ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 337

แม่เลี้ยง？

หรือว่าผู้ชายคนนั้นแต่งงานกับแครอทแล้ว？

เหมือนเธอราวกับมีอะไรบางอย่างมีบีบ ผ่านมาครึ่งปีเธอไม่รู้สึกรู้สาอะไรอีกต่อไป

ทว่าเวลานี้ เมื่อได้ยินข่าวนี้ แม้แต่หายใจก็ยังเจ็บปวด

“เป็นลูกชายของเขาด้วย เขาไม่สนใจเลยหรือคะ?”

“ถ้าเขาสนใจจะเป็นแบบนี้เหรอ? ตอนนี้ตระกูลลัดดาวัลย์กับตระกูลหิรัญชาใกล้จะอยู่ใต้ชายคาเดียวกันแล้ว พวกเขาใกล้จะย้ายเข้ามาอยู่ด้วยกันแล้ว ถ้าไม่อยากให้ลูกชายตายในมือพวกเขาก็รีบเสนอหน้ากลับมาเลย”

ธนาตย์ทิ้งประโยคจี้ตรงจุดเอาไว้

จากนั้นเขาก็วางสาย

ร่างกายเส้นหมี่โซเซ

ตระกูลลัดดาวัลย์จะย้ายเข้าไปอยู่แล้ว？

ก็ถูกอยู่ แครอทบอกว่าพวกเขาสองบ้านเคยคุยเรื่องปรองดองกันไว้ ตอนนี้ลูกสาวของพวกเขากลายเป็นคุณนายประจำตระกูลตระกูลหิรัญชาแล้ว ย้ายเข้าไปก็ไม่แปลก？

ทว่าพวกเขาจะแต่งงานก็แต่งกันสิ ทำไมต้องทารุณลูกชายของเส้นหมี่อย่างเธอด้วย？

หรือเป็นเพราะอีกหน่อยเขาจะมีลูกเพิ่ม ลูกสองคนนี้จึงไม่สำคัญอีกต่อไป？หรือว่าเป็นเพราะเธอเป็นคนคลอดสองคนนี้ จึงถูกปฏิบัติแบบนี้？

เส้นหมี่หลับตาลง

สุดท้ายเส้นหมี่ก็ตัดสินใจกลับไปด้วยตัวเอง

ปอร์เช่เห็นแล้วก็รื่นรมย์ใจยิ่ง วันออกเดินทาง เขาตื่นเช้าเพื่อไปส่งเธอที่สนามบินเป็นพิเศษ

“พี่สาว วางใจเถอะ นี่ที่มีผมอยู่ ผมจะดูแลรินจังเอง และจะดูแลงานด้วย”

“อืม”

เส้นหมี่พยักหน้านิดๆ

จากนั้นเธอก็ขึ้นเครื่อง

หลังจากได้สงบสติอารมณ์หนึ่งคืน ตอนนี้เธอก็ปรับอารมณ์ให้สงบได้แล้ว นอกจากลูกแล้ว สมองของเธอไม่มีอย่างอื่น

เส้นหมี่ขึ้นเครื่องบิน โดยเลือกที่นั่งติดหน้าต่าง และคนด้านข้างก็เป็นสาวชาวจีนพอดี

“ฉันรู้แล้วค่ะ ฉันรู้แล้ว ครั้งนี้ฉันจะถ่ายภาพให้สวยที่สุดเลยค่ะบอส ฉันรับรองว่าสำนักพิมพ์ของพวกเราต้องขายดีเป็นเทน้ำเทท่าแน่นอนค่ะ”

“……”

อีกฝ่ายพูดน้ำไหลไฟดับ สุดท้ายโดนสาวแอร์โฮสเตสเร่งเร้า ผู้หญิงคนนี้จึงวางสายและปิดเครื่อง

“ขอโทษด้วยนะคะ หัวหน้าฉันเร่งงานฉัน ไม่รบกวนคุณใช่ไหมคะ?” ผู้หญิงมีมารยาทไม่เบา ปิดเครื่องเสร็จก็พบว่าด้านข้างมีเส้นหมี่นั่งอยู่ จึงรีบกล่าวคำขอโทษ

เส้นหมี่ส่ายหัว สื่อให้รู้ว่าไม่เป็นไร

เดิมทีคิดว่าผู้หญิงคนนี้จะเงียบ ทว่าไม่นาน เธอก็เอานิตยสารออกมาหนึ่งฉบับ

“คุณดูสิ อันนี้เป็นนิตยสารรายสัปดาห์ของพวกเรา มีชื่อเสียงมากเลยนะคะ ส่วนมากข้างในจะเป็นฝีมือของฉันเองค่ะ คุณดูสิ”