ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 335

แครอทมองไปที่ใบหน้าเล็กๆที่ร้ายกาจนั้น เป็นครั้งแรกที่รู้สึกอึดอัดใจกับเด็กน้อย

“ชินชิน นี่เราเป็นอะไรไป ? ทำไมถึงได้หยาบคายกับน้าแบบนี้ ? น้าไม่ได้ทำอะไรเราสักหน่อย ? แค่ถามเรื่องน้องเท่านั้น ”

“เพราะน้าไม่คู่ควร！”

เด็กน้อยคนหนึ่ง กับคำพูดที่ไร้มิตรไมตรี ！

ความเย็นชาที่แผ่ซ่านออกมา อดไม่ได้ที่จะทำเอารู้สึกขนหัวลุกขึ้นมาเช่นกัน

ไม่คู่ควร ?

แครอทหมดคำพูดแล้วจริงๆ

นี่เป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็นเด็กน้อยพูดจาไม่สุภาพแบบนี้

ตั้งแต่วันนั้นที่เธอพาแด๊ดดี้ของพวกเขากลับมา ชายหนุ่มก็ล้มป่วยอย่างหนัก เธอบอกพวกเขาสองคนว่า เธอได้ลบภาพจำของหม่ามี๊ในความทรงจำของชายหนุ่มออกไปแล้ว และเธอเองก็คาดการณ์ไว้แล้วว่าความรู้สึกของพวกเขาที่มีต่อเธอก็คงจะไม่เหมือนเดิมอีก

แต่ไม่คิดว่า มันจะเลวร้ายขนาดนี้

สีหน้าของแครอทดูแย่ลงถนัดตา อยากจะสั่งสอนสักหน่อย ในตอนนี้เอง พี่ภาที่ได้ยินเสียงเอะอะก็เดินเข้ามา

“คุณหนูชินจัง มาทำอะไรอยู่ตรงนี้คะ ? ไม่ไปดูน้องเหรอ？”

“ไป”

ชินจังกางมือเล็กๆออกตรงหน้าเธอ ความเย็นชาและร้ายกาจที่มีเมื่อครู่แตกต่างกันราวกับเป็นคนละคน

แครอท“……”

พี่ภา“ต้องขอโทษด้วยนะคะคุณแครอท เราจะไปดูคุณหนูคิวคิวกัน คุณตามสบายนะคะ ”

หลังจากนั้น คนใช้คนนี้ก็ไม่ได้สนใจเธออีก อุ้มเด็กน้อยแล้วจากไป

แครอทอารมณ์เสียอย่างมาก！

นี่มันอะไรกัน ?

ตอนนี้ทุกคนต่างก็ไม่พอใจเธองั้นเหรอ ? เธอทำอะไรผิด ?

เธอพาผู้ชายคนนี้กลับมา และยังคอยดูแลช่วยเหลือ พวกเขายังจะไม่พอใจอะไรอีก ? นี่เธอยังทำได้ไม่ดีพออีกเหรอ?

เธอรู้สึกโกรธอย่างมาก

แต่ทว่า นี่เป็นเพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น เพราะหลังจากนั้นไม่นาน เธอที่กำลังจะไปโรงแรมที่จัดเลี้ยงงานหมั้น ยืนอยู่ในสวนของคฤหาสน์ ก็ได้รับสายจากแสนรัก

“แครอท กำหนดการเดินทางของวันนี้ยกเลิกนะ อาการบาดเจ็บของคิวคิวค่อนข้างรุนแรง ไปไม่ได้แล้ว ”

ชายหนุ่มที่พออ้าปากได้ก็พูดยกเลิกเรื่องสำคัญต่างๆ คำพูดคำจาไม่ลังเลเลยสักนิด น้ำเสียงของเขาฟังดูร้อนรน และวิตกกังวลเป็นอย่างมาก ทุกอย่างล้วนเป็นเพราะลูกชายของตัวเอง

แครอทหมดคำจะพูดอีกครั้ง

อยากจะพูดอะไร แต่แสนรักก็วางสายไปแล้ว

บ้าเอ๊ย！

ในวินาทีนั้น ความโกรธของเธอก็ถึงขีดสุดในทันที ！

เรื่องงานหมั้น สำหรับเธอแล้ว มันเป็นเรื่องที่ยากอย่างมาก เธอเป็นพวกเจ้าสาวที่กลัวฝน ตอนนั้นผู้ใหญ่ของทั้งสองครอบครัวอยากให้พวกเขาแต่งงานกัน

เธอปฏิเสธอย่างหนักแน่น

แต่ตอนนี้ เพื่อสุขภาพของเขา และเพื่อไม่ให้ต้องถูกผู้หญิงคนนั้นทำให้รู้สึกเจ็บปวดอีก เธอก็จึงเป็นฝ่ายพูดขอหมั้นกับเขา

ผลปรากฏว่า สิ่งที่ได้กลับมาคือแบบนี้เหรอ ?

แครอทเดือดจัด ยกโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วจะกดโทรไปถามเอากับชายหนุ่ม

และในตอนนี้เอง โทรศัพท์ของเธอ ก็มีคนโทรเข้ามาซะก่อน

“ฮัลโหล？”

“รอท ไหนว่าจะมาดูโรงแรมกันไม่ใช่เหรอ ? ทำไมยังไม่เจอใครเลย ? แม่กับพ่อของแกมาถึงที่โรงแรมแล้วนะ”

เป็นพ่อแม่ของเธอเอง บอกว่าพวกเขามาถึงที่โรงแรมแล้ว

เมื่อแครอทได้ยิน สีหน้าก็ดูแย่หนักเข้าไปอีก“ ดูโรงแรมอะไรกันล่ะ ? แสนรักหนีไปแล้ว งานหมั้นนี้ไม่ต้องจัดมันแล้ว！”

สีหน้าของแม่ของแครอทก็เปลี่ยนในทันที “ หนีไปแล้ว ? เกิดอะไรขึ้น ? เจ้าลูกคนนี้ พูดเหลวไหลอะไร ? อะไรคืองานหมั้นไม่ต้องจัดแล้ว ? พูดมาให้ชัดเจนเลยนะ！”

พ่อแม่ตระกูลลัดดาวัลย์พึงพอใจในแสนรักเป็นอย่างมาก เมื่อได้ยินลูกสาวบอกว่าไม่อยากจะหมั้นแล้ว พวกเขาก็ร้อนรนขึ้นมา

แครอทไม่มีทางเลือก สุดท้ายก็จึงบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดแบบรวบรัดให้ฟัง

ผลปรากฏว่า ทันทีที่เธอพูดจบ พ่อของแครอทก็ก่นด่าเธอขึ้นมาทันที“นี่แกยังจะโมโหอยู่อีกเหรอ ? ลูกเขาบาดเจ็บจนต้องเข้าโรงพยาบาล แกไม่คิดจะเป็นห่วงเขาเลยหรือไง ยังมาบ่นอยู่ที่นี่อีก ？”

“หนู——”

“หุบปากแกเดี๋ยวนี้ แล้วรีบไปโรงพยาบาลดูอาการของเด็กเลย ฉันกับแม่ของแกจะรีบตามไป！”

พ่อแครอทเป็นคนมีเหตุมีผลเช่นกัน รู้ว่าบางครั้งลูกสาวตัวเองก็เอาแต่ใจ หลังจากที่ดุด่าว่ากล่าวไป เขาก็กดวางสาย จากนั้นก็พาคนเป็นภรรยาเดินทางไปที่โรงพยาบาล

แครอทเองก็วางสายอย่างรู้สึกละอาย

จากนั้น เธอก็เดินทางไปที่โรงพยาบาลเช่นกัน

——

โรงพยาบาลราษฎร์

ในตอนนี้บาดแผลของคิวคิวได้รับการรักษาแล้ว ตอนที่เขาล้ม ฟันหน้าคะมำลงพื้นอย่างไม่ทันระวัง เลือดไหลท่วมปาก ทำเอาแสนรักตกใจเป็นอย่างมาก

“ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวจะมีฟันซี่ใหม่ที่สวยกว่างอกออกมาแทน ”

หมอที่ทำการรักษาคิวคิว เห็นเด็กน้อยน้ำตาคลอเบ้านอนคุดคู้อยู่ในอ้อมแขนของคนเป็นพ่อ ก็จึงพูดปลอบด้วยรอยยิ้ม

เมื่อแสนรักเห็นเด็กน้อยมีสภาพแบบนี้ ก็รู้สึกปวดใจอย่างมาก

เด็กคนนี้ เข้มแข็งและร่าเริงมาก นี่เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่ร้องไห้หนักขนาดนี้ ดวงตาเล็กๆก็ถึงกับปูดบวม

แสนรักตบหลังของเขาเบาๆ“ ไม่ต้องห่วงนะ คุณอาหมอไม่ได้พูดโกหก ต่อไปฟันของเราที่งอกมาใหม่นี้จะสวยกว่า และแข็งแรงกว่าด้วยนะ”

ชายหนุ่มบีบไปที่ปลายจมูกเล็กๆของเด็กน้อยอย่างอ่อนโยน

“จริงเหรอครับ？”

เมื่อคิวคิวได้ยิน ดวงตาที่บวมแดงก็กะพริบปริบๆอยู่ในอ้อมแขนของแด๊ดดี้ และหยุดร้องไห้

สิบนาทีต่อมา หมอได้เขียนใบสั่งยาให้ แสนรักก็จึงไปรับยา และคิวคิวก็นั่งรออยู่ในแผนกฉุกเฉินโดยมีคนเป็นพี่คอยนั่งอยู่เป็นเพื่อนด้วย

“เจ็บหรือเปล่า？”

“……ไม่เจ็บ！”

แม้ดวงตาเล็กๆจะยังแดงก่ำอยู่ ปากที่เป็นแผล ก็บวมปูดอย่างมาก แต่ในตอนนี้ เมื่อคิวคิวได้ยินพี่ชายเอ่ยถาม ก็กลั้นน้ำตาเอาไว้และส่ายหน้าให้อย่างเข้มแข็ง

เมื่อชินจังเห็น ก็กอดน้องชายด้วยความรู้สึกที่ตื้นตันและเจ็บปวดใจในทันที