ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 32

วันรุ่งขึ้น

เนื่องจากเด็กทั้งสองคนจะต้องไปโรงเรียนอนุบาลที่ใหม่ เส้นหมี่จึงตื่นขึ้นมาตั้งแต่เช้า ทำอาหารเช้าที่พวกเขาชอบทานมากที่สุดให้ทั้งสองคน

“รินจังลูกรัก ตื่นได้แล้วลูก วันนี้จะต้องไปโรงเรียนอนุบาลแล้วนะคะ”

“อือ....ไม่เอาไม่เอา รินจังยังไม่ตื่นเลย”

เด็กผู้หญิงชอบตื่นแล้วแต่ไม่ยอมลุก ได้ยินเสียงหม่ามี๊เลือนราง รินจังที่ยังนอนไม่เต็มอิ่มไม่ยอมแล้ว ร่างเล็กๆขดม้วนอยู่ในผ้าห่มสีชมพู

ม้วนจนกลายเป็นตัวไหม ทำให้หม่ามี๊แกะผ้าห่มไม่ออกด้วยเช่นกัน

เส้นหมี่เห็นแล้ว อยากจะขำมาก

ไม่ได้แกะออกเลย เธอยื่นนิ้วหนึ่งออกไปเกาตรงคอเล็กๆขาวเนียนของลูกสาวสองที แล้วเสียงหัวเราะกิ๊กกักของลูกก็ดีงออกมาจากม้วนผ้าห่ม

ส่วนลูกชายนั้นก็ตัดความยุ่งยากไปได้อีกมาก

ตั้งแต่ที่หม่ามี๊เริ่มผลักประตูมา เขาก็รีบลุกขึ้นมาจากผ้าห่มอย่างรวดเร็ว จากนั้น ก็เดินมาหาเสื้อผ้าเปลี่ยนที่หน้าตู้เสื้อผ้า แล้วเข้าไปในห้องน้ำ

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ทั้งสามแม่ลูกเก็บของเรียบร้อยแล้ว

“หม่ามี๊ จะมารับพวกเราประมาณกี่โมงครับ? อย่ามาช้านะ”

คิวคิวเห็นหม่ามี๊รีบร้อนส่งตัวเองกับน้องสาวออกจากบ้าน ก็แสดงอาการเสียใจเล็กน้อยออกมา

เส้นหมี่ได้ยินแล้ว จึงรีบรับปากกับลูกชาย : “ไม่หรอกครับ หม่ามี๊จะต้องมารับพวกหนูตรงเวลาเลิกเรียนของที่โรงเรียนแน่นอน”

ผลปรากฏว่า สุนัขจิ้งจอกตัวน้อยกับน้องสาวที่นั่งอยู่ข้างหลังมองสบตากันแล้วยิ้ม

โรงเรียนอนุบาลเลิกเรียนแล้วถึงมารับ ถ้าอย่างนั้นวันนี้พวกเขาก็มีเวลาที่จะปฏิบัติการเพียงพอแล้ว!

คนไม่ดี รอก่อนเถอะ หนูคิวของคุณจะไปหาคุณเดี๋ยวนี้แล้ว!!

——

วันนี้เส้นหมี่มีธุระจริงๆ

เธอนัดกับเคมีเอาไว้ วันนี้เช้าถ้าหากแสนรักตื่นขึ้นมาแล้วรู้สึกดี เธอก็สามารถไปได้ทันที เหตุผลก็คือไปรักษาอาการป่วยของเขาต่อนั่นเอง

ดังนั้น เธอจึงจำเป็นที่จะต้องรีบไปที่เรืองรอง

เส้นหมี่ถือโทรศัพท์มือถือเข้าไปในร้านยา เป็นอย่างที่คิดไว้ เธอเพิ่งจะเปิดใบสั่งยายื่นสั่งให้คนขายยาในร้าน โทรศัพท์มือถือก็ได้รับข้อความจากเคมี

“เค ช่วงนี้นายว่างมากไม่มีอะไรทำใช่ไหม?”

อยู่ดีๆ ชายหนุ่มที่เดินลงมาอย่างรวดเร็วนั้นก็จ้องมองเคอย่างเย็นชาแล้วเอ่ยขึ้นมาแบบนี้

หลังจากที่เคตัวสั่นขึ้นมาในทันทีแล้วนั้นก็ไม่กล้าเอ่ยพูดออกมาอีก!

ช่างแล้ว เพื่อเป็นการรักษาชีวิตตัวเองเอาไว้ ไม่ต้องไปยุ่งวุ่นวายอีกจะดีกว่า เขาทำถึงขนาดนี้แล้ว จะสามารถคว้าโอกาสนี้เอาไว้ได้หรือเปล่า ผู้หญิงคนนั้นก็ต้องพึ่งพาอาศัยตัวเองแล้ว

เคตามหลังประธานไปอย่างยอมรับชะตากรรม

แต่ใครก็คงคิดไม่ถึง ว่าตอนที่ทั้งสองคนจะออกไปนั้น ร่างบางร่างหนึ่งจู่ๆก็พุ่งเข้ามาจากด้านนอกมาอยู่ตรงหน้าพวกเขา เสียงร้องดังขึ้น อีกนิดเดียวเกือบจะชนเข้ากับร่างของแสนรักอยู่แล้ว!

เค : “……..”

โอ้ พระเจ้า สถานการณ์โหดร้ายมาแล้ว รีบหนีสิ!

เขาแอบหนีไปแล้ว ส่วนเส้นหมี่ที่เกือบจะชนเข้ากับคนนั้น หลังจากที่มีปฏิกิริยาตอบสนองมาแล้วนั้น ก็มองไปยังชายหนุ่มที่เหมือนกับหอเหล็กตรงหน้า ก็ถอยออกมาหนึ่งก้าวด้วยความตกใจเช่นกัน

“อรุณ...อรุณสวัสดิ์ค่ะ ประธานแสนรัก ไป....ไปทำงานเหรอคะ”

เธอยกมือขึ้นเหมือนกับสุนัขยกเท้าของตัวเองขึ้นมา ยิ้มไปพลางเอ่ยทักทายกับคนเผด็จการคนนี้