลอดเหมือนกันหรอ?

เส้นหมี่โกรธแทบบ้า!

แครอทเห็นอารมณ์ของเธอก็ยิ่งรู้สึกแปลกใจมากยิ่งขึ้น “คุณเป็นอะไรไป? ตกลงว่าเรื่องนี้มันเกิดมาจากไหน คุณอย่าบอกฉันนะว่าที่คุณเจ็บไปทั่วทั้งร่างก็เพื่อให้ได้สิ่งนี้มา”

เส้นหมี่ “……”

ทั่วร่างเต็มไปด้วยความโกรธที่ดูเยือกเย็นหน้าหวาดกลัว เธอไม่มีอารมณ์มาตอบคำถามอะไรทั้งนั้น

หลังจากนั้นเธอหันตัวเดินกลับไป

แครอทอ้าปากค้าง!

“ผู้หญิงคนนี้ท่าจะบ้า นึกอยากมาก็มานึกอยากไปก็ไป เธอคิดว่าเธอเป็นใครเนี่ย แล้วยังให้ฉันช่วยทำงานให้เธออีก” เธอแทบจะแผดเสียง

แต่เส้นหมี่ก็ไม่ได้สนใจ หลังจากที่ออกมาจากห้องทดลอง เธอก็พาพวกเด็กกลับไปวิลล่า

เอ๊ะ? กลับมาแล้วหรอ?

หลังจากที่กลับมา เธอเหลือบไปเห็นโรงรถนั้นมีรถเบนลีย์สีดำจอดอยู่ ทันใดนั้นเธอให้ฮึกเหิมขึ้นมา

“พี่ภา คุณผู้ชายกลับมาแล้วใช่ไหมคะ?”

“ใช่ค่ะ อยู่ชั้นบน แล้วยังถามคุณ……”

พูดยังไม่ทันจบ ผู้หญิงคนนี้ก็เดินผ่านเธอขึ้นไปชั้นบน รีบร้อนจนขนาดเด็กๆที่อยู่ข้างหลังก็ไม่สนใจ

เจ้าเด็กคนนี้ทำไมถึงรีบขนาดนั้น?

พี่ภาไม่มีทางเลือก เลยทำได้แค่เข้าไปทักทายพวกเด็กๆ

แต่หลังจากที่เส้นหมี่ขึ้นไปชั้นบนก็มีความโกรธและความฮึกเหิม เธอเลยไปที่หน้าประตูห้องของแสนรักทันที

“แสนรัก? คุณอยู่ในห้องไหม? ฉันมีเรื่องสำคัญจะคุยกับคุณ”

“……”

ไม่มีเสียง ในห้องที่ประตูปิดอยู่นี้ ไม่มีการตอบสนองใดๆ เหมือนไม่มีคนอยู่ข้างใน

เป็นไปไม่ได้นะ พี่ภาบอกว่าเขาอยู่ชั้นบนไม่ใช่หรอ?

อีกอย่างรถก็จอดอยู่ข้างล่าง

เส้นหมี่เลยตัดสินใจเดินเข้าไปดู กลับคิดไม่ถึงว่าขณะที่เธอเปิดประตูเข้าไปนั้น ผู้ชายที่คลุมผ้าเช็ดตัวท่อนล่างไว้ก็ได้เดินออกมาจากห้องน้ำ

“อ๊า”

เส้นหมี่เห็นก็รีบหันหลังไปอย่างอายๆพลางเอามือปิดตาตัวเอง “คุณ….ทำไมคุณอาบน้ำกลางวันแสกๆ เสื้อผ้าก็ไม่ใส่ออกมา”

แสนรัก “…..”

ไร้สาระ เขาอยู่ในห้องของตัวเอง อาบน้ำแล้วทำไมต้องใส่เสื้อผ้า?

อีกอย่างกลางวันแสกๆอาบน้ำไม่ได้หรอ?

ผู้ชายยืนมองผู้หญิงที่เอามือปิดหน้าตัวเองและหันหลังเขาด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึก ผ่านไปสักพัก เขาเลยเอ่ยขึ้น “มีส่วนไหนบนร่างกายผมที่คุณไม่เคยเห็น?”

เปรี๊ยง!!

ทันใดนั้นเส้นหมี่รู้สึกเหมือนโดนฟ้าผ่า ครั้งนี้ไม่ใช่เขินจนหน้าแดง แต่เธอจะดึงประตูเดินหนีออกไป

ขายหน้าชะมัด!

“เดี๋ยว….เดี๋ยวอีกสักพักค่อยมาหาคุณ” เธอเอ่ยปากพูดขึ้นแล้วเตรียมตัวที่จะออกไป

แต่ว่ายังไม่ทันที่จะได้จับลูกบิดประตูก็มีมือใหญ่จากด้านหลังมายืนเข้ามาจับไว้ ทั่วทั้งร่างของเธอถูกบังคับให้หันกลับมา

“พูดมา มีเรื่องอะไร?”

ผู้ชายที่ก้มลงมองผู้หญิงตรงหน้าบนร่างนั้นมีเม็ดน้ำอยู่ มันมาหยุดอยู่บนร่างที่กำยำล่ำสัน น่าเซ็กซี่เป็นที่สุด

ก็ไม่ต้องพูดถึงเสียงที่ออกมาจากปากนี้หรอก มันเหมือนมีความแหบๆทุ้มต่ำแฝงอยู่

เส้นหมี่กลืนน้ำลาย สองดวงตาร้อนผ่าวๆไม่กล้ามองไปที่ร่าง

“เอ่อ….เอ่ออาการป่วยของคิวคิว ฉันสืบมาได้แล้วนะคะ อาเล็กเป็นคนวางยาพวกเขาค่ะ”

“คุณว่าไงนะ?”

ผู้ชายที่จ้องมองผู้หญิงคนนี้ในสมองนั้นมีความอ่อนโยนที่เผยออกมาอย่างควบคุมไม่ได้ พอได้ยินคำพูดนี้ เขาก็ชะงัก

เส้นหมี่เห็นดังนั้นเลยหยิบผลการตรวจสอบที่ได้มาจากแครอทออกมายื่นให้กับผู้ชายด้วยสีหน้าแดงกล่ำ

“คุณดูนี่สิ นี่เป็นขนมหวานที่ฉันไปขโมยมาจากคฤหาสน์หลังเก่าวันนี้ ตอนนั้นเขายกมาเสิร์ฟให้คิวคิวกินอีก ฉันก็เลยถือโอกาสหยิบกลับมาเพื่อส่งให้แครอทตรวจสอบ”

ความร้อนระอุที่อยู่บนร่างของผู้ชายนั้นก็ให้เย็นลง

เขารับผลการตรวจสอบมาดู สายตากวาดมองสิ่งที่อยู่บนนั้น ทันใดนั้นร่างกายก็ปรากฏความอาฆาตที่น่ากลัวอย่างขีดสุด

“ดังนั้นวันที่คุณไปคฤหาสน์หลังเก่าก็เพื่อสิ่งนี้หรอ?”

“ใช่น่ะสิ ชินชินบอกว่าคิวคิวป่วยเป็นเพราะสิ่งที่เขาพูดมาว่า ก่อนหน้านี้ทุกครั้งที่ไปบ้านปู่เล็กกลับมาเขามักจะป่วย หลังจากนั้นคิวคิวเลยอย่างทดลอง ผลสุดท้ายให้ป่วยจริงๆ วันนี้ฉันเลยตั้งใจไปดู คิดไม่ถึงว่าจะเป็นเรื่องจริง!”

เส้นหมี่อารมณ์กลับมาปกติ เริ่มเล่าเรื่องราวให้ฟัง

แต่ตอนที่เธอเล่าความโหดเหี้ยมของสุชาวน์ นัยน์ตาที่สุกใสมีไฟโทสะรุกรานอยู่ อยากที่จะจัดการเขาไปเสียให้สิ้นซาก

ไอสัตว์นรกคนนี้!

ความน่ากลัวของแสนรักให้ปกคลุมเข้ามา