ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 35

หลังจากนั้นเสียงแก๊กก็ดังขึ้น ประตูกระจกบานนี้เปิดออก

ชินจัง?

ก็คือเด็กคร่ำครึคนนั้น?

คิวคิวตกตะลึงจนพูดไม่ออก

ดูแล้วเขาเดาไม่ผิดจริงๆ ชินจังก็คือลูกชายของคนไม่ดีคนนั้น ส่วนเขา เนื่องจากว่าหน้าตาเหมือนกับชินจัง ดังนั้นที่นี่ถูกแยกออกได้อย่างถูกต้อง

ดังนั้น คนไม่ดีคนนั้น เป็นแด๊ดดี้ของเขาจริงๆใช่ไหม?

คิวคิวรู้สึกโมโหเล็กน้อย ตั้งแต่เข้ามาจากประตูกระจก เขาเดินไปทางด้านหน้า และถึงได้พบว่า ด้านในนั้นไม่ใช่ออฟฟิศของประธานอะไรนั่น แต่เป็นสถานที่พักผ่อนที่ตกแต่งได้อย่างดูดีมีระดับเป็นพิเศษ

มีโทรทัศน์ โซฟา เตียง...เป็นต้น ดูแล้วเหมือนกับบ้านเลยอย่างไรอย่างนั้น

ดูแล้วที่นี่อาจจะเป็นที่พักผ่อนของพวกเขา ถ้าไม่อย่างนั้น คงจะไม่ติดตั้งประตูกระจกไว้ข้างนอก อีกทั้งยังต้องมีการสแกนใบหน้าถึงจะสามารถเข้ามาได้

คิวคิวชัดเจนในสถานที่นี้แล้ว จึงตัดสินใจจะออกไป แล้วไปหาสถานที่ของคนไม่ดีนั่นอีกครั้ง

แต่เวลานี้เอง ทางด้านนอกกลับดูเหมือนมีเสียงประตูถูกเปิดออกดังขึ้นมาอีกครั้ง : สแกนใบหน้าสำเร็จ แสนรัก เปิดได้!

คิวคิว : “……..”

พระเจ้า คนไม่ดีมาแล้ว ทำอย่างไรดี?

คิวคิวรู้สึกลนลานแล้ว รีบวิ่งกลับมาอีกครั้ง หลังจากที่เขามองหาในห้องนั้นอย่างร้อนใจแล้ว ก็วิ่งเข้าไปซ่อนตัวในตู้เสื้อผ้าที่อยู่ในห้องนอน

ถึงแม้ว่าจะมาหาเขา แต่ไม่ได้คิดว่าจะถูกคนไม่ดีนี่จับได้ เขามาสืบสถานการณ์ของศัตรู ครั้งต่อไปหาคนไม่ดีรังแกหม่ามี๊อีก จะได้ลงมือจัดการเขาได้

คิวคิวกลั้นหายใจหลบอยู่ในตู้เสื้อผ้า

แต่ที่ทำให้เขาคิดไม่ถึงก็คือ หลังจากที่คนไม่ดีเข้ามาแล้ว กลับไม่ได้ไปที่ไหนเลย แต่ตรงมายังตู้เสื้อผ้านี้

“อะไรก็ไม่รู้? นี่เรียกว่ายาได้เหรอ? ขมขนาดนี้ กลิ่นก็ยังแย่แบบนี้อีก!!”

“แคว้ก--”

แสนรักที่เพิ่งถูกบังคับให้ดื่มยาจีนตอนที่อยู่ออฟฟิศ ยื่นมือออกมาดึงประตูตู้เสื้อผ้า!

“!!!!”

หลายวินาที ที่ทั้งผู้ใหญ่และเด็กทั้งสองคน ยืนอยู่ตรงหน้าประตูตู้เสื้อผ้า เธอจ้องฉัน ฉันจ้องเธออยู่แบบนั้นโดยไม่มีเสียงใดๆ

แย่แล้ว ถูกจับได้แล้ว

คิวคิวที่อยู่ในตู้เสื้อผ้า หน้าเล็กๆนั้นซีดเผือด

แต่ที่ทำให้เขารู้สึกแปลกมากก็คือ คนไม่ดีที่เปิดประตูตู้เสื้อผ้ามาเจอเขานั้น หลังจากที่จ้องมองเขาอยู่พักหนึ่งแล้ว ก็แสดงอาการที่แปลกประหลาดมากออกมา

“ชินจัง ทำไมเราถึงมาอยู่ที่นี่ได้? เมื่อกี้เราไม่ได้อยู่ที่ออฟฟิศหรอกหรือครับ?”

“……..”

ชินจัง?

เด็กคร่ำครึนั่นก็มาด้วยเหมือนกันเหรอ?

ใบหน้าของแสนรักเคร่งขรึมลง

คิวคิวเห็นว่าเขาไปแล้ว จึงรีบออกมาจากห้องนั้น แล้วมุดออกมาจากประตูกระจก

เขาจะต้องรีบออกไปจากที่นี่ ตอนนี้เจ้าเด็กคร่ำครึนั่นมาแล้ว ถ้าหากพบว่าเด็กสองคนที่หน้าตาเหมือนกันอยู่ที่นี่ ถ้าอย่างนั้นเรื่องราวก็จะยิ่งยุ่งยากไปกันใหญ่

เขาลงลิฟต์มา เตรียมจะออกไปจากตึกใหญ่นี้แล้วกลับไปยังโรงเรียนอนุบาล!

แต่เขาเพิ่งจะออกมาจากประตูนั้น มองดูรถแท็กซี่ที่จอดอยู่ตรงหน้าประตูใหญ่ของตึกด้วยความตกใจ เวลานี้ ข้างๆรถนั้นมีคุณน้าอายุราวสี่ห้าสิบพาเด็กผู้หญิงตัวอมชมพูคนหนึ่ง กำลังลากเด็กผู้ชายที่อายุเท่ากันกับเขาเข้าไปในรถ!!

รินจัง?!!

ย่าจันทร์แสง?!!

พระเจ้า พวกเขามากันตั้งแต่เมื่อไหร่? และพวกเขาลากเจ้าเด็กคร่ำครึนั่นไปทำไมกัน?!!!

คิวคิวรู้สึกตัวเองแทบบ้าแล้ว รีบวิ่งออกมา เขาก็จะไปดักหน้าคนประมาททั้งสองคนที่ทำอะไรไม่คิดหน้าคิดหลังเอาไว้ แต่เวลานี้ ทางด้านหลังของเขา ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

“คุณชายเล็ก? ทำไมถึงวิ่งลงมาล่ะครับ? ท่านประธานให้คุณชายเล็กอยู่ที่ห้องพักข้างบนไม่ใช่หรือครับ? ทำไมถึงลงมาคนเดียวล่ะ? ที่นี่อันตรายมาก ไปครับ คุณอาเคพาคุณกลับไปดีกว่า”

บังเอิญไปอีก ไม่คิดว่าจะเป็นเคมีผู้ช่วยประธาน!

สุดท้ายแล้ว คิวคิวจึงทำได้เพียงมองดูน้องสาวตัวเองที่โดนหลอกไปต่อหน้าต่อตา และยังมีย่าจันทร์แสงคนอายุเยอะที่ดูสับสน กำลังลากเจ้าเด็กคร่ำครึที่กำลังดิ้นรนเข้าไปในรถ

ส่วนตัวเขานั้น ก็ถูกลากกลับไปที่ชั้นดาดฟ้าอีกครั้ง

นี่เป็นเรื่องล้อเล่นเรื่องใหญ่แล้วจริงๆ!!