ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 350

“จะดื่มอะไร?”

“แล้วแต่ คุณธนาตย์พูดเป้าหมายที่เรียกผมมาได้เลย คงไม่ใช่จะขอค่ารักษาพยาบาลหลานสาวของคุณหรอกนะ”

ผู้ชายนั่งไขว่ห้าง ใบหน้าหล่อมีแสงอาทิตย์สีทองขับเน้นให้ยิ่งดูสะกดตามากขึ้น เขากวาดสายตามองเส้นหมี่ปราดหนึ่ง

ทันใดนั้นเขาก็ถามหนึ่งประโยค

เส้นหมี่กำลังดื่มน้ำมะนาว ได้ยินดังนั้นก็แข็งทื่อ

ค่ารักษาพยาบาล？

ใครกล้าเรียกร้อง？

“ไม่ใช่แน่นอน ที่นัดคุณมา เพราะอยากคุยเรื่องเด็กๆทั้งสองคนหน่อย ท่านประธานแสนรักก็รู้ว่า ตอนนี้ไม่มีตระกูลวชิรนันท์ แต่หลานสาวของผมก็ไม่ใช่คนไร้ที่พึ่ง ผมเป็นลุงเธอ ดังนั้นวันนี้เลยอยากถามท่านประธานแสนรักว่า จะจัดการเรื่องเด็กๆทั้งสองคนยังไง”

ธนาตย์พูดเนิบๆ ส่งกาแฟที่บริกรยกมาให้แสนรัก

เส้นหมี่ชะงักงัน！

นี่...นี่คือคุณลุงที่เธอรู้จักเหรอ？

ท่าน...ท่านจองหองเพียงนี้เชียวหรือ？ทั้งยังทำเพื่อปกป้องเธอด้วย？

เส้นหมี่รู้สึกมีบางสิ่งถาโถมเข้าสู่กลางใจ ดวงตาเธอเริ่มแดงเล็กน้อย

“ลูก?”

แลดูแสนรักเฉยเมยมาก“จัดการยังไง？ลูกของผม ทำไมต้องจัดการด้วย？”

ธนาตย์คลี่ยิ้ม“แต่ท่านประธานอย่าลืมนะว่า เด็กๆก็เป็นลูกของหลานสาวผมด้วย ถึงต้องขึ้นศาลและตระกูลหิรัญชาจะร่ำรวยเพียงใด แต่ก็ไม่ค่อยได้เปรียบ แล้วทำไมคุณต้องทำแบบนี้ด้วย？”

ผู้ใหญ่ จะผ่านร้อนผ่านหนาวมาเยอะกว่า

สีหน้าแสนรักมืดครึ้มทันที

ส่วนเส้นหมี่เห็นแล้วก็เผยความรื่นรมย์ใจขึ้นมา ดวงตาสว่างไสวขึ้นหลายระดับ

เธอนึกไม่ถึงเลยว่าคุณลุงจะเก่งขนาดนี้

“คุณคิดว่า เพื่อสิ่งเหล่านี้ ผมจะทอดทิ้งสายเลือดของตัวเองหรอกหรือ?”

สุดท้ายผู้ชายก็เผยความโกรธออกมา จ้องคนแก่ด้วยแววตามืดครึ้ม เอ่ยประโยคเย็นเยียบออกมา

พึ่งสิ้นเสียงึ เส้นหมี่ก็อดใจแย่งพูดไม่ได้“คุณโกหก คุณไม่อยากได้พวกเขาแล้วเห็นๆ ทำไมยังยกตัวเองขึ้นสูงขนาดนี้อีก？คุณก็แค่ไม่อยากมอบลูกให้ฉันเท่านั้นเอง？”

“คุณบ้าหรือเปล่า? ผมเคยพูดตอนไหนว่าไม่อยากได้พวกเขา”

“ถ้าคุณยังเอาพวกเขาอยู่ คุณจะปล่อยให้แครอททารุณคิวคิวเหรอ? ยังมีอีก ต่อไปคุณแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นแล้วคิดจะย้ายไปอยู่ที่เรือนหอใหม่ ทิ้งลูกๆทั้งสองคนไว้ที่เรืองรองอย่างไม่ใส่ใจ คุณยังมีหน้าบอกว่าเอาพวกเขาอยู่เหรอ？”

เส้นหมี่รู้สึกโกรธจัด อ้าปากพูดสิ่งที่เธอพบเห็นช่วงนี้ออกมา