ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 38

“นี่มันเรื่องอะไรกันแน่? ทำไมเราถึงถูกพามาที่นี่เพราะถูกคิดว่าเป็นนาย? แล้วตอนนี้นายอยู่ที่ไหน?”

“ตอนนี้เราอยู่บ้านนาย ชินจัง เราจะบอกนายว่า ความจริงแล้วพวกเราหน้าเหมือนกัน ดังนั้นพวกเขาถึงได้จำผิด ถ้าหากฉันเดาไม่ผิด พวกเราคงจะเป็นฝาแฝดกัน”

“หะ? ฝาแฝด?”

ชินจังรู้สึกตกตะลึงกับคำพูดนี้ ยืนกำโทรศัพท์อยู่ข้างตู้ทีวี งุนงงอยู่เป็นเวลานาน

คิวคิวพยักหน้าลง : “ใช่ เดิมทีแล้ววันนี้เราไปหาแด๊ดดี้ของนายมา เพราะว่าเขาชอบจะรังแกหม่ามี๊ของเรา แต่หลังจากที่ถึงที่นั่นแล้ว พบว่าล้วนแต่เห็นว่าเราเป็นนาย แม้แต่แด๊ดดี้ของนายก็ยังจำไม่ได้ เพราะฉะนั้น ชินจัง เราเลยรู้สึกว่าพวกเราคงเป็นฝาแฝดกัน!”

“ฝาแฝด?”

“ใช่ ฝาแฝด! นายคิดดูนะ นายถูกพากลับไปที่บ้านเรา หม่ามี๊กับรินจังก็คิดว่านายคือเรา นี่ก็แสดงว่าพวกเราเหมือนกันมาก ฝาแฝดถึงจะเหมือนกันไม่ใช่เหรอ?”

ชินจัง : “…….”

ดูเหมือนจะเป็นแบบนี้

ในที่สุดชินจังก็เห็นด้วยกับวิธีพูดแบบนี้ แต่ หลังจากที่เห็นด้วยแล้วนั้น เขาก็ได้ยินเสียงผัดผักมาจากทางห้องครัว และยังนึกถึงของเหล่านั้นที่เขาไม่เคยได้กินมาก่อนหน้านี้

ใบหน้าเล็กๆที่สะอาดสะอ้านของเขา ก็มืดมนลงอีกครั้งทันที

“ในเมื่อพวกเราเป็นฝาแฝดกัน ถ้าอย่างนั้น....ทำไมเธอถึงต้องการนายแต่ไม่ต้องการเรา? แด๊ดดี้ยังบอกเราอีกว่าเธอตายไปแล้ว!”

“อา?”

และนี่ก็มาถึงตาคิวคิวที่เป็นฝ่ายสับสนอยู่ในสายแล้ว

เธอที่เจ้าคนคร่ำครึพูดถึงนี้ ก็คือหม่ามี๊ใช่ไหม? เขากำลังโทษหาว่าหม่ามี๊ไม่ต้องการเขา? และยังพูดว่าหม่ามี๊ตายแล้วอีก?!!

คิวคิวโมโหแล้ว : “คำพูดของเขานายก็เชื่อเหรอ? ผู้ชายชอบพูดคำพูดสวยหวาน แต่ความจริงแล้วล้วนแต่เป็นคำโกหกทั้งนั้น หม่ามี๊ก็บอกเรากับน้องว่า แด๊ดดี้ตายไปแล้วเหมือนกัน ถ้าอย่างนั้นเขาตายแล้วหรือยัง?”

ชินจัง : “.......”

ในที่สุด เขายืนอยู่ตรงนั้นใบหน้าเล็กซีดเผือด ไม่ได้พูดออกมาอีก

ผู้ใหญ่ทำไมถึงได้แย่แบบนี้กัน?

“ชินจัง เรื่องของผู้ใหญ่ล้วนแต่ซับซ้อนมาก พวกเราอย่าไปเชื่อง่ายๆ ต่อไปพวกเราจะต้องทำให้ชัดเจน ว่าพวกเขาทั้งสองคนเกิดอะไรขึ้นกันแน่? ทำไมพวกเขาถึงแยกกัน? แล้วก็ เรากับนายสองคน ทำไมจะต้องแบ่งกันคนละคน?”

คิวคิวพูดถึงจุดประสงค์ที่โทรมานี้

ชินจังได้ยินแล้ว ก็เห็นด้วยกับความคิดนี้ของเขา

“ถ้าอย่างนั้นตอนนี้จะต้องทำยังไง? จะทำให้ชัดเจนได้ยังไง?”

เบอร์พวกก่อความวุ่นวาย?

เส้นหมี่ได้ยินแล้ว ก็ไม่ได้สนใจอีก เอาข้าวและอาหารที่ทำเสร็จแล้วยกมา เธอตักข้าวถ้วยเล็กวางลงตรงหน้าลูกชาย : “คิวคิว นี่ของหนู เห็นไหม? มีผัดเปรี้ยวหวานซี่โครงหมูที่หนูชอบด้วยนะ”

“แล้วของหนูล่ะคะ? หม่ามี๊ หม่ามี๊จะลำเอียงไม่ได้นะ ยังมีน่องไก่อบของรินจังด้วย”

“อ๋อ ใช่ๆๆ ยังมีของรินจังลูกรักด้วย มาค่ะ ลูกรัก นี่ของหนูนะ!”เส้นหมี่คีบน่องไก่วางลงบนถ้วยเล็กของลูกสาว

ภาพแบบนี้ ช่างอบอุ่นมากจริงๆ

สามแม่ลูก ถึงแม้ว่าบ้านจะไม่ได้ใหญ่และหรูหราเหมือนกับเรืองรองราชสำนักหมายเลขหนึ่ง แต่บรรยากาศที่นี่ดีกว่ามาก ทุกคนนั่งล้อมรอบโต๊ะตัวเล็กๆกินข้าวด้วยกัน เธอกินของฉัน ฉันกินของเธอ ความอบอุ่นและความสุขแบบนี้ บ้านหลังใหญ่ที่เย็นเยือกหลังนั้นไม่มี

ชินจังก้มหน้าลงแล้วหยิบตะเกียบขึ้นมา และเวลานี้เอง ในถ้วยของเขานั้นก็เป็นกองเหมือนกับภูเขาลูกเล็กเลยอย่างไรอย่างนั้น......

——

วันนี้ตอนกลางวันคิวคิวเองก็กินข้าวกับแด๊ดดี้เช่นกัน อืม เขาเป็นคนทำเองอีกด้วย

แต่ตอนที่สองพ่อลูกกำลังกินข้าวกันอยู่นั้น ทางด้านนอกคฤหาสน์จู่ๆกลับมีคนหนึ่งมาเยือน

“คุณผู้ชายคะ คือ....จู่ๆคุณแป้งร่ำก็มาค่ะ เธอบอกว่ามาส่งยาน้ำข้นสาลี่ให้คุณชายเล็ก ก่อนหน้านี้คุณชายเล็กทานหมดไปแล้ว ก็เลยเอามาให้โดยเฉพาะเลยค่ะ”