ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 339

“วางใจเถอะ หม่ามี๊มาชัวร์ ผู้หญิงอย่างแม่เห็นลูกตัวเองโดนรังแกไม่ได้หรอก พี่รอดูได้เลย พวกเราได้เจอหม่ามี๊ที่โรงแรมแน่”

เขาทำตัวเหมือนผู้ใหญ่ จากนั้นก็ใช้ประสบการณ์ที่เคยอยู่กับผู้เป็นมารดาปลอบประโลมพี่ชาย

ชินจังได้ยิน ความกังวลในใจก็ผ่อนปรนลงนิดๆ

ทว่าเด็กน้อยทั้งสองคาดไม่ถึงว่า พวกเขาถูกส่งไปที่โรงแรม รอจนเจ้าสาวเข้างาน แต่หม่ามี๊ผู้โง่เขลาก็ยังคงไม่มาให้เห็นหน้า

เกิดอะไรขึ้น？

หรือว่าหม่ามี๊ไม่เอาลูกชายตัวเองแล้ว？

คิวคิวก็เริ่มขมวดคิ้วมุ่น

“แย่แล้ว หม่ามี๊ไปที่เรืองรองหรือเปล่า?” ทันใดนั้นเขาก็คิดถึงจุดนี้

ชินจังที่อยู่ด้านข้างได้ยินก็เบิกตากลมโต！

เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง！

โง่ขนาดนี้เลยหรือ？！！

แล้วทำไงล่ะทีนี้？แย่แล้ว เหมือนแด๊ดดี้ก็ยังไม่มา？เขาก็ไปที่เรืองรองด้วยหรือเปล่า？！！

เด็กทั้งสองคนเห็นความหวาดกลัวสะท้อนอยู่ในนัยน์ตาของอีกฝ่าย……

——

เส้นหมี่มาที่เรืองรองจริงดังคาด

เพราะเธอคิดว่า ลูกชายทั้งสองคนของเธอโดนทารุณเช่นนี้ ต้องทิ้งลูกๆไว้ที่บ้าน ไม่ให้ไปร่วมงานแต่งของเขากับผู้หญิงคนนั้นแน่

ดังนั้น เธอจึงมาที่นี่

ทว่าเมื่อเธอมาถึงคฤหาสน์หลังใหญ่ที่มีดอกไม้นาๆพันธุ์เต็มสวนหย่อม มันยังคงเหมือนครึ่งปีก่อนไม่เปลี่ยน ดอกไม้งามใต้ท้องฟ้าสีคราม ตัวบ้านตั้งอยู่กลางหุบเขา และยังมีต้นไม้เก่าแก่หลายต้นขับเน้นคฤหาสน์หลังนี้ประดุจปราสาทพระราชวังไม่มีผิดเพี้ยน

ทว่าทำไมเงียบกริบเพียงนี้？

เส้นหมี่รู้สึกไม่ชอบมาพากล

ทว่าเธอไม่คิดอะไรมาก เธอกลัวผู้รักษาความปลอดภัยเห็น จึงรีบดึงหมวกแก๊ปบังหน้า จากนั้นก็เร่งฝีเท้าเข้าไปด้านหลังของสวนหย่อม

การปีนเข้าไปคือวิธีที่ดีที่สุด

เส้นหมี่กระโดดลงจากกำแพง เตรียมจะย่องเบาเข้าไปหาลูกๆที่ชั้นสอง

ในขณะเดียวกันก็มีคนเดินมาทางนี้

“ไม่ต้องย้ายของพวกนี้ไปที่กุหลาบสีรุ้งเหรอ?”

“ไม่ต้องหรอกมั้ง คุณชายไม่ได้สั่งนิ ตรงนั้นตกแต่งแต่เฟอร์นิเจอร์ใหม่ ย้ายพวกนี้ไปก็กระไรอยู่”

คล้ายกับเป็นคนรับใช้สองคน

กุหลาบสีรุ้ง？

พวกเธอกำลังหมายถึงอะไร？บ้านใหม่เหรอ？

หรือว่าพวกเขาแต่งงานกันแล้วสร้างเรือนหอใหม่？เพราะเหตุนี้ ที่นี่จึงเงียบผิดปกติ คนรับใช้สองคนนี้จึงพูดแบบนี้ ใช่ไหม？

เส้นหมี่ผู้ฉลาดปราดเปรื่องนึกถึงจุดนี้ในบัดดล

ชั่วอึดใจเดียว ใบหน้าเธอก็ซีดขาว ความทรมานระดับเกือบหายใจไม่ออกจู่โจมเข้าใส่เธอ