ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 430

“คุณคือ……？”

“ฉันนึกว่าเธอจะเก่งแค่ไหนเชียว หนีไปแล้ว สุดท้ายจบลงด้วยสภาพนี้？เส้นหมี่ เธอทำให้ฉันเปลี่ยนมุมมองใหม่จริงๆ”

ในที่สุดผู้หญิงคนนี้ก็หันหน้ามา ภายใต้ไฟที่ส่องมาจนแสบตาของรถจักรยานยนต์ จึงไม่อาจมองเห็นใบหน้าของเธออย่างชัดเจนในเงามืดได้

แต่ว่า เส้นหมี่ที่อยู่ด้านล่าง แค่เห็นเสื้อและกางเกงหนังที่ดูเกินจริงบนตัวเธอ และเสียงเยาะเย้ยถากถางเช่นนี้ เธอก็มั่นใจอย่างเต็มที่

แสงดาว คิดไม่ถึงว่า จู่ๆ จะมาเจอเธอที่นี่ได้

“……พี่ ทำ……ทำไมพี่ถึงอยู่นี่น่ะ？”

“ใครพี่เธอ？ไว้หน้าเธอแล้วหรือ？ถึงทำให้เธอกล้าเรียกฉันแบบนี้？”

แสงดาวใจร้ายกาจเหมือนเคย อาจเป็นเพราะเรื่องก่อนหน้านี้ ทุกคำที่เธอพูดนั้นกัดฟันแน่นมาก ดูคล้ายกับว่าเกลียดชังเส้นหมี่สุดๆ

เส้นหมี่อยู่ด้านล่างไม่ส่งเสียงใดๆ

ก็จริง จากความบาดหมางของพวกเธอสองคนแล้วนั้น เธอไม่ควรเรียกเธอว่าพี่สาวเลย และก็ไม่อยากเรียกด้วย

แต่ไม่ว่าอย่างไร เธอเห็นเธอในเวลานี้ ก็รู้สึกสบายใจ

“เธอเป็นอะไรกับไอ้ลูกกะหรี่นั่นกันแน่？ทำไมเขาถึงต้องการตัวเธอ？”

ดึงเส้นหมี่ขึ้นมาจากด้านล่างแล้ว ก็เหมือนเป็นเศษผ้าที่ถูกโยนขึ้นไปบนรถมอเตอร์ไซค์ แสงดาวถามด้วยน้ำเสียงชั่วร้าย

ลูกกะหรี่？

เธอหมายถึงคณาธิปหรือ？งั้นแบบนี้แสดงว่า เธอก็รู้เรื่องที่เกิดขึ้นในตระกูลหิรัญชาแล้ว？

เส้นหมี่คว้าเอวเธอไว้อย่างสุดแรง ไม่ให้ตัวเองถูกเหวี่ยงออกจากมอเตอร์ไซค์ที่พุ่งไปข้างหน้าอย่างคนบ้า

“ฉันช่วยน้องชายพี่ที่ตึกเอ็มไพร์ไว้ จากนั้นก็ถูกเขาจับมาที่นี่”

“อะไรนะ？”

คำนี้ แสงดาวที่กำลังขับรถอยู่มักจะมีอาการเช่นนั้นบนใบหน้า

ที่แท้ก็ถูกจับเพราะช่วยน้องชายเธอ？

คิดว่าเธอเล่นชู้เสียอีก！

แสงดาวไม่ได้ถามต่อ เธอขี่มอเตอร์ไซค์กลับไปยังที่พักของตัวเองอย่างปลอดภัย

เรียกได้ว่า บางครั้งวาสนาก็บังเอิญเช่นนี้แหละ

ตอนนั้น เพราะว่าแสงดาวใส่ร้ายเส้นหมี่ ฆ่าคนต่อหน้าสาธารณะในโรงพยาบาล สุดท้ายทำให้แสนรักทนเธอไม่ไหวแล้วส่งมายังเกาะนี้

คิดไม่ถึงว่า วันนี้จะเจอเส้นหมี่ได้

คณาธิปไม่รู้เรื่องนี้ ดังนั้น เช้าวันที่สอง ตอนเขารู้ว่าเส้นหมี่ที่หนีออกไป สุดท้ายถูกแสงดาวช่วยกลับไป เขาก็รู้สึกว่าเรื่องราวยากขึ้นจริงๆ

แสงดาว เป็นคนบ้าคนที่สองแห่งตระกูลหิรัญชา