ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 380

"ปอร์เช่ รอที่นี่สักครู่ ฉันจะไปรับเงินที่แผนกการเงิน"

"อืม"

ปอร์เช่ที่นั่งเล่นโทรศัพท์บนโซฟาตอบ "อืม" เบาๆ แสดงว่าเขาไม่มีข้อโต้แย้ง

เส้นหมี่จึงลงไป

แต่เธอไม่คาดคิดว่าตอนที่เธอกำลังจะเก็บเงินที่แผนกการเงินของบริษัท จู่จู่ก็มีเสียงดัง "ปัง" ข้างนอก ทำให้อาคารสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

"กรี๊ด! เกิดอะไรขึ้น เกิดอะไรขึ้นข้างนอก"

"ระเบิด! ข้างนอกตีกันอีกแล้ว!"

คนนี้ใช้คำว่า "อีกแล้ว"

ดังนั้นในชั่วพริบตาความวุ่นวายจึงกลายเป็นโกลาหลอีกครั้ง

เส้นหมี่ก็ตกใจเช่นกัน จึงรีบเก็บเช็คและสัญญาที่เธอได้รับไว้ในกระเป๋า จากนั้นก็ดึงขาของเธอออกวิ่งไปข้างนอก

แต่ที่นี่มีคนมากเกินไป เธอวิ่งไปไม่ถึงประตู คนตัวเล็กๆบอบบางอย่างเธอถูกผลักออกอย่างรุนแรง

และสิ่งที่น่าสยดสยองที่สุดก็คือ กระสุนจากด้านนอกก็พุ่งเข้ามาเช่นกัน

"ปัง--"

เส้นหมี่เห็นกับตาตัวเองว่าผู้หญิงผมบลอนด์ตาสีฟ้าล้มลงต่อหน้าต่อตา หัวของเธอถูกยิงทะลุ คนที่เห็นกับตาอย่างเธอจึงปิดปากอาเจียนออกมาตรงจุดนั้นทันที

น่าขยะแขยงมาก!

นี่มันสถานที่แบบไหนกันแน่ บริษัทขนาดใหญ่เช่นนี้จะโจมตีก็สามารถโจมตีได้หรอ

ขาของเส้นหมี่สั่น ความกลัวในหัวใจแผ่กระจายไปราวกับเถาวัลย์

ไม่ได้ เธอจะตายที่นี่ไม่ได้ เธอต้องหนี

ยังมีปอร์เช่อีก

ใช่ น้องชายของเธอยังอยู่ชั้นบน

จิตใจของเธอยุ่งเหยิงไปหมด เมื่อเธอก็นึกถึงสิ่งนี้ ทันใดนั้นเธอก็รู้สึกมีเรี่ยวแรงขึ้นมาเล็กน้อย จึงลุกขึ้นยืน และเดินไปข้างหน้าอย่างซวนเซ

แต่ขณะที่เธอกำลังวิ่งไปข้างหน้า จู่ๆก็มีร่างหนึ่งกระโดดเข้ามาจากข้างนอกหน้าต่าง เมื่อเขาเห็นเธอ เขาก็ก้าวไปข้างหน้า คว้าแขนเธอไว้ทันที

"สวยใส มาเร็ว ผมจะพาออกไป"

"หืม คณาธิป คุณ ทำไมคุณถึงมาที่นี่" เส้นหมี่หันไปรอบๆ เมื่อเห็นคนนี้ เธอก็ถามด้วยความตกใจ

แต่คณาธิปไม่ได้อธิบายให้เธอฟัง เขาแค่เอามือข้างหนึ่งโอบเอวเธอ จากนั้นอาศัยจังหวะตอนที่เส้นหมี่ยังไม่ได้แสดงปฏิกิริยาอะไรออกมา

พาเธอหนีออกไปทางหน้าต่าง

การเปลี่ยนแปลงนี้เกิดขึ้นเร็วเกินไป และสมองของเส้นหมี่ยังไม่สามารถแยกแยะได้

จนกระทั่งคณาธิปพาเธอขึ้นรถอีกครั้ง และขับรถออกไปไกลแล้ว เธอถึงได้สติกลับมาราวกับตื่นจากฝัน

"จะพาฉันไปไหน น้องชายฉันยังอยู่ข้างใน หยุด ขับรถกลับ! เร็วเข้า!!"