“นี่มันเรื่องอะไรกันแน่? ทำไมเราถึงถูกพามาที่นี่เพราะถูกคิดว่าเป็นนาย? แล้วตอนนี้นายอยู่ที่ไหน?”
“ตอนนี้เราอยู่บ้านนาย ชินจัง เราจะบอกนายว่า ความจริงแล้วพวกเราหน้าเหมือนกัน ดังนั้นพวกเขาถึงได้จำผิด ถ้าหากฉันเดาไม่ผิด พวกเราคงจะเป็นฝาแฝดกัน”
“หะ? ฝาแฝด?”
ชินจังรู้สึกตกตะลึงกับคำพูดนี้ ยืนกำโทรศัพท์อยู่ข้างตู้ทีวี งุนงงอยู่เป็นเวลานาน
คิวคิวพยักหน้าลง : “ใช่ เดิมทีแล้ววันนี้เราไปหาแด๊ดดี้ของนายมา เพราะว่าเขาชอบจะรังแกหม่ามี๊ของเรา แต่หลังจากที่ถึงที่นั่นแล้ว พบว่าล้วนแต่เห็นว่าเราเป็นนาย แม้แต่แด๊ดดี้ของนายก็ยังจำไม่ได้ เพราะฉะนั้น ชินจัง เราเลยรู้สึกว่าพวกเราคงเป็นฝาแฝดกัน!”
“ฝาแฝด?”
“ใช่ ฝาแฝด! นายคิดดูนะ นายถูกพากลับไปที่บ้านเรา หม่ามี๊กับรินจังก็คิดว่านายคือเรา นี่ก็แสดงว่าพวกเราเหมือนกันมาก ฝาแฝดถึงจะเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?”
ชินจัง : “…….”
ดูเหมือนจะเป็นแบบนี้
ในที่สุดชินจังก็เห็นด้วยกับวิธีพูดแบบนี้ แต่ หลังจากที่เห็นด้วยแล้วนั้น เขาก็ได้ยินเสียงผัดผักมาจากทางห้องครัว และยังนึกถึงของเหล่านั้นที่เขาไม่เคยได้กินมาก่อนหน้านี้
ใบหน้าเล็กๆที่สะอาดสะอ้านของเขา ก็มืดมนลงอีกครั้งทันที
“ในเมื่อพวกเราเป็นฝาแฝดกัน ถ้าอย่างนั้น....ทำไมเธอถึงต้องการนายแต่ไม่ต้องการเรา? แด๊ดดี้ยังบอกเราอีกว่าเธอตายไปแล้ว!”
“อา?”
และนี่ก็มาถึงตาคิวคิวที่เป็นฝ่ายสับสนอยู่ในสายแล้ว
เธอที่เจ้าคนคร่ำครึพูดถึงนี้ ก็คือหม่ามี๊ใช่ไหม? เขากำลังโทษหาว่าหม่ามี๊ไม่ต้องการเขา? และยังพูดว่าหม่ามี๊ตายแล้วอีก?!!
คิวคิวโมโหแล้ว : “คำพูดของเขานายก็เชื่อเหรอ? ผู้ชายชอบพูดคำพูดสวยหวาน แต่ความจริงแล้วล้วนแต่เป็นคำโกหกทั้งนั้น หม่ามี๊ก็บอกเรากับน้องว่า แด๊ดดี้ตายไปแล้วเหมือนกัน ถ้าอย่างนั้นเขาตายแล้วหรือยัง?”
ชินจัง : “.......”
ในที่สุด เขายืนอยู่ตรงนั้นใบหน้าเล็กซีดเผือด ไม่ได้พูดออกมาอีก
ผู้ใหญ่ทำไมถึงได้แย่แบบนี้กัน?
“ชินจัง เรื่องของผู้ใหญ่ล้วนแต่ซับซ้อนมาก พวกเราอย่าไปเชื่อง่ายๆ ต่อไปพวกเราจะต้องทำให้ชัดเจน ว่าพวกเขาทั้งสองคนเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมพวกเขาถึงแยกกัน? แล้วก็ เรากับนายสองคน ทำไมจะต้องแบ่งกันคนละคน?”
คิวคิวพูดถึงจุดประสงค์ที่โทรมานี้
ชินจังได้ยินแล้ว ก็เห็นด้วยกับความคิดนี้ของเขา
“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้จะต้องทำยังไง? จะทำให้ชัดเจนได้ยังไง?”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก