ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 342

“แล้วครั้งนี้คุณกลับมาทำไม? ไม่เคยโผล่มาให้เห็นตลอดห้าปี อย่าบอกผมว่า เพราะได้ข่าวหมั้นของผม จึงกลับมาแบบไม่กลัวตายนะ?”

ผู้ชายคนนี้พูดถึงประโยคนี้ ดวงตาก็เปี่ยมไปด้วยความสะอิดสะเอียนคล้ายกับอยากจะอ้วก

ตอนนี้เส้นหมี่กำลังกินไข่อยู่พอดี

เมื่อได้ยินประโยคนี้กะทันหัน ไข่ในคอเธอก็กลืนไม่ลงอยู่นาน

ทำไมเขาถึงหลงตัวเองอะไรเบอร์นี้？

ทว่าครุ่นคิดดูแล้วก็ใช่ ตอนที่เขาจับตัวเธอที่โรงพยาบาลเคลียร์ ท่าทางเขาก็เป็นแบบนี้ คิดว่าเธอยังมีใจให้เขาตลอด

หัวใจเส้นหมี่ถูกบีบโดยไม่ทราบสาเหตุอีกครั้ง

“คุณคิดมากแล้ว ฉันแค่มาดูลูก”

“ดูลูก？คุณมาดูพวกเขาทำไม？คุณไม่ได้เลี้ยงพวกเขาโตสักหน่อย เกี่ยวอะไรกับคุณ？”ผู้ชายคนนี้พูดแบบไม่รักษาน้ำใจหนึ่งประโยค

เส้นหมี่“……”

อดทนไว้เถอะตัวเรา เห็นแก่ที่เขาจำอะไรไม่ได้และเห็นแก่หน้าลูกๆ

เส้นหมี่วางช้อนลง จากนั้นก็ยกน้ำอุ่นขึ้นมาดื่มสองคำ เธอรู้สึกสบายคอมากขึ้น จึงกลับไปจ้องผู้ชายคนนี้อย่างจริงจังอีกครั้ง

“แสนรัก ฉันมาเพราะได้ยินว่าคุณจะแต่งงานจริงๆ แต่ไม่ใช่เพื่อคุณ แต่เป็นเพราะลูก”

“คุณว่าอะไรนะ?”

“ฉันบอกว่า คุณแต่งงานก็จะมีชีวิตใหม่ ดังนั้น พวกเราเจรจากันหน่อยได้ไหม？มอบลูกทั้งสองคนให้ฉันดูแลเถอะ?”

“ให้คุณดูแล?”

เมื่อลั่นประโยคนี้ออกมา จากที่สีหน้าไม่สู้ดีนัก คล้ายกับได้ยินคำตลกอย่างไรอย่างนั้น

“เส้นหมี่ น้ำเข้าสมองหรือไง？กล้าแย่งลูกชายกับผม？”

“……”

ตรรกะแบบนี้ คงไม่มีใครเทียบเทียมแล้วแหล่ะ

เส้นหมี่รีบอธิบาย“ไม่ใช่แบบนี้ ฉันแค่อยากให้ชีวิตแต่งงานของพวกคุณดีขึ้น พวกคุณต้องมีลูกอีกแน่ แต่ก็ต้องหาเวลาดูแลลูกสองคนนี้อีก มันจะเหนื่อยเอา ดังนั้นฉันจึงอยากแบ่งภาระของคุณบ้าง”

เธอพูดอ้อมค้อมและจริงจังมาก

เพราะเธอกลัวพูดจาไม่เข้าหูแล้วจะยั่วโมโหผู้ชายคนนี้ จากนั้นก็ไม่มีสิทธิ์เจรจาต่อรอง

แต่น่าเสียดาย เธออุตส่าห์พูดประนีประนอมถึงขั้นนี้ ทว่าเขาก็ไม่รู้สึกรู้สาเลยสักนิด

“อย่ามาเล่นละครตบตาหน่อยเลย แบ่งภาระอะไรกัน？ถ้าคุณมีความรับผิดชอบจริง ทำไมห้าปีที่ผ่านมาจึงไม่สนใจอะไรเลย？แกล้งเป็น“คนตาย”ตลอด？เส้นหมี่ แสนรักอย่างผม ถึงต่อไปจะมีลูกเยอะแค่ไหน ผมก็จะเลี้ยงดูเอง ไม่ต้องการคนไม่เกี่ยวข้องมาเสแสร้งมีน้ำใจหรอก”

เขาพูดลอดไรฟันออกมาทีละคำ จากนั้นก็เกิดเสียงลุกขึ้นยืนดัง“โครม”