ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 320
สรุปบท บทที่ 320 เธอมีความรู้สึกแตกต่าง: ยัยหมอวายร้ายที่รัก
ตอน บทที่ 320 เธอมีความรู้สึกแตกต่าง จาก ยัยหมอวายร้ายที่รัก – ความลับ ความรัก และการเปลี่ยนแปลง
บทที่ 320 เธอมีความรู้สึกแตกต่าง คือตอนที่เปี่ยมด้วยอารมณ์และสาระในนิยายโรแมนซ์ ยัยหมอวายร้ายที่รัก ที่เขียนโดย เมียวเมียว เรื่องราวดำเนินสู่จุดสำคัญ ไม่ว่าจะเป็นการเปิดเผยใจตัวละคร การตัดสินใจที่ส่งผลต่ออนาคต หรือความลับที่ซ่อนมานาน เรียกได้ว่าเป็นตอนที่นักอ่านรอคอย
“โอเค ในเมื่อไม่มีเรื่องอะไรแล้ว ก็รีบนอนพักผ่อน”
ในเวลานี้อารมณ์ของแสนรักก็ดีขึ้น เขาเห็นว่าเธอไม่มีอะไรจะพูดแล้ว เลยพูดทิ้งท้ายเตรียมที่จะเดินออกไป
เส้นหมี่พยักหน้า เธอโค้งตัวลงเพื่อที่จะเก็บกระดาษขาวขึ้นมาจากพื้น กลับคิดไม่ถึงว่าจะไปโดนแผลที่อยู่บนร่างกาย ทันใดนั้นให้ส่งเสียงร้องออกมา เธอห้ามไม่ให้ส่งเสียงออกมาไม่ได้
“เป็นอะไรหรอ?”
พอสิ้นเสียงผู้ชายที่เดินมาถึงปากประตูก็หันมามอง
เส้นหมี่สีหน้าเปลี่ยน รีบทำท่าเหมือนไม่เป็นอะไร “ไม่เป็นไรๆ เก็บกระดาษน่ะ คุณกลับไปนอนเถอะ พรุ่งนี้ยังต้องทำงานนะ”
เธอไม่อยากให้เขาเห็นว่าเธอได้รับบาดเจ็บ ไม่งั้นปากของเขาคงต้องต่อว่าเธอต่างๆนานาว่าเธอไม่ได้เรื่อง
แต่ว่าพอผู้ชายคนนี้ได้ยินคำพูดของเธอ เขาก็ยืนหรี่ตาอยู่ตรงนั้น สายตามีเลศนัย “ไม่เป็นไรแล้วหรอ?”
เส้นหมี่ “อ๊า?”
เพียงแค่หนึ่งวินาทีเท่านั้นศีรษะของเธอเหมือนลานส่งคลื่นวิทยุ ที่เริ่มเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว
เธอพูดผิดหรอ?
เดี๋ยว!!
เธอพูดผิดไปจริงๆ ตอนนี้เธอแกล้งป่วยเพื่อให้อยู่ที่นี่ต่อไม่ใช่หรอ เมื่อกี้เธอพูดว่าไม่เป็นไร นี่เป็นการขุดหลุมฝังศพให้ตัวเองชัดๆ!!!
เส้นหมี่ยังถือว่าฉลาด เธอรีบโต้กลับทันที เธอเอ่ยปากขึ้นว่า “ม่ะ…..ไม่ใช่ ฉัน….ฉันยังไม่ดีขึ้นเลย”
“ยังไม่ดีขึ้นอีกแล้วหรอ?”
“ใช่ๆ ยังไม่ดีขึ้น คุณดูสิๆ ท้องของฉันตรงนี้เขียวไปหมด”
เธอตกใจสายตาที่ขรึมลงอย่างนี้ เลยถกเสื้อออกข้างนึงเพื่อให้เขาดูแผลของเธอ
แม่เจ้า!
นี่ถือเป็นความโชคดีในความโชคร้ายหรือเปล่า? ในที่สุดเธอก็มีรอยแผลที่สามารถเอาออกมาให้ดูได้
สายตาของแสนรักให้เยือกเย็นลง เขาจ้องมองรอยช้ำบนผิวขาวของเธอ นัยน์ตาเยือกเย็น ทันใดนั้นทั่วร่างก็ปรากฏให้เห็นความอาฆาตออกมา
ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเธอนั้นแกล้งป่วย
เขาพูดอย่างนี้ก็เพื่อบีบบังคับให้สาวซื่อคนนี้เอาแผลออกมาให้ดู
แผลนี้น่าจะเป็นไอสุเชาวน์ที่ทำสินะ?
เขาเดินเข้ามาด้วยสายตาขรึมลง แล้วดึงมือเธอออก
เส้นหมี่ “อ๊า…”
เธอตกใจเบิกตากว้างจ้องมองไปที่ผู้ชายด้วยความหวาดกลัว
“คุณ…..คุณจะทำอะไร? ฉันยังไม่หายดีจริงๆนะ ฉันไม่ได้โกหกคุณ”
“แล้วไงล่ะ?”
“หา?” ในความลุกลี้ลุกลนทำให้เส้นหมี่ตามเขาไม่ทัน เธอทำได้แค่มองเขาด้วยความเกร็งๆกลัวๆ
เขารู้สึกว่าตรงหน้าท้องให้มีความร้อนระอุขึ้นมา ต้องฝืนสายตาให้มองมายังที่รอยแผลของเธอ
ตรงจุดนั้นเป็นรอยช้ำเขียวที่ใหญ่มาก พอมันมาอยู่บนผิวของผู้หญิงที่ขาวให้ไม่เข้าตายิ่งนัก ดูก็รู้แล้วว่าสถานการณ์ในตอนนั้นรุนแรงมาก
“คุณไม่คิดหรือไงว่าเขาจะฆ่าคุณในตอนนั้น?”
“….หื้ม?”
ใบหน้าน้อยๆของเส้นหมี่ที่กำลังแดงได้หันมองไปทางอื่น เมื่อได้ยินคำพูดนี้ เธอก็หันกลับมา และสบตากับลูกตาดำคู่นั้นพอดี
มันลึกซึ้งจนมองไม่เห็นอะไร แต่ความโกรธและความเจ็บปวดที่มีอยู่ในนั้น กลับชัดเจน
เส้นหมี่หัวใจเต้นแรงขึ้นมาทุกที
“ฉัน….ตอนนั้นฉันไม่ได้คิดอะไรเยอะ ฉันคิด…คิดแค่ว่าอยากที่จะหาสาเหตุของโรคของคิวคิวเจอ” เธอรีบดึงสายตากลับมาทันที ความลุกลี้ลุกลนในชั่วขณะนั้นทำให้หัวใจของเธอเต้นเร็วขึ้น
แสนรักชะงัก
เพื่อลูก ผู้หญิงที่ไม่คิดแม้แต่ชีวิต ทำไมตอนนั้นถึงบอกเขาว่าเธอไม่ต้องการพวกเขาแล้ว?
นัยน์ตาของแสนรักให้มีความขรึมลง และหันโฟกัสกลับมา เขาหยิบขวดยาที่ขจัดเลือดคั่งมาเทใส่ฝ่ามือแล้วถูๆ หลังจากนั้นก็มาแตะที่ผิวนุ่มนิ่มบริเวณรอยนั้น
“อ๊า….”
เส้นหมี่ร้องออกมาทันที!
ความเจ็บปวดที่รอยแผลบวกกับการสัมผัสร้อนผ่าวของฝ่ามือเขา ทำให้เธอเกิดความรู้สึกที่แตกต่างมาก
ประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก